Hysterie is een term die wordt gebruikt om emotionele excessen te beschrijven, maar het was ook ooit een veel voorkomende medische diagnose. In termen van leken wordt hysterie vaak gebruikt om emotioneel geladen gedrag te beschrijven dat buitensporig en uit de hand lijkt te lopen.
Wanneer iemand reageert op een manier die onevenredig emotioneel lijkt voor de situatie, wordt hij vaak als hysterisch omschreven. Tijdens het Victoriaanse tijdperk werd de term vaak gebruikt om te verwijzen naar een groot aantal symptomen die over het algemeen alleen bij vrouwen werden waargenomen.
Hoewel hysterie ooit als een diagnosticeerbare aandoening werd beschouwd, werd hysterie in 1980 verwijderd uit de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). Tegenwoordig kunnen mensen met hysterische symptomen worden gediagnosticeerd met een dissociatieve stoornis of een somatische symptoomstoornis.
Hysterie kan worden gedefinieerd als een kenmerk van sommige aandoeningen waarbij mensen fysieke symptomen ervaren die een psychologische oorzaak hebben.
Symptomen
Symptomen van hysterie waren onder meer gedeeltelijke verlamming, hallucinaties en nervositeit. Andere symptomen die vaak aan hysterie worden toegeschreven, zijn onder meer:
- Kortademigheid
- Ongerustheid
- flauwvallen
- Nervositeit
- Slapeloosheid
- seksuele vooringenomenheid
- Prikkelbaarheid
- Agitatie
Men denkt dat de term afkomstig is van de oude Griekse arts Hippocrates, die deze symptomen associeerde met de beweging van de baarmoeder van een vrouw door verschillende locaties in het lichaam. Oude denkers geloofden dat de baarmoeder van een vrouw vrij door verschillende delen van het lichaam kon reizen, wat vaak resulteerde in verschillende symptomen en kwalen op basis van haar reizen.
De term hysterie komt van het Grieks the hystera, wat 'baarmoeder' betekent.
Hysterie is tegenwoordig misschien geen geldige psychiatrische diagnose, maar het is een goed voorbeeld van hoe concepten kunnen ontstaan, veranderen en vervangen kunnen worden naarmate we een beter begrip krijgen van hoe mensen denken en zich gedragen.
De geschiedenis van hysterie
Aan het eind van de 19e eeuw werd hysterie gezien als een psychische stoornis. De Franse neuroloog Jean-Martin Charcot gebruikte hypnose om vrouwen te behandelen die aan hysterie leden
Het mysterie van hysterie speelde een belangrijke rol in de vroege ontwikkeling van de psychoanalyse. De beroemde Oostenrijkse psychoanalyticus Sigmund Freud had met Charcot gestudeerd, dus hij had uit de eerste hand ervaring met het observeren van patiënten bij wie de aandoening was vastgesteld, evenals met de behandelmethoden van Charcot.
Het was Freuds werk met collega Josef Breuer over de zaak van Anna O., een jonge vrouw die de symptomen van hysterie ervoer, dat leidde tot de ontwikkeling van psychoanalytische therapie. Anna had ontdekt dat het alleen al praten over haar problemen met haar therapeut een grote invloed had op haar welzijn. Ze noemde deze behandeling de "praatkuur" en tot op de dag van vandaag wordt het nog steeds praattherapie genoemd.
Carl Jung, een collega van Freud, behandelde een jonge vrouw genaamd Sabina Spielrein, van wie ook werd gedacht dat ze aan hysterie leed. Jung en Freud bespraken vaak het geval van Spielrein, wat een impact had op de theorieën die ze ontwikkelden. Spielrein is zelf opgeleid als psychoanalyticus en hielp de psychoanalytische benadering in Rusland te introduceren voordat ze tijdens de Tweede Wereldoorlog door nazi's werd vermoord.
Hysterie in de moderne psychologie
In 1980 veranderde de American Psychological Association hun diagnose van 'hysterische neurose, conversietype' in die van 'conversiestoornis'. Tegenwoordig erkent de psychologie verschillende soorten stoornissen die historisch bekend stonden als hysterie, waaronder dissociatieve stoornissen en somatische symptomen en verwante aandoeningen.
Dissociatieve stoornissen
Dissociatieve stoornissen zijn psychische stoornissen waarbij sprake is van een onderbreking (een dissociatie) in aspecten van bewustzijn, waaronder identiteit en geheugen. Deze soorten stoornissen omvatten dissociatieve fuga, dissociatieve identiteitsstoornis en dissociatieve amnesie.
Somatische symptoomstoornis
In de meest recente update van de DSM, de DSM-5, passen symptomen die ooit werden bestempeld onder de brede paraplu van hysterie onder wat nu somatische symptoomstoornis wordt genoemd. Er zijn verschillende gerelateerde aandoeningen:
- Ziekte-angststoornis (voorheen hypochondrie)
- Conversiestoornis (functionele neurologische symptoomstoornis)
- Ander gespecificeerd somatisch symptoom en gerelateerde stoornis
- Psychologische factoren die andere medische aandoeningen beïnvloeden
- Nagebootste stoornis
- Niet-gespecificeerd somatisch symptoom en gerelateerde stoornis
Somatische symptoomstoornis houdt in dat er veel aandacht is voor fysieke symptomen zoals zwakte, pijn of kortademigheid. Deze preoccupatie met symptomen resulteert in aanzienlijk leed en problemen met normaal functioneren. Het individu kan al dan niet een medische aandoening hebben. Het is belangrijk op te merken dat dit niet het veinzen van een ziekte inhoudt; of de persoon nu ziek is of niet, zij geloven dat ze ziek zijn.