Wat is een zenuwinzinking?

Nerveuze inzinking is een term die soms wordt gebruikt om symptomen van intense mentale en emotionele stress te beschrijven. Deze gevoelens maken het moeilijk of zelfs onmogelijk om normaal te blijven functioneren en dagelijkse taken uit te voeren.

Veel misvattingen omringen de term 'zenuwinzinking'. Hoewel het vaak wordt gebruikt om perioden te beschrijven waarin het normale functioneren wordt verstoord door extreme stress, wordt de term niet beschouwd als een werkelijke psychiatrische aandoening of medische diagnose.

In plaats daarvan is de term zenuwinzinking een alledaagse verzamelnaam die bedoeld is om symptomen te beschrijven die een aantal verschillende psychiatrische aandoeningen kunnen vertegenwoordigen. Het belangrijkste kenmerk van een "zenuwinzinking" is dat de symptomen intens zijn en het voor de persoon erg moeilijk maken om normaal te functioneren.

Symptomen

Hoewel de term zenuwinzinking geen klinische betekenis heeft, zijn er een aantal fysieke en mentale symptomen die het vaakst worden geassocieerd met dergelijke perioden van intense angst. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot:

Angst of paniekaanvallen
Depressie
Moeite met slapen
Emotionele gevoelloosheid
Gevoelens van lichamelijke ziekte
Gebrek aan interesse in activiteiten
Lage motivatie
Stemmingswisselingen
Sociale terugtrekking
Maagpijn
Concentratieproblemen

Omdat zenuwinzinking zo'n vage term is, kan het wijzen op symptomen van alles, van depressie tot angst tot schizofrenie. Het gebruik van de term suggereert vaak dat een persoon veel moeite heeft om ermee om te gaan en is "uitgecheckt" uit zijn normale routine. Ze zijn misschien gestopt met socialiseren of zijn misschien niet in staat om de dagelijkse zelfzorgroutines aan te pakken, zoals eten, opstaan of douchen.

De symptomen die mensen ervaren tijdens een "pech" kunnen variëren van mild tot veel ernstiger. Sommige mensen kunnen tijdens een inzinkingsperiode gedachten aan zelfmoord of zelfbeschadiging krijgen.

Oorzaken

Er zijn een aantal factoren die kunnen bijdragen aan wat een zenuwinzinking wordt genoemd. Onderliggende psychische aandoeningen zijn vaak een bijdragende factor, maar levensstress speelt vaak ook een rol.

Soms is deze stress chronisch en lijkt het zich in de loop van de tijd op te bouwen totdat iemand het gewoon niet meer aankan. In andere gevallen kunnen crisissituaties een acute periode van intens leed veroorzaken die leidt tot symptomen van een inzinking.

Enkele factoren die kunnen bijdragen aan een storing zijn:

Misbruik
Academische problemen of druk
Overlijden van een dierbare
Scheiden
Financiële problemen
Baan verlies
In beweging
Trauma
Werk gerelateerde stress

Terwijl sommige mensen in staat zijn om met dergelijke strijd om te gaan, kunnen anderen minder veerkrachtig zijn wanneer ze worden geconfronteerd met extreme stress. Slechte copingvaardigheden, gebrek aan zelfzorg, lage sociale steun, slechte interpersoonlijke relaties, ongezonde coping-mechanismen en onbehandelde psychische aandoeningen kunnen allemaal bijdragen aan het ontstaan van wat mensen een zenuwinzinking noemen.

Oorsprong

Volgens Dr. Nwayieze Chisara Ndukwe, psychiater op de berg Sinaï Beth Israel, won de term 'zenuwinzinking' aan het begin van de 20e eeuw aan populariteit. "In de omgangstaal werd het meestal gebruikt om een grote persoonlijke crisis van bijna elke soort te beschrijven", zegt ze.

Ze legt verder uit dat "na de Eerste en Tweede Wereldoorlog, toen artsen de enorme psychologische tol van strijders moesten behandelen, de focus verschoof van psychiatrische instellingen naar een meer klinisch perspectief. Verder werd een ziektemodel ontwikkeld dat voorstelde om 'zenuwinzinkingen' die later de 'psychologische nood' zouden worden genoemd, die soldaten tegenkwamen."

Ze zegt dat dit later aanleiding zou geven tot de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM), de manuele psychiaters gebruiken om te helpen bij het diagnosticeren van psychische aandoeningen. "De DSM gaf vervolgens specifieke namen aan specifieke aandoeningen die in het verleden allemaal op één hoop zouden zijn gegooid tot 'zenuwinzinking'. Naarmate geestelijke gezondheid beter werd begrepen en minder gestigmatiseerd, werd de blootstelling van de algemene bevolking aan deze meer specifieke termen (depressie, angst, paniekaanval, enz.) gemeengoed."

Ten slotte merkt ze op dat "we nu weten dat er verschillende situaties, genetische factoren en ervaringen zijn die vaker worden geassocieerd met een achteruitgang van het functioneren en resulteren in een 'zenuwinzinking', maar er zijn ook verschillende factoren die onbekend zijn."

Tegenwoordig heeft de term "zenuwinzinking" geen klinische betekenis of waarde. Het wordt vaak gebruikt als een term voor leken om perioden te beschrijven waarin mensen symptomen van ernstig leed ervaren. Helaas verwerpt dit gebruik de emotionele onrust van mensen vaak op een manier die pejoratief of zelfs stigmatiserend is.

"Normaal gesproken wordt het in de lekenpers gebruikt om een acute episode van psychiatrische symptomen aan te duiden", zegt Dr. Sean Luo, assistent-professor klinische psychiatrie, Columbia University Medical Center, "maar dit is geen medische term en… klinisch nauwkeurig."

Het gebruik van de term zenuwinzinking nam na de jaren zestig af. Hoewel het verouderd is, wordt het nog steeds vaak gebruikt als een slogan om te verwijzen naar emotionele of psychologische nood, meestal door mensen die niet bekend zijn met geestelijke gezondheid.

Gerelateerde termen

Er zijn enkele andere termen en uitdrukkingen die verband houden met de term zenuwinzinking die vaak als synoniemen worden gebruikt.

'Zenuwziekten'

De Russische fysioloog Ivan Pavlov wordt gecrediteerd als een van de eerste wetenschappers die de meetbaarheid van mentale verschijnselen aantoonde. Volgens de New York Academy of Sciences gaf hij "een geweldige impuls aan de studie van verschijnselen die voorheen als psychisch werden bestempeld en ongeschikt voor exploratie door wetenschappelijke methodologie."

Aan het einde van de 19e eeuw kon hij door zijn beroemde experimenten met speekselvloed bij honden als reactie op het rinkelen van een bel de fysiologische, omgevings- en intrapsychische effecten op ons zenuwstelsel (bijvoorbeeld snelle hartslag als symptoom) met elkaar in verband brengen. bij angststoornissen of specifieke fobieën).

Rond dezelfde tijd zouden termen als 'zenuwziekte', 'nerveuze uitputting' en 'zenuwinzinking' uiteindelijk hun weg vinden naar onze alledaagse taal.

'Afbreken'

De term "afbraak" werd voor het eerst geregistreerd in 1825 als een zelfstandige naamwoordvorm van de werkwoordszin afbreken. Tegenwoordig wordt het vaak gebruikt om een mentale inzinking te beschrijven waarbij het normale functioneren van een persoon ernstig is aangetast.

Het belang van de juiste terminologie

In wezen uitgeroeid door de moderne geneeskunde en vervangen door de DSM en psychofarmacologie, is het gebruik van de term "zenuwinzinking" een informeel overblijfsel uit een tijd waarin weinig werd begrepen over geestesziekten en dient als een ongelukkige herinnering aan de onwetendheid die nog steeds aanwezig is maatschappij.

"Naarmate de geestelijke gezondheidsgebieden gevorderd zijn, hebben we wetenschappelijke, valide en zinvolle descriptoren bedacht voor psychische problemen en stoornissen", zegt Dr. Katie Davis. "Als we het nu over depressie hebben, kunnen we de stoornis zelf benoemen en kunnen we de specifieke symptomen beschrijven, zoals slapeloosheid, zelfmoordgedachten, verlies van energie en slaapproblemen."

Davis benadrukt het belang van het gebruik van de juiste en specifieke terminologie, zodat we het stigma van psychische problemen verminderen en er een gewoonte van maken om open, eerlijk en objectief over deze stoornissen te praten. "De taal die we gebruiken om psychische stoornissen te beschrijven, kan het stigma op psychische stoornissen behouden of verminderen", zegt Davis. "We moeten onze woorden precies kiezen."

Behandeling

Wanneer mensen behandeling zoeken voor een 'zenuwinzinking', is dat vaak omdat ze ernstige symptomen ervaren die onmiddellijke interventie vereisen. In ernstige gevallen kan ziekenhuisopname nodig zijn voor onmiddellijke stabilisatie op korte termijn en vervolgens kunnen therapie en medicijnen op langere termijn worden gebruikt. In andere gevallen is een poliklinische behandeling voldoende om de persoon te helpen zijn symptomen te beheersen en ermee om te gaan.

Het exacte type behandeling dat wordt gebruikt, hangt af van de diagnose van de persoon. De behandeling kan individuele counseling, groepstherapie, gezinstherapie, cognitieve gedragstherapie of een andere vorm van psychotherapie omvatten. Psychotrope medicijnen zoals antidepressiva, stemmingsstabilisatoren en antipsychotica kunnen ook alleen of in combinatie met therapie worden voorgeschreven.

Omgaan met

Als u psychische of gedragssymptomen van angst ervaart, zijn er enkele dingen die u kunt doen.

Praat met uw arts. Uw huisarts kan een lichamelijk onderzoek uitvoeren en laboratoriumtests uitvoeren om eventuele onderliggende medische aandoeningen die uw symptomen kunnen veroorzaken, uit te sluiten.
Probeer therapie. Uw arts kan u doorverwijzen naar een therapeut die u met psychotherapie kan helpen bij uw klachten.
Overweeg medicijnen. Sommige symptomen, zoals angst en depressie, kunnen goed reageren op antidepressiva en angststillers.
Beheer je stress. Probeer stressmanagementtechnieken zoals diep ademhalen, progressieve spierontspanning, yoga, meditatie en mindfulness om u te helpen ontspannen en uw stressniveaus onder controle te houden.
Zorg voor voldoende rust. Het kan moeilijk zijn om ermee om te gaan als je uitgeput bent. Concentreer u erop dat u elke avond op hetzelfde tijdstip naar bed gaat en elke dag op hetzelfde tijdstip wakker wordt. Vermijd elektronica of stimulerende activiteiten voor het slapengaan.
Zorg voor jezelf. Eet gezond, voedzaam voedsel en neem regelmatig deel aan lichaamsbeweging om uw lichamelijke en geestelijke gezondheid te behouden.

Het is niet ongewoon dat mensen moeite hebben om met de stress van het leven om te gaan. Wanneer stress uw vermogen om te functioneren begint te belemmeren, kan dit een teken zijn van een psychische aandoening of dat u hulp nodig heeft bij het vinden van manieren om ermee om te gaan.

Als u of iemand van wie u houdt symptomen ervaart van wat soms een zenuwinzinking wordt genoemd, wees dan niet bang om met uw arts te praten. Contact opnemen met een arts of professional in de geestelijke gezondheidszorg kan leiden tot de juiste diagnose, ondersteuning en behandeling.

Als u of een geliefde worstelt met een psychische aandoening, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.