Victim blaming vindt plaats wanneer een slachtoffer (meestal van een misdrijf) geheel of gedeeltelijk verantwoordelijk wordt gehouden voor wat hem is overkomen.
Meestal is slachtofferbeschuldiging een term die wordt gebruikt bij het verwijzen naar seksueel geweld. Individuen die over de aanval te weten komen, kunnen ervan uitgaan dat het slachtoffer iets ongepasts deed of verkeerde keuzes maakte waardoor het gebeurde.
Maar slachtofferbeschuldiging kan ook een probleem zijn als het gaat om COVID-19. Sommige bevolkingsgroepen krijgen de schuld van het oplopen of zelfs verspreiden van de ziekte.
Waarom het gebeurt?
Er zijn verschillende psychologische principes in het spel die leiden tot victim blaming. In veel gevallen kan het voortkomen uit ons verlangen om te denken dat we in een rechtvaardige wereld leven.
Als je een slachtoffer de schuld kunt geven van het maken van slechte keuzes, zou je jezelf ervan kunnen overtuigen dat ze hun lot verdienen. Daarom stellen mensen soms vragen over hoeveel iemand gedronken heeft voordat ze seksueel werden misbruikt. Of ze kunnen vragen wat iemand aan het doen was toen ze werden aangevallen bij een gewelddadig misdrijf. Individuen die conclusies kunnen trekken dat het slachtoffer iets 'verkeerd' moet hebben gedaan, kunnen zich dan opgelucht voelen.
Zulke mensen zouden kunnen concluderen dat ze geen slachtoffer zullen worden omdat ze bepaalde gedragingen niet vertonen. Het helpt hen ook bij het standpunt te blijven dat de wereld rechtvaardig en eerlijk is, terwijl ze zichzelf ervan overtuigen dat slachtoffers op de een of andere manier hun lot verdienden.
Een onderzoek uit 2016 onderzocht waarom sommige mensen de daders de schuld geven, terwijl anderen de neiging hebben om het slachtoffer de schuld te geven. Onderzoekers ontdekten dat de morele waarden van een persoon een bepalende rol speelden in de vraag of ze daders of slachtoffers de schuld gaven.
Degenen die waarde hechten aan het verminderen van schade en onpartijdige behandeling, zullen waarschijnlijk de daders de schuld geven. Degenen die meer belang hechten aan waarden als loyaliteit, zuiverheid en gehoorzaamheid, zullen eerder de slachtoffers de schuld geven.
Victim Blaming en COVID-19
Er zijn verschillende redenen waarom victim blaming kan plaatsvinden tijdens COVID-19. Individuen kunnen bijvoorbeeld willen dat iemand boos op wordt. Het is tenslotte moeilijk om boos te zijn op het virus zelf.
Iemand (of een bepaalde groep) de schuld geven, kan sommige individuen ook het gevoel geven dat iemand de schuld heeft van het verspreiden van de ziekte. Ze willen misschien geloven dat het virus onder controle kan worden gehouden zolang niemand ‘slechte beslissingen’ neemt.
Dus geven ze degenen die ziek zijn of degenen die in "hotspots" leven de schuld van onvoorzichtigheid. Dit kan de overtuiging versterken dat ze veilig kunnen blijven zolang ze niets verkeerds doen.
Soms is de schuld van het slachtoffer direct. Een persoon kan iemand ronduit de schuld geven van het ziek worden. Op andere momenten kan de schuld van het slachtoffer wat subtieler zijn.
Een nieuwsverslaggever zou bijvoorbeeld kunnen speculeren hoe of waar een persoon COVID-19 heeft 'verworven', wat het nadelige effect zou hebben van te impliceren dat ze dit met opzet hebben gedaan.
Er kunnen gesprekken of nieuwsberichten zijn over waarom bepaalde gebieden een hogere prevalentie van COVID-19 hebben dan andere. En sommigen geven misschien snel de schuld aan individuen voor bepaald gedrag of activiteiten die mogelijk een deel van de oorzaak zijn.
Sociale en economische factoren
Ernstige ziekte- en sterftecijfers zijn doorgaans hoger voor raciale en etnische minderheden tijdens noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid, waaronder de pandemie van het coronavirus. Het onderzoek naar hoe COVID-19 specifieke populaties kan beïnvloeden, is nog steeds in opkomst. Maar volgens de CDC geven de huidige gegevens aan dat minderheden een grotere kans hebben om ziek te worden of te overlijden aan COVID-19.
Onderzoekers geloven dat dit het gevolg is van een verscheidenheid aan economische factoren en sociale omstandigheden die vaker voorkomen bij sommige raciale en etnische minderheden. Maar slachtoffers de schuld geven van de barrières die het moeilijker maken om gezond te blijven, doet niemand iets goeds.
Volgens de CDC zijn hier enkele van de factoren die raciale en etnische minderheden onevenredig beïnvloeden:
- Buurt milieu. Dichtbevolkte gebieden kunnen social distancing bijna onmogelijk maken. Iemand die geen auto heeft, moet bijvoorbeeld door menigten lopen of met het openbaar vervoer reizen om voorraden in te slaan.
- Overvolle levensomstandigheden. Huishoudens met meerdere generaties, die veel voorkomen bij sommige raciale en etnische minderheden, kunnen het moeilijk maken om oudere familieleden te beschermen of om degenen met symptomen te isoleren.
- Essentieel werk. Minderheidsgroepen werken mogelijk ook vaker in essentiële industrieën en zijn niet in staat om vanuit huis te werken. Ze hebben ook minder kans op betaald ziekteverlof, waardoor ze ondanks ziekte kunnen blijven werken.
- Minder toegang tot gezondheidszorg. Ze hebben mogelijk geen ziektekostenverzekering of kunnen de eigen kosten niet betalen. Bijgevolg kunnen ze meer onderliggende gezondheidsproblemen hebben waardoor ze vatbaarder zijn voor ziekten.
Het is belangrijk op te merken dat personen in deze omstandigheden niet roekeloos zijn. Hun leef- en werkomstandigheden maken het voor hen simpelweg moeilijker om de verspreiding van de pandemie te stoppen.
Een einde maken aan het beschuldigen van slachtoffers
Slachtofferbeschuldiging schaadt de individuen die de schuld krijgen, om nog maar te zwijgen van de samenleving als geheel. Onderwijs is de sleutel tot positieve verandering.
Het is belangrijk dat iedereen bewust wordt gemaakt van de obstakels en barrières die sommige mensen ervaren. Dan kunnen we allemaal samenwerken aan het ontwikkelen van oplossingen, in plaats van met de vinger te wijzen naar mensen die vanwege economische of sociale factoren geen sociale afstand kunnen nemen.
De media kunnen een cruciale rol spelen door goed te letten op de verhalen die ze vertellen en de woorden die ze gebruiken. Het kan nuttig zijn om enkele van de barrières te delen waarmee sommige groepen worden geconfronteerd zonder hen de schuld te geven van de worstelingen die ze ervaren.
U kunt een rol spelen bij het beëindigen van victim blaming door goed te letten op de manier waarop u over slachtoffers spreekt. Wijzig indien nodig uw taal. En wees bereid om de mensen om je heen te informeren over de hindernissen waarmee sommige individuen worden geconfronteerd.
Een woord van Verywell
Als je de schuld krijgt dat je ziek bent geworden, of je bent beschuldigd van het verspreiden van COVID-19 op basis van je ras, economische status of postcode, kun je schaamte of stress ervaren. Deze gevoelens kunnen een negatieve invloed hebben op uw psychisch welzijn.
De schuld krijgen als je het slachtoffer bent, is serieus. Als je iemand nodig hebt om mee te praten, aarzel dan niet om professionele hulp in te schakelen. Veel therapeuten bieden momenteel online counseling aan. Bovendien kun je veel gratis bronnen vinden als je emotionele steun nodig hebt.
