Necrofobie is een soort specifieke fobie die gepaard gaat met angst voor dode dingen en dingen die met de dood in verband worden gebracht. Een persoon met dit soort fobieën kan bang zijn voor dode lichamen, maar ook voor dingen zoals doodskisten, grafstenen en begraafplaatsen.
Het woord necrofobie komt uit het Grieks nekros ( "lijk") en fobos ("angst").
Hoewel necrofobie geen duidelijke aandoening is die wordt herkend door de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-5), kan een persoon met deze angst de diagnose van een specifieke fobie hebben. Een specifieke fobie wordt gedefinieerd als een irrationele en buitensporige angst voor een specifiek object of een specifieke situatie.
Er zijn geen statistieken over de prevalentie van necrofobie, maar specifieke fobieën komen vrij vaak voor. Volgens het National Institute of Mental Health had naar schatting 9,1% van de volwassenen in de Verenigde Staten het afgelopen jaar een soort specifieke fobie.
Oorzaken, triggers en risicofactoren
Onderzoekers zijn niet helemaal zeker van de exacte oorzaken van specifieke fobieën zoals necrofobie. Ze geloven echter dat genetica, levensgebeurtenissen en zelfs cultuur een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van deze angsten.
Sommige culturen geloven bijvoorbeeld dat geesten kunnen terugkeren en de levenden kunnen achtervolgen. Dergelijke overtuigingen kunnen een rol spelen bij het bijdragen aan necrofobie. In andere gevallen kan blootstelling aan een traumatische gebeurtenis, zoals de dood van een geliefde, bijdragen aan een obsessie met of angst voor dode dingen en de dood.
Situaties die verband kunnen houden met necrofobie zijn onder meer getuige zijn van een overlijden, een begrafenis bijwonen, in contact komen met een dood dier of menselijk lichaam, een begrafenis bijwonen of zelfs dode lichamen zien afgebeeld in populaire media.
De Anxiety Disorders Association of America suggereert dat specifieke fobieën waarschijnlijk het gevolg zijn van een combinatie van genetische, biologische, psychologische en omgevingsfactoren.
Onderzoekers hebben ook ontdekt dat insecten en waterdieren necrofoob gedrag vertonen, zoals het vermijden van dode leden van hun eigen soort, mogelijk als een manier om ziekten te voorkomen.
Tekenen en symptomen
De symptomen van necrofobie zijn vergelijkbaar met de symptomen van andere soorten specifieke fobieën. Hoewel degenen met necrofobie misschien erkennen dat de bron van hun angst geen echte bedreiging vormt, ervaren ze nog steeds extreme angst wanneer ze lijken of andere dingen die verband houden met de dood zien, of er soms zelfs aan denken.
Mensen met necrofobie kunnen ervaren:
- Duizeligheid
- Kortademigheid
- Hoge hartslag
- Snel ademhalen
- Droge mond
- Schudden
- Misselijkheid
- onbehagen
- Een gevoel van angst
- Zweten
- bevend
- Gevoelens van onwerkelijkheid
- Een preoccupatie met de dood of dode dingen
- Angst om dood te gaan
In sommige gevallen kan deze angstreactie zo hevig worden dat mensen een paniekaanval krijgen. Een paniekaanval is een abrupte angstreactie die wordt gekenmerkt door symptomen zoals een bonzende hartslag, kortademigheid, beven, gevoelens van verstikking, tintelingen, gevoelens van onwerkelijkheid of onthechting, koude rillingen en angst om de controle te verliezen of dood te gaan.
Paniekaanvallen zijn vaak buitengewoon onaangenaam, dus mensen die elke situatie kunnen vermijden waarin ze de angstbron kunnen tegenkomen die een aanval uitlokt. Een persoon met necrofobie kan bijvoorbeeld vermijden een bepaalde route te nemen, zodat ze niet langs een begraafplaats of uitvaartcentrum hoeven te gaan.
Diagnose
Het is belangrijk om te onthouden dat een specifieke fobie zoals necrofobie niet hetzelfde is als een normale angst. Veel mensen hebben een vrij normale hoeveelheid angst of bezorgdheid in verband met de dood, sterven en dode dingen. Normale angst voor dode dingen kan betekenen dat je je een beetje misselijk of ongemakkelijk voelt als je in de buurt bent van iets dat met de dood te maken heeft. Maar als je een ernstige angstreactie hebt als je een dood dier langs de kant van de weg ziet, dan heb je misschien necrofobie.
Als u vermoedt dat u necrofobie heeft, moet u contact opnemen met een arts of een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg. Veel professionals in de geestelijke gezondheidszorg en artsen gebruiken de criteria die zijn beschreven in de DSM-5 bij het diagnosticeren van psychische stoornissen. Om de diagnose van een specifieke fobie te krijgen, moet u het volgende ervaren:
- Significante angst of angst gerelateerd aan het angstobject
- Het object triggert onmiddellijk en consequent de angstreactie
- De angst en angst staan niet in verhouding tot het werkelijke gevaar dat het angstobject oplevert
- Je doet er alles aan om het angstobject te vermijden; als het wordt gedwongen om de angst te doorstaan, creëert het extreme nood
- Uw nood heeft een aanzienlijke impact op uw leven
- Uw symptomen moeten zes maanden of langer aanwezig zijn
- Uw klachten mogen niet beter verklaard worden door een andere aandoening, zoals een angststoornis
Een arts of professional in de geestelijke gezondheidszorg zal u eerst vragen stellen over het soort symptomen dat u heeft, hoe lang u ze al heeft en hoe ernstig ze zijn. Uw arts kan u ook vragen stellen over andere dingen die in uw leven gebeuren, zoals recente gebeurtenissen die mogelijk een rol hebben gespeeld bij het veroorzaken van uw symptomen. U moet uw arts ook op de hoogte stellen van eventuele medicijnen of supplementen die u gebruikt.
behandelingen
Er is geen behandeling die specifiek is ontworpen voor necrofobie, maar de behandelingen die gewoonlijk worden gebruikt voor andere soorten specifieke fobieën, zijn waarschijnlijk effectief. Enkele van de meest voorkomende behandelingsopties voor dit type fobie zijn cognitieve gedragstherapie (CGT), blootstellingstherapie, medicijnen en ontspanningstechnieken.
CGT richt zich op de irrationele gedachten en gedragingen die de angstreactie in stand houden. Door CGT kan een persoon leren de automatische negatieve gedachten te identificeren die tot een fobische reactie leiden. Door de manier waarop u over de situatie denkt te veranderen, kunt u angstige gevoelens en gedrag vervangen door meer adaptieve, kalme en realistischere reacties.
In vivo blootstellingstherapie, die geleidelijke blootstelling of overstroming (blootstelling aan de grootste angst) kan omvatten, is effectief gebleken bij gebruik om specifieke fobieën te behandelen.
In sommige gevallen kunnen artsen en psychiaters antidepressiva of angststillers voorschrijven om enkele van de symptomen te helpen behandelen die verband houden met de fysieke en emotionele reacties die mensen ervaren. In veel gevallen kan een combinatie van psychotherapie en medicatie worden gebruikt.
Andere technieken die kunnen worden gebruikt om fobieën te behandelen, zijn cognitieve herstructurering, systematische blootstelling, mindfulnesstraining en virtuele therapie (waarbij blootstelling aan het angstobject via een computerscherm of virtual reality-apparaat inhoudt).
Complicaties
Specifieke fobieën zoals necrofobie kunnen een ernstige impact hebben op het vermogen van een persoon om te functioneren en ermee om te gaan. De angstreactie kan het voor het individu moeilijk maken om te functioneren in situaties zoals school en werk.
Mogelijke complicaties van necrofobie:
- Isolatie: Omdat de aandoening vaak leidt tot het vermijden van situaties die het individu in contact kunnen brengen met hun angst, kan dit leiden tot sociaal isolement. In sommige gevallen kunnen mensen zich isoleren van anderen.
- Andere aandoeningen: Het is niet ongebruikelijk dat mensen met specifieke fobieën comorbide aandoeningen hebben, waaronder depressieve of angststoornissen.
- Substantie gebruik: Soms proberen mensen zelfmedicatie te gebruiken met alcohol of andere middelen om hun angstgevoelens te verminderen.
Prognose en preventie
De prognose voor mensen met specifieke fobieën zoals necrofobie is goed met geschikte gedragsbehandelingen, ondersteuning en medicijnen.
Hoewel er geen manier is om alle risicofactoren voor necrofobie te elimineren, is een vroege behandeling belangrijk om te voorkomen dat de aandoening iemands leven en functioneren ernstig beïnvloedt.
Omgaan met
Er zijn ook dingen die je kunt doen om je angst voor dode dingen gemakkelijker te maken om mee om te gaan. Enkele stappen die u kunt nemen zijn:
- Oefen ontspanningstechnieken. Leren hoe je je angstreactie kunt beheersen, kan je helpen kalm te blijven wanneer je wordt geconfronteerd met de bron van je angst. Strategieën zoals mindfulness-meditatie, progressieve spierontspanning en diepe ademhaling kunnen nuttig zijn om de reacties van uw lichaam te kalmeren.
- Vermijd vermijding. Hoewel het verleidelijk kan zijn om gewoon de bron van je angst te vermijden, kan dit leiden tot complicaties zoals isolatie en levensverstoringen. Werk in plaats daarvan aan het omgaan met je angsten, zelfs als dat betekent dat je met wat leed moet omgaan.
- Gebruik afleiding. Als je merkt dat je met je angst wordt geconfronteerd, zoek dan naar manieren om jezelf af te leiden van het object en de angstreactie van je lichaam. Je gedachten ergens op richten, een spelletje spelen op je telefoon of een korte wandeling maken, kan helpen om je gedachten van je angst af te leiden.
Necrofobie kan leiden tot ernstige symptomen die mogelijk interfereren met veel aspecten van uw dagelijks leven. Met de juiste behandeling kunt u uw angstgevoelens het hoofd bieden of zelfs overwinnen.
Als uw angst uw dagelijks leven verstoort, veel leed veroorzaakt en zes maanden of langer aanhoudt, neem dan contact op met uw arts. U kunt ook de National Alliance on Mental Illness (NAMI) bellen op 1-800-950-6264 voor ondersteuning en verwijzingen naar geestelijke gezondheidsdiensten in uw regio.