Belangrijkste leerpunten
- Vroeg contact met het strafrechtsysteem kan een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van kinderen.
- Kinderen kunnen door deze negatieve ervaringen worden geconfronteerd met langetermijneffecten, zoals middelengebruik, PTSS en ziekte.
Een lange geschiedenis van onderzoek leert ons dat misbruik, verwaarlozing en andere vormen van openlijk trauma in de kindertijd langdurige gevolgen kunnen hebben voor zowel de mentale als de lichamelijke gezondheid. Om de risico's van dergelijke gebeurtenissen te helpen beoordelen, hebben onderzoekers de zogenaamde 'ongunstige kinderervaringen'-piramide (ACE) gemaakt.
In een recente studie in Kindergeneeskunde, onderzoekers bespraken de manieren waarop betrokkenheid bij het carcerale systeem de ACE-scores kan verhogen en kan leiden tot slechte gezondheidsresultaten op de lange termijn.
Wat zijn nadelige ervaringen in de kindertijd?
Ongunstige ervaringen uit de kindertijd (ACE's) kunnen een disfunctie in het huishouden en verschillende vormen van misbruik en verwaarlozing omvatten die vóór de leeftijd van 18 jaar plaatsvinden. Gezondheid.
Traumatische ervaringen uit de kindertijd kunnen de gezondheid tot in de volwassenheid negatief beïnvloeden als gevolg van verstoringen in de sociale en neurologische ontwikkeling. Ze kunnen ook de kans op sociale, emotionele en cognitieve stoornissen vergroten.
De ACE-piramide en het koppelen van trauma aan gezondheidsproblemen
Deze ervaringen uit de kindertijd worden in een categorische piramide geplaatst: psychologisch, fysiek of seksueel misbruik; geweld tegen moeder; leven met leden van het huishouden die middelengebruikers waren, psychische aandoeningen of suïcidaliteit navigeerden, of ooit opgesloten zaten.
Deze categorieën zijn genummerd van nul tot en met zeven en worden vervolgens vergeleken met uitkomsten op latere leeftijd. Deze factoren kunnen leiden tot een toename van risicovol gedrag naast fysieke en mentale gezondheidsproblemen, die allemaal kunnen leiden tot een vroegtijdige dood.
Een studie uit 2017, gepubliceerd in The Lancet Public Health, toonde aan dat deelnemers die vier of meer categorieën van nadelige blootstelling aan kinderen hadden meegemaakt, een significante toename van de risico's voor hun gezondheid hadden, waaronder roken, middelengebruik, depressie en suïcidaliteit. Er was ook een verband tussen een groter aantal negatieve ervaringen en chronische aandoeningen zoals hartaandoeningen, kanker en luchtwegaandoeningen.
Hoe contact met het strafrechtsysteem past?
Onderzoekers in de nieuwe studie ontdekten dat gezondheidseffecten als gevolg van betrokkenheid bij het carcerale systeem zowel op individueel als op gemeenschapsniveau voorkomen. Zowel de mentale als de fysieke gezondheid worden beïnvloed door verschillende niveaus van betrokkenheid van het rechtssysteem, variërend van chronische ziekten en infectieziekten tot middelengebruik en vroegtijdig overlijden.
Katie Moffit, LCSW zegt: “De interactie van jongeren met het jeugdstrafrechtsysteem wordt nog een ACE om toe te voegen aan de algemene score van jongeren. Ik geloof ook dat we hun score niet alleen met één punt verhogen vanwege scheiding of plaatsing; we voegen veel meer punten toe aan hun scores door ze in een systeem te plaatsen dat hen opnieuw blootstelt aan geweld, isolatie, nalatigheid, misbruik en weinig doet om te werken aan rehabilitatie of genezing."
Moffitt voegt eraan toe dat deze inspanningen vaak aanvoelen als pleisters die bedoeld zijn om meer te beheersen dan te helpen, vooral als je kijkt naar hoge recidivecijfers.
Opsluiting als trauma
Bewustwording van PTSS is vaak beperkt tot oorlogsveteranen en overlevenden van seksueel geweld. Meerdere onderzoeken hebben echter aangetoond dat ongeveer 30% van de gedetineerde jongeren voldoet aan de criteria voor posttraumatische stressstoornis (PTSS).
Aangezien zelfs jongeren die worden opgesloten als criminelen worden gebrandmerkt, wekt opsluiting als een vorm van trauma mogelijk niet het niveau van begrip en sympathie op dat andere trauma's zouden kunnen hebben. Wanneer jongeren vervolgens worden gediscrimineerd op basis van hun opsluiting, kunnen de gevolgen dramatisch en langdurig zijn.
Onderzoek heeft aangetoond dat ervaringen met chronische discriminatie significante effecten hebben op de geestelijke gezondheid van zwarten en andere gemarginaliseerde gemeenschappen. Gegevens tonen aan dat zwarte Amerikanen vaker suïcidaal gedrag vertonen, wat leidt tot hogere sterftecijfers door zelfmoord
Deze gegevens, in combinatie met de raciale ongelijkheid binnen ons gevangenissysteem, wijzen op een aanzienlijk probleem van geestelijke gezondheid in gemarginaliseerde gemeenschappen, en wijzen op ACE-scores als een belangrijk onderzoeksgebied. Moffitt zegt: “… in mijn tijd dat ik werkte met jongeren die in aanraking kwamen met het rechtssysteem (of het nu was door jeugddetentie, proeftijd of verwijdering uit familie en daaropvolgende plaatsing in een jeugdopvang/behandelingsfaciliteit) herkende ik dat velen, als niet al deze jongeren hadden een traumageschiedenis."
Het tegenovergestelde is ook waar. Veel van degenen die aangaven dat ze zich schuldig hadden gemaakt aan illegale activiteiten, werden ook als jeugd mishandeld, en degenen met een verhoogde blootstelling aan het systeem hebben risicovol gedrag op volwassen leeftijd verhoogd.
Moffitt zegt: "Wat andere mensen kunnen omschrijven als boos of oppositioneel gedrag was vaak een vorm van overleven en coping die het misbruik en de verwaarlozing maskeerde die ze in hun huizen en/of gemeenschappen hadden ervaren."
In wezen verhoogt blootstelling aan ongunstige ervaringen uit de kindertijd het risico op toekomstige blootstelling aan meer van dergelijke ervaringen, waaronder opsluiting, waardoor die risico's verder toenemen.
Katie Moffitt, LCSW
Wat andere mensen misschien omschrijven als boos of oppositioneel gedrag was vaak een vorm van overleven en coping die het misbruik en de verwaarlozing maskeerde die ze in hun huizen en/of gemeenschappen hadden ervaren.
- Katie Moffitt, LCSWMoffitt vervolgt: "Jongeren kregen te maken met een breed scala aan gedrags- en emotionele problemen, waaronder: woede, depressie, angst, PTSS, weglopen, spijbelen, middelengebruik, beledigend en agressief gedrag jegens anderen, seksuele reactiviteit, eetstoornissen, tienerzwangerschappen en suïcidale gedachten."
Verschillen met betrokkenheid van het carcerale systeem System
Op gemeenschapsniveau zien we, ondanks een rechtssysteem dat ogenschijnlijk is ontworpen voor veiligheid en preventie, dat het eindresultaat vaak gezinnen is in wanorde, armoede, middelengebruik en wantrouwen jegens ambtenaren. Het is belangrijk op te merken dat een groot deel van de verhoogde betrokkenheid van de politie en het strafrechtsysteem binnen gekleurde gemeenschappen te wijten is aan institutionele vooroordelen en discriminatie, effecten van structureel en systematisch racisme.
Dit betekent dat, hoewel interventies en aanpassingen aan de benaderingen die we nemen met jongeren die zich schuldig hebben gemaakt aan risicovol gedrag ongetwijfeld moeten veranderen, er grotere factoren zijn die diezelfde jongeren en hun gemeenschappen dagelijks beïnvloeden.
"Hoe langer ACE's niet worden aangepakt, hoe meer risico jongeren lopen op recidive, toekomstige slachtofferschap en slechte gezondheidsresultaten (zowel mentaal als fysiek). We kunnen ingrijpen wanneer ACE's aanwezig zijn om betere resultaten voor jongeren te garanderen en we kunnen toekomstige ACE's voor het individu voorkomen door op meer trauma-geïnformeerde en minder carcerale manieren te reageren", zegt Moffitt.
Het belang van een herstellende benadering
Gegevens tonen aan dat er een tastbaar verband is tussen discriminatie en traumareacties, traumareacties en chronische ziekten, en discriminatie binnen gekleurde gemeenschappen. In een poging om het probleem van verhoogde ACE-scores als gevolg van betrokkenheid van het carcerale systeem adequaat aan te pakken, is het van vitaal belang om het probleem bij de wortel aan te pakken.
Moffitt zegt: "Tenzij we jongeren uitgebreide, holistische, traumageïnformeerde, herstellende zorg bieden, samen met familie- en gemeenschapsondersteuning, pakken we niet de wortels aan van het trauma dat tot hun gedrag heeft geleid. Momenteel komen we niet toe aan wat ze echt nodig hebben. In plaats daarvan duwen we jongeren in een systeem dat hen isoleert van familie, beschermende volwassenen, van de gemeenschap en andere mogelijke ondersteuningen. Het systeem bootst momenteel jongeren na en stelt ze opnieuw bloot aan de ACE's die hen voor het eerst leidden tot betrokkenheid bij het jeugdsysteem."
Ze vervolgt dat een systeem dat alleen maar meer geweld verwekt, niets helpt bij rehabilitatie en het verminderen van gezondheidsrisico's. "We kunnen in onze gemeenschappen werken om de ongelijkheden in onze systemen aan te pakken, zodat kinderen niet de ACE's ervaren die vaak in de eerste plaats tot opsluiting leiden", zegt ze. "Preventie van huidige en toekomstige ACE's is waar onze aandacht zou moeten zijn; wat betekent dat interventie en diensten minder carceraliteit en meer genezing voor individuen, families en gemeenschappen moeten omvatten."
Wat dit voor u betekent?
Trauma komt in verschillende vormen voor, die allemaal blijvende gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid en het welzijn van een persoon. Hoewel er op institutioneel en structureel niveau veel moet worden gedaan als het gaat om de factoren die opsluiting aanmoedigen en de negatieve situaties die zich daarin voordoen, kunnen gegevens over de verbanden tussen dit systeem en ACE-scores de omgang met jongeren binnen de systeem.
ACE-preventieprogramma's kunnen het contact van jongeren en het carcerale systeem verminderen en uiteindelijk de gezondheid van jongeren en jongvolwassenen verbeteren.