Een Skinner-box is een afgesloten apparaat dat een staaf of sleutel bevat die een dier kan manipuleren om versterking te verkrijgen. Ontwikkeld door B.F. Skinner en ook bekend als een operante conditioneringskamer, heeft deze doos ook een apparaat dat elke reactie van het dier registreert, evenals het unieke schema van versterking dat het dier is toegewezen. Veelvoorkomende dieren zijn ratten en duiven.
Skinner werd geïnspireerd om zijn operante conditioneringskamer te creëren als een verlengstuk van de puzzeldozen die Edward Thorndike beroemd gebruikte in zijn onderzoek naar de wet van effect. Skinner zelf verwees niet naar dit apparaat als een Skinner-doos, maar gaf de voorkeur aan de term 'hefboomdoos'.
Hoe een Skinner Box werkt
Het ontwerp van een Skinner-box kan variëren, afhankelijk van het type dier en de experimentele variabelen. Het moet ten minste één hendel, staaf of sleutel bevatten die het dier kan manipuleren.
Wanneer de hendel wordt ingedrukt, kan voedsel, water of een ander soort wapening worden afgegeven. Andere stimuli kunnen ook worden gepresenteerd, waaronder licht, geluid en afbeeldingen. In sommige gevallen kan de vloer van de kamer worden geëlektrificeerd.
De Skinner-box is meestal gesloten, om te voorkomen dat het dier andere prikkels ervaart. Met behulp van het apparaat kunnen onderzoekers het gedrag nauwkeurig bestuderen in een zeer gecontroleerde omgeving. Onderzoekers konden bijvoorbeeld de Skinner-box gebruiken om te bepalen welk versterkingsschema bij de proefpersonen tot de hoogste respons leidde.
Tegenwoordig kunnen psychologiestudenten een virtuele versie van een Skinner-box gebruiken om experimenten uit te voeren en meer te weten te komen over operante conditionering.
De Skinner Box in onderzoek
Stel je voor dat een onderzoeker wil bepalen welk versterkingsschema tot de hoogste respons leidt. Duiven worden in kamers geplaatst waar ze een voedselpellet ontvangen om op een responssleutel te pikken. Sommige duiven krijgen bij elke reactie een brok (continue bekrachtiging).
Gedeeltelijke wapeningsschema's
Andere duiven krijgen een brok pas na een bepaalde tijd of aantal reacties (gedeeltelijke bekrachtiging). Er zijn verschillende soorten schema's voor gedeeltelijke versterking.
- Schema met vaste verhouding: Duiven krijgen een brok nadat ze een bepaald aantal keren op de sleutel hebben gepikt; ze zouden bijvoorbeeld na elke vijf pikken een pellet krijgen.
- Schema met variabele verhouding: Onderwerpen krijgen versterking na een willekeurig aantal reacties.
- Schema met vast interval: Proefpersonen krijgen een pellet nadat een bepaalde tijd is verstreken; bijvoorbeeld elke 10 minuten.
- Variabel intervalschema: Onderwerpen ontvangen een korrel met willekeurige tijdsintervallen.
Zodra de gegevens uit de proeven in de Skinner-boxen zijn verkregen, kunnen onderzoekers kijken naar de reactiesnelheid. Dit zal hen vertellen welke schema's hebben geleid tot het hoogste en meest consistente niveau van reacties.
Skinner Box Mythen
De Skinner-box moet niet worden verward met een van Skinner's andere uitvindingen, de babytender (ook bekend als de luchtwieg). Op verzoek van zijn vrouw creëerde Skinner een verwarmde wieg met een plexiglas raam dat ontworpen was om veiliger te zijn dan andere wiegjes die op dat moment beschikbaar waren. Verwarring over het gebruik van de wieg leidde ertoe dat het werd verward met een experimenteel apparaat, wat sommigen ertoe bracht te geloven dat Skinner's wieg eigenlijk een variatie was op de Skinner-doos.
Op een gegeven moment verspreidde het gerucht zich dat Skinner de wieg had gebruikt in experimenten met zijn dochter, wat leidde tot haar uiteindelijke zelfmoord. De Skinner-doos en de wieg voor baby's waren twee totaal verschillende dingen, en Skinner voerde geen experimenten uit op zijn dochter of met de wieg. Evenmin nam zijn dochter haar eigen leven.
Een woord van Verywell
De Skinnerbox is een belangrijk hulpmiddel bij het bestuderen van aangeleerd gedrag. Het heeft veel bijgedragen aan ons begrip van de effecten van bekrachtiging en straf.