Het volgende bericht is geschreven door Kerri, lid van het ondersteuningsforum About Smoking Cessation, die haar reis deelde toen ze stopte met roken.
Kerri's verhaal
Toen ik rookte, had ik elk excuus in het boek om er een te blijven, maar mijn favoriete excuus was mijn jeugd. Ik zou zeggen: "Mijn oom Arthur rookte vanaf zijn 16e tot de dag dat hij stierf op 80-jarige leeftijd. Mijn tante Del rookt al sinds ze een tiener was. Er zal nu niets met mij gebeuren, alleen tijdens het SLECHTE deel van mijn leven, het einde!"
Dus ik bleef roken. Ik hield van roken. Het was een groot deel van mijn sociale leven, mijn tijd alleen, mijn ontsnapping. Maar als actieve jongere met een gezin werden mijn beperkingen steeds pijnlijker zichtbaar.
Ik kon geen excursies begeleiden. Ik kon niet naar meer dan één winkel gaan en mijn kinderen meenemen. Ik kon niet naar de film. Ik kon niet met mijn kinderen over straat racen of zelfs maar een hele tijd een frisbee gooien. Niet alleen dat, mijn vriendenkring rookte niet echt meer, dus ik merkte dat ik ofwel stiekem sliep of gewoon avonden uitsloeg uit angst om de 'vreemde man' te zijn.
Op een dag hoorde mijn zoon me thuiskomen van Happy Hour met mijn collega's. Hij begroette me met: 'Ik wist dat je thuis was, mam. Ik herkende je hoest.'
Toen ik 31 was, had ik nu een herkenbare, zeurende hoest. Dit is niet normaal voor een 31-jarige vrouw.
Waarschuwingen van anderen
Ik begon meer in de verhalen van anderen te lezen en merkte dat ik me fixeerde op mensen van mijn leeftijd. Ik vond er een bibliotheek van op whyquit.com.
Er is Noni, die stierf toen haar zoon nog maar enkele maanden oud was. Haar man vierde de eerste verjaardag van hun kind zonder haar. Ze was het slachtoffer van kleincellige longkanker.
Noni was slechts 33 jaar oud.
Onmogelijk. Het moet een toevalstreffer zijn geweest, slechte genen, slechts een van die dingen. Helaas was het dat niet.
Het verhaal van Bryan
Er was het verhaal van Bryan, een 34-jarige man die stierf aan longkanker en zijn zoontje zonder vader achterliet. Een stoere vent, een bouwvakker, die rookte sinds zijn 14e, werd gereduceerd tot een schim van een man.
Het verhaal van Barb
En nog een ander verhaal, over een vrouw genaamd Barb Tarbox. Barb vertelt een tragisch verhaal over roken om als tiener bij te horen, nooit denkend dat er iets ergs zou gebeuren, vooral niet toen ze jong was. Barb kreeg op 41-jarige leeftijd longkanker en werd plotseling geconfronteerd met het verlaten van haar dochter zonder moeder, en haar zien lijden terwijl ze stierf.
De dag dat ik Kery ontmoette
Wat me ertoe bracht dit te schrijven, was een toevallige ontmoeting die ik onlangs had met een 31-jarige vrouw die dezelfde naam deelt als ik. Over spookachtig lot gesproken.
Kery is net gediagnosticeerd met de vroege stadia van emfyseem. Ze moet stoppen als ze een kans op leven wil hebben. Zij is mijn leeftijd! Ze heeft 3 kinderen en emfyseem zou haar kunnen stikken, vlak voor hun ogen. Het is geen kanker; deze keer is het weer een longziekte.
Ik ben een van de gelukkigen geweest. Ik weet niet of ik een van de tragische verhalen hierboven zou zijn geweest of dat ik gezegend zou zijn met een lang leven zoals mijn oom Arthur. Wat als ik dat niet was? Zou ik degene willen zijn die mijn jonge kinderen gaat zitten en hen uitlegt dat ze hun eigen weg in de wereld moesten vinden omdat ik stervende was door een gif.webp dat ik niet kon weerstaan?
Mijn sprong naar vrijheid
Ik maakte mijn sprong in de vrijheid op 8 januari 2004. Ik vind de pure vrijheid van roken opwindend.
En omdat ik jong ben gestopt, heb ik de rest van mijn leven om te doen WAT ik wil, de hele tijd met gemak ademen, zonder slavernij, mijn lange leven leiden zoals ik KIES, niet geketend aan een verslaving. Ik kan rennen, ik kan zwemmen, ik kan zo actief of zo inactief zijn als ik wil. Ik gaf mezelf MIJ terug, en ik heb mijn hele leven om van dat gevoel te genieten.
Ik moet me nog steeds zorgen maken als ik op tijd stop, maar lang niet zoveel als ik me zorgen zou maken als ik nog 10, 20 of 30 jaar zou wachten om te stoppen. Het ding over deze verslaving is dat het uiteindelijk niet alleen zijn grip verliest. Stoppen is een keuze die je moet maken. Het zal blijven hangen, zelfs als je sterft aan kanker. Zoals hierboven vermeld, rookte Bryan tot de week voordat hij stierf. Hij gaf zichzelf slechts één week vrijheid.
Niemand is immuun, maar iedereen kan kiezen
We hebben de keuze om voor onszelf te maken. Dit is geen generale repetitie, dit is de enige JIJ die je ooit zult krijgen. Wil je doelbewust het risico nemen om het kort te maken of een lang leven leiden vol spanning, vrijheid en geliefden?
Het KAN jou overkomen. Je denkt altijd dat het aan de andere kant van het hek is, maar deze keer niet. Sigaretten doden geen specifieke groep mensen. Niemand is immuun voor de gevaren van tabak, beroemdheden niet, jongeren niet en ouderen niet. Zelfs niet-rokers die worden blootgesteld aan passief roken lopen risico.
Houd van dit leven dat je is gegeven. Hou van jezelf. Waardeer het feit dat anderen van je houden en speel geen Russische roulette met jezelf.
~Kerri~
Meer van Kerri: Kerri's Quit Story
