Er zijn uitgebreide gegevens over de geestelijke gezondheidseffecten van racisme, wat onderstreept hoe al lang bestaande vooroordelen in de VS als een trauma dienen voor verschillende gemarginaliseerde bevolkingsgroepen, met name de zwarte gemeenschap.
In een poging om deze voortdurende zorg aan te pakken, heeft een recente studie gepubliceerd in JAMA-netwerk ontdekte dat gezinsgerichte preventieprogramma's die gericht zijn op beschermende zorg, het vermogen hebben om enkele van de schadelijke effecten te verminderen die systemisch racisme en discriminatie kunnen hebben op de geestelijke gezondheid op de lange termijn.
De studie omvatte een analyse van twee gerandomiseerde klinische onderzoeken, met 502 deelnemers in de leeftijd van 14 tot 16 jaar, die gezinsgerichte preventieprogramma's testten, getiteld het Strong African American Families-Teen (SAAF-T)-programma en het Adult in the Making (AIM) programma. Beide programma's werden tussen 2007 en 2008 uitgevoerd op locaties in 12 landelijke provincies in Georgië.
Naast het ondersteunen van het bewijs dat rassendiscriminatie en geestelijke gezondheidsproblemen met elkaar in verband brengt, toonde deze studie aan hoe gezinsgerichte interventies de effecten van dit daaropvolgende trauma kunnen verminderen.
Dr. Nekeisha Hammond zegt: "Racisme en discriminatie kunnen de mentale gezondheid van jongeren beïnvloeden door de kans op depressie, angstgevoelens, een laag zelfbeeld en een laag zelfvertrouwen te vergroten, om er maar een paar te noemen. Jongeren kunnen problemen hebben met identiteitsontwikkeling, omdat ze worstelen met het gebrek aan diversiteit en inclusie in hun gemeenschappen.”
De rol van trauma in jeugdgedrag
De effecten van rassendiscriminatie komen op verschillende manieren tot uiting, vooral bij jongeren. "Racisme, discriminatie en vooroordelen kunnen ook van invloed zijn op gedragsproblemen, aangezien sommige jongeren hun frustratie of verdriet naar buiten kunnen brengen, in de vorm van 'acteren'", zegt Hammond.
Bias en de pijpleiding van school naar gevangenis
Dit is een manier waarop zwarte jongeren bij justitie betrokken raken; in plaats van de juiste aandacht te krijgen en in hun basisbehoeften te voorzien, worden ze behandeld als problemen in plaats van als kinderen die ondersteuning nodig hebben.
Dit kan resulteren in een voortdurende relatie met het carcerale systeem, of een cynische kijk op volwassenen en andere relaties. “Sommige kinderen en tieners kunnen meer ruzie maken, weigeren om klusjes of schoolwerk te doen, en illustreren over het algemeen meer opwinding over hun interacties met anderen. Raciale trauma's zijn reëel en het trauma kan de reactie van het kind op zijn omgeving negatief beïnvloeden.' zegt Hammond.
Dit is vaak het begin van wat bekend staat als de pijplijn van school naar gevangenis, waar gekleurde studenten naar het strafrechtsysteem worden geleid voor kleine overtredingen of veronderstelde gedragsproblemen.
Er zijn gevallen waarin zwarte en bruine studenten worden aangegeven bij de autoriteiten of zwaardere straffen krijgen dan hun blanke tegenhangers. Dit is het resultaat van vooringenomenheid van zowel leraren als wetshandhavers en andere vormen van institutioneel racisme. Bovendien beïnvloedt het betreden van het carcerale systeem uw sociale status en loopbaantraject, wat resulteert in hoge recidivecijfers voor degenen die uiteindelijk worden opgesloten.
Hammond zegt: "Helaas is er in de zwarte gemeenschap vaak een gebrek aan onderwijs voor geestelijke gezondheid van jongeren. Vanwege het stigma van behandeling in de geestelijke gezondheidszorg zoeken veel mensen geen therapeutische hulp."
Hammond voegt eraan toe dat er vaak bronnen zijn, maar dat er een gebrek is aan informatie over welke bronnen beschikbaar zijn. Ze haalt het idee aan dat zwarte jongeren het ingebakken hebben om 'gewoon sterk te zijn', wat negatieve effecten kan hebben, vooral als er een psychische aandoening is die onbehandeld blijft.
Het belang van gezinsbetrokkenheid
Trauma-geïnformeerde counselor Sabrina Sarro, LCSW zegt dat familiebetrokkenheid "helpt om barrières voor toegang tot genezing, gezondheid en bloei te herleiden. Dit helpt … om gemeenschapssteun, kameraadschap en liefde voor de jeugd verder te kristalliseren. Het hebben van een hele familie van ondersteuning versus één persoon die ondersteuning biedt, kan de toegang tot een betere geestelijke gezondheid aanzienlijk verbeteren en kan onaangepaste copingstrategieën ombuigen."
Zelfs met deze gegevens die de manieren benadrukken waarop we de nasleep van trauma en de gevolgen voor de geestelijke gezondheid als gevolg van discriminatie kunnen aanpakken, is het belangrijk om te onthouden dat de grondoorzaak van deze hiaten in het mentale welzijn van zwarte jongeren en hun families de discriminatie zelf is. Voor de zwarte gemeenschap, die al eeuwenlang te maken heeft met de gevolgen van een onevenwichtige samenleving, kunnen positieve interventiemethoden een grote impuls geven.
Sarro zegt: “Dit kan alles veranderen. Dit kan letterlijk het leven van een kind of jongvolwassene redden. Deze codeert wie voor de jongere zal vechten. Meer steun hebben helpt alleen om de jongere te versterken en ervoor te zorgen dat hij krijgt wat hij verdient. Hoe de jongere hun toegang tot steun en ondersteuning van de gemeenschap zal ervaren. Collectieve stemmen produceren vaak meer kracht dan een enkele stem, hoewel natuurlijk niet altijd.”
Holistische en trauma-geïnformeerde zorg
Hammond zegt: “Het is van cruciaal belang dat we de ontwikkeling van jongeren vanuit een holistisch perspectief benaderen. Te vaak bestaan er stereotypen over het gedrag van een jongere zonder het 'grote plaatje' van wat er met het kind gebeurt volledig te begrijpen."
De ontwikkeling van jongeren bestaat uit verschillende aspecten, waaronder fysiek, emotioneel, sociaal, academisch, cultureel, spiritueel en meer, zegt Hammond. "Het is belangrijk om de huidige stressoren voor het kind te begrijpen, samen met de verschillende ontwikkelingsniveaus."
Als het gaat om de omgang met kinderen, is het van vitaal belang om je eigen vooroordelen en oordelen aan te pakken voor het succes van de jongeren met wie je omgaat. Sarro zegt: "Dingen benaderen vanuit een holistisch perspectief betekent dat we intersecties zijn in onze beoordeling van die ontwikkeling en dat we begrijpen dat het woord 'ontwikkeling' nogal subjectief is." Dat is vooral waar, zegt ze, aangezien mensen van kleur vaak geconfronteerd met blanke suprematie.
Er is een gemeenschappelijk thema van het aanmoedigen van veerkracht bij gekleurde jongeren, en hoewel dat een noodzakelijke vaardigheid is bij volwassenen, verdienen gekleurde kinderen het ook om kinderen te zijn. Hammond zegt: "Het is belangrijk dat zwarte jongeren echt worden gehoord en dat hun gevoelens worden bevestigd. In plaats van door mensen te worden verteld dat ze 'eroverheen moeten' of hun sterke emoties moeten 'afvegen', is het van cruciaal belang om luistersessies te houden waar ze hun gevoelens kunnen gaan verwerken.'
Dit ontslaggedrag kan zich ook binnen het gezin voordoen - het werk om problemen vanuit een persoonsgerichte hoek aan te pakken en voorlichting te krijgen over de manieren waarop trauma zich voordoet, is van vitaal belang in elk aspect van het leven van een kind. Dit is een van de redenen waarom ervoor zorgen dat het gezin een rol speelt in de preventieprogramma's van vitaal belang is voor het succes van de jeugd.
“Gezinnen kunnen 'van hart tot hart' gesprekken voeren en erkennen dat ook jongeren stress kunnen ervaren. Het kan ook nuttig zijn voor gezinnen om kinderen te herinneren aan hun sterke punten, aangezien ze in een samenleving leven waar ze vaak negatieve opmerkingen horen vanwege racisme en oordelen over de kleur van hun huid.” zegt Hammond.
Wat dit voor u betekent?
Een holistische en trauma-geïnformeerde benadering van omgang met jongeren kan thuis bij het gezin beginnen. Vanwege de manieren waarop trauma vaak van generatie op generatie wordt doorgegeven, evenals negatieve coping-mechanismen, naast de prevalentie van racisme en de tastbare effecten ervan, is het essentieel om zo inclusief en begripvol mogelijk te zijn bij het aanpakken van deze problemen voor het succes en de geestelijke gezondheid van jonge kinderen.
