Wanneer werd lithium voor het eerst ontdekt als medicijn voor de geestelijke gezondheid en wat is de geschiedenis van dit medicijn? Hoe werkt het eigenlijk? En wat is de huidige gedachte en controverse gezien de rol van lithium bij de behandeling van bipolaire aandoeningen?
Ontdekking
Lithium is een natuurlijk voorkomend element (nummer drie op het periodiek systeem) dat voor het eerst werd ontdekt in 1817 en werd gevonden in mijnen in Australië en Chili. De stemmingsstabiliserende effecten werden echter pas laat in die eeuw erkend. Sommigen concludeerden zelfs dat jicht de oorzaak was van stemmingsstoornissen.
Lithiumrijke minerale bronnen zijn van oudsher aangeprezen vanwege hun helende eigenschappen. Het werd voor het eerst gebruikt voor manie in de late jaren 1800, met Denemarken voorop, maar er werd gedurende meer dan een halve eeuw weinig gepubliceerd over de medicatie.
Het was de Australische psychiater John Cade die in 1949 een van de eerste artikelen publiceerde over het gebruik van lithium bij de behandeling van acute manie. Vanaf die tijd werd lithium steeds vaker voorgeschreven.
De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) keurde lithium pas in 1970 goed voor gebruik. Het gebruik van lithium in de VS begon later en verschoof eerder naar andere medicijnen, vergeleken met veel andere landen over de hele wereld.
Hoe het werkt
Wetende dat lithium een natuurlijk voorkomend element is, zou men kunnen denken dat het voorschrijven van het medicijn een tekort kan ondersteunen. Onderzoek heeft echter nooit uitgewezen dat die bipolaire stoornis wordt veroorzaakt door een lithiumtekort. Integendeel, het komt voor dat deze van nature voorkomende stof het gelukkige effect heeft dat het werkt als een stemmingsstabilisator
Meer dan 50 jaar lang werden manisch-depressieve mensen behandeld met lithium, hoewel de medische wetenschap geen duidelijk begrip had van waarom of hoe het werkte. (De naam manisch-depressieve stoornis werd in 1980 officieel veranderd in bipolaire stoornis.)
Hoewel de exacte mechanismen waarmee lithium zijn stemmingsstabiliserende effecten uitoefent niet volledig bekend zijn, is er veel hedendaags onderzoek naar deze vraag gedaan. Lithium interageert met een aantal neurotransmitters, neuronreceptoren en andere chemische systemen in hersencellen
Neurotransmitters en geestelijke gezondheid
Hoe reizen berichten in het ene deel van de hersenen en resulteren ze in acties? Pas de laatste decennia - toen wetenschappers neurotransmitters hebben geïsoleerd, de chemische boodschappers van de hersenen die informatie van de ene regio naar de andere overbrengen - beginnen we dit proces te begrijpen.
Neurotransmitters bevinden zich aan het einde van een neuron (of zenuw). Een elektrische impuls reist langs de zenuw en resulteert in het vrijkomen van neurotransmitters in de ruimte (de synaps) tussen de ene zenuw en de volgende. Sommige neurotransmitters binden zich aan receptoren op de volgende zenuwcel, die reageren door die boodschap om te zetten in een andere elektrische impuls.
Neurotransmitters die in de synaps achterblijven (die niet binden aan receptoren op het volgende neuron) worden teruggenomen in het oorspronkelijke neuron om opnieuw te worden gebruikt.
Er zijn verschillende soorten neurotransmitters in de hersenen. Enkele hiervan zijn:
- serotonine
- noradrenaline
- Dopamine
- Acetylcholine
- GABA (gamma-aminoboterzuur)
- glutamaat
Van lithium wordt gedacht dat het op complexe manieren met veel van deze systemen in wisselwerking staat.
Andere mogelijke toepassingen
Naast bipolaire stoornis wordt lithium soms gebruikt bij de behandeling van unipolaire depressie (ernstige depressie) en schizoaffectieve stoornis.
Vanwege het stabiliserende effect van lithium op glutamaatreceptoren, onderzoeken wetenschappers ook of dit medicijn kan beschermen tegen de celdood die optreedt bij aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson, Huntington en Alzheimer.
Toxiciteit en bijwerkingen
Zoals met veel medicijnen op de markt, wordt lithium geleverd met een lijst met bijwerkingen en voorzorgsmaatregelen. Lithiumtoxiciteit kan zeer ernstig zijn, met zowel acute als chronische effecten. De bijwerkingen van lithium komen ook vaak voor, en zoals bij veel medicijnen voor de geestelijke gezondheid, interfereren deze bijwerkingen vaak met het gebruik ervan.
Bovendien is bekend dat lithium een wisselwerking heeft met een breed scala aan medicijnen, zoals andere medicijnen voor de geestelijke gezondheid, bloeddrukmedicatie en sommige pijnstillers.
Er zijn maar weinig medicijnen beschikbaar voor de behandeling van een bipolaire stoornis die dat wel doen niet aanzienlijke bijwerkingen hebben.
Rol bij de behandeling van BPS
Het antwoord op de vraag: "Welke rol moet lithium tegenwoordig spelen bij de behandeling van bipolaire aandoeningen?" hangt af van wie je het vraagt en waar je woont.
Naast een geschiedenis van een achtbaan, bestaan er tegenwoordig zeer uiteenlopende meningen over het gebruik van lithium. Sommige clinici hebben lithium "gevaarlijke onzin" genoemd, terwijl anderen lithium beschouwen als de best gevestigde langetermijnbehandeling die beschikbaar is voor bipolaire stoornis. Sommige professionals beweren dat lithium de belangrijkste behandeling voor geestelijke gezondheid is die is ontdekt.
Zoals met veel andere problemen met betrekking tot geestelijke gezondheid, ligt het echte antwoord waarschijnlijk ergens tussen deze uitersten en wordt het weerspiegeld in verschillende praktijken over de hele wereld.
De Verenigde Staten hebben de reputatie de "last in and first out" te zijn met betrekking tot het gebruik van het medicijn, te laat in de landen om het gebruik ervan over te nemen en vroeg om alternatieven aan te bevelen (andere stemmingsstabilisatoren zoals Depakote (valproïnezuur) en antipsychotica).
In de VS wordt lithium zelden gebruikt als eerstelijnsbehandeling voor mensen met een bipolaire stoornis, hoewel het nog steeds vaak wordt gebruikt voor ernstige bipolaire stoornis in combinatie met andere medicijnen.
Een onderzoek uit 2017 suggereerde echter dat lithium in de eerste lijn een belangrijke rol speelt bij de behandeling van manie bij ouderen. Er zijn ook aanwijzingen om de rol van lithium bij het verminderen van het zelfmoordrisico te ondersteunen.
Het komt neer op
De geschiedenis van lithium is een interessante studie in wetenschappelijke ontdekkingen en de methoden die wetenschappers hebben gebruikt om de chemische aard van stemmingsstoornissen in de hersenen te onderzoeken.
Dit nieuwere begrip van de chemische boodschappers in de hersenen die verantwoordelijk zijn voor psychische stoornissen is belangrijk bij het verder verminderen van het stigma van psychische stoornissen. Hoewel er nog een lange weg te gaan is en de geestelijke gezondheid nog steeds meer een stigma heeft dan bijvoorbeeld hartaandoeningen, is het huidige onderzoek - zoals het mechanisme waarmee lithium werkt - een uitstekende stap in de goede richting.
