Over het algemeen is een fixatie een obsessieve drang die al dan niet wordt uitgeoefend met betrekking tot een object, concept of persoon. In eerste instantie geïntroduceerd door Sigmund Freud, is een fixatie een aanhoudende focus van de genotzoekende energieën van de id in een vroeg stadium van psychoseksuele ontwikkeling. Orale, anale en fallische fixaties treden op wanneer een probleem of conflict in een psychoseksuele fase onopgelost blijft, waardoor het individu gefocust blijft op deze fase en niet in staat is om naar de volgende te gaan.
Personen met orale fixaties kunnen bijvoorbeeld problemen hebben met drinken, roken, eten of nagelbijten.
Hoe fixaties zich ontwikkelen
Volgens psychoanalyticus Sigmund Freud ontwikkelen kinderen zich door een reeks psychoseksuele stadia waarin de libidinale energieën van het id zich op verschillende delen van het lichaam concentreren.
De id en libidinale energieën
Het id, het enige aspect van de geest waarvan men denkt dat het bij de geboorte aanwezig is, werkt op het lustprincipe op een onbewust niveau. Libidinale energieën, ook wel bekend als het libido, worden beschouwd als biologische en seksuele driften en verlangens die sterk worden beïnvloed door het id. De id drijft het libido aan en zoekt naar de meest plezierige situaties die mogelijk zijn.
Tijdens de anale fase krijgt een kind bijvoorbeeld zogenaamd een gevoel van voldoening en voldoening door zijn of haar blaas- en stoelgang te beheersen. Dus wat heeft dit te maken met de ontwikkeling van een fixatie?
Freud geloofde dat de ontwikkeling van een gezonde volwassen persoonlijkheid het resultaat was van het succesvol voltooien van elk van de psychoseksuele stadia. Op elk punt in de ontwikkeling worden kinderen geconfronteerd met een conflict dat moet worden opgelost om met succes door te gaan naar de volgende fase. Hoe dit conflict wordt opgelost, speelt een rol bij de vorming van een volwassen persoonlijkheid.
Als hij er niet in slaagt een fase met succes af te ronden, suggereerde Freud, zou die persoon in wezen "vastzitten". Met andere woorden, ze zouden gefixeerd raken op dat punt in de ontwikkeling. Freud geloofde ook dat fixaties het gevolg kunnen zijn als een bepaald stadium een dominante indruk achterlaat op iemands persoonlijkheid.
Het oplossen van de psychoseksuele conflicten vereist een aanzienlijke hoeveelheid libido-energie. Als een groot deel van deze energie op een bepaald punt in de ontwikkeling wordt verbruikt, kunnen de gebeurtenissen in die fase uiteindelijk een sterkere indruk achterlaten op de persoonlijkheid van die persoon.
Voorbeelden van fixaties
Er zijn meerdere manieren waarop de drie bovengenoemde fixaties zich bij verschillende individuen kunnen manifesteren.
Orale fixaties
De orale fase treedt meestal op tussen de geboorte en ongeveer 18 maanden oud, gedurende welke tijd aan de orale (voedings)behoeften van het kind wordt voldaan, overgestimuleerd of niet wordt voldaan. Freud zou bijvoorbeeld kunnen suggereren dat als een kind problemen heeft tijdens het spenen, het een orale fixatie kan ontwikkelen.
Freud kan ook suggereren dat nagelbijten, roken, kauwgom kauwen en overmatig drinken tekenen zijn van een orale fixatie. Dit zou erop duiden dat het individu de primaire conflicten niet heeft opgelost tijdens de vroegste fase van psychoseksuele ontwikkeling, de orale fase.
Anale fixaties
De tweede fase van psychoseksuele ontwikkeling staat bekend als de anale fase omdat deze voornamelijk gericht is op het beheersen van de stoelgang. Fixaties op dit punt in de ontwikkeling kunnen leiden tot wat Freud anaal-vasthoudende en anaal-uitdrijvende persoonlijkheden noemde.
- Anaal-vasthoudende individuen: Deze groep heeft mogelijk een te strikte en harde zindelijkheidstraining meegemaakt als kinderen en kan uitgroeien tot een overdreven obsessie voor orde en netheid.
- Anaal-uitdrijvende individuen: Aan de andere kant kunnen anaal-uitdrijvende personen een zeer lakse zindelijkheidstraining hebben ervaren, waardoor ze als volwassenen erg rommelig en ongeorganiseerd waren.
In beide gevallen zijn beide soorten fixaties het gevolg van het niet goed oplossen van het kritieke conflict dat plaatsvindt tijdens deze ontwikkelingsfase.
Fallische fixaties
De fallische ontwikkelingsfase is voornamelijk gericht op identificatie met de ouder van hetzelfde geslacht. Freud suggereerde dat fixaties op dit punt zouden kunnen leiden tot volwassen persoonlijkheden die overdreven ijdel, exhibitionistisch en seksueel agressief zijn.
In dit stadium kunnen jongens ontwikkelen wat Freud een oedipuscomplex noemde. Meisjes kunnen een soortgelijk probleem ontwikkelen dat bekend staat als een Electra-complex. Als ze niet worden opgelost, kunnen deze complexen blijven hangen en het gedrag blijven beïnvloeden tot in de volwassenheid.
Behandelingen voor fixatie
Dus hoe worden fixaties precies opgelost? Volgens Freuds psychoanalytische theorie speelt het overdrachtsproces een belangrijke rol bij de behandeling van dergelijke fixaties. In wezen wordt een oude fixatie overgebracht naar een nieuwe, waardoor de persoon bewust met het probleem om kan gaan.
Therapie
Het doel van psychoanalytische therapie is om het overdrachtsproces te gebruiken om de energieën van fixaties los te laten. De therapeut kan met zijn cliënt patronen van reacties en houdingen bespreken die zij observeren dat hun cliënt onbewust op hen projecteert. Hierdoor kunnen ze hun cliënt helpen om hun onbewuste gevoelens uit het verleden bewust te maken.
Als u geen voorstander bent van psychoanalytische methoden, houd er dan rekening mee dat de meest effectieve therapeutische resultaten de relatie tussen cliënt en therapeut weerspiegelen, niet de theorie of methoden die de therapeut gebruikt. Als je ervoor kiest om naar een therapeut te gaan, zorg er dan voor dat je je bij hem op je gemak voelt en hem vertrouwt. Andere therapeutische methoden om te overwegen:
- Cognitieve gedragstherapie (CGT) kan worden gebruikt om de gedachten, emoties en gedragspatronen aan te pakken die de cliënt zou willen veranderen.
- Desensibilisatie en opwerking van oogbewegingen (EMDR) kan een nuttige optie zijn voor personen die eerdere traumatische ervaringen hebben meegemaakt.
- Door paarden ondersteunde psychotherapie (EAP) kan een geweldige optie zijn voor diegenen die liever therapeutisch werk buitenshuis doen dan in een kantooromgeving.
- Traumagerichte therapeutische methoden: Deze kunnen traumagerichte cognitieve gedragstherapie en desensibilisatie en herverwerking van oogbewegingen omvatten.
Houd er rekening mee dat veel therapeuten de neiging hebben om een eclectische benadering te gebruiken als het gaat om het selecteren van hun behandelkader.
Zelfhulp
Afhankelijk van de complexiteit van het vraagstuk waaraan u wilt werken, zijn er verschillende technieken die u zelf kunt uitproberen. Waaronder:
- Mindfullness: Deze methode kan worden gebruikt om contact te maken met je lichaam, een dieper inzicht in je eigen denkproces te ontwikkelen en kan ook stress verminderen.
- Oefening: Regelmatig sporten kan de algehele stress helpen verminderen en kan worden gebruikt als een manier om gewoonten te vervangen die u wilt veranderen, zoals nagelbijten of roken.
- Ontspanningstechnieken: Verschillende ontspanningsmethoden, waaronder progressieve spierontspanning, visualisatie en ademhalingsoefeningen, kunnen helpen stress te verminderen, spanning te verminderen en uw energie naar binnen te richten.
- Journalen: Door de gewoonte aan te nemen om een dagboek bij te houden, kunt u nadenken over uw specifieke fixatie en beter begrijpen hoe uw fixatie uw gedachten, emoties en gedrag beïnvloedt.
- Affirmaties: Positieve affirmaties voor jezelf opzeggen of opschrijven kan je helpen je energie weer op je sterke punten te richten.
Wanneer moet u uw arts bellen?
De symptomen die gepaard gaan met fixatie kunnen van persoon tot persoon verschillen. Als u problemen ondervindt met handelingen van het dagelijks leven, merkt dat uw kwaliteit van leven achteruitgaat, verontrustende gedachten heeft en/of schadelijk gedrag vertoont, is het belangrijk om onmiddellijk contact op te nemen met uw arts.
Een woord van Verywell
Fixaties waren belangrijk voor Freudiaanse en veel neofreudiaanse theorieën. Een groot probleem is dat, hoewel vroege theoretici fixaties in verband brachten met specifieke gebeurtenissen in de kindertijd, het moeilijk of onmogelijk is om fixaties voor volwassenen, zoals nagelbijten, te koppelen aan een specifiek veroorzakend conflict in de vroege kinderjaren.
Als je problematisch gedrag of fixatie op een bepaald object of bepaalde gewoonte hebt, zijn er dingen die je kunt doen om dergelijke neigingen te overwinnen. Gedrags-, cognitieve en cognitief-gedragstherapieën worden bijvoorbeeld vaak gebruikt om nieuwere, productievere denk- en gedragspatronen te ontwikkelen.