Het slachtoffer de schuld geven is een fenomeen waarbij slachtoffers van misdaden of tragedies verantwoordelijk worden gehouden voor wat hen is overkomen. Slachtofferbeschuldiging stelt mensen in staat te geloven dat dergelijke gebeurtenissen hen nooit zouden kunnen overkomen. Het is bekend dat het slachtoffer de schuld wordt gegeven in gevallen van verkrachting en aanranding, waarbij het slachtoffer van het misdrijf vaak wordt beschuldigd van het uitnodigen van de aanval vanwege haar kleding of gedrag.
Een bekend voorbeeld van het slachtoffer de schuld geven Vic
In 2003 werd een 14-jarig meisje genaamd Elizabeth Smart met een mes ontvoerd uit haar slaapkamer in Salt Lake City, Utah. Ze bracht de volgende negen maanden gevangen door haar ontvoerders, Brian Mitchell en Wanda Barzee. Nadat haar redding en details over haar tijd in gevangenschap openbaar werden, vroegen veel mensen zich af waarom ze niet had geprobeerd te ontsnappen of haar identiteit te onthullen.
Dit soort vragen zijn helaas niet ongewoon nadat mensen horen over een vreselijke gebeurtenis. Waarom lijken zoveel mensen na zo'n vreselijke misdaad "het slachtoffer de schuld te geven" voor hun omstandigheden?
Toen nieuwsberichten opdoken over een verkrachting van een vrouw, gingen veel vragen over wat de slachtoffers droegen of aan het doen waren dat de aanval zou hebben 'uitgelokt'. Wanneer mensen worden beroofd, vragen anderen zich vaak af wat slachtoffers zo laat op de avond buiten deden of waarom ze geen extra maatregelen hebben genomen om zich tegen het misdrijf te beschermen.
Waarom mensen de neiging hebben om de schuld van het slachtoffer te krijgen
Dus wat zit er achter deze neiging om het slachtoffer de schuld te geven?
Onze toeschrijvingen dragen bij
Een psychologisch fenomeen dat bijdraagt aan deze neiging om de schuld bij het slachtoffer te leggen, staat bekend als de fundamentele attributiefout.
Deze vooringenomenheid houdt in dat het gedrag van andere mensen wordt toegeschreven aan interne, persoonlijke kenmerken, terwijl externe krachten en variabelen worden genegeerd die mogelijk ook een rol hebben gespeeld.
Als een klasgenoot bijvoorbeeld zakt voor een toets, dan schrijf je zijn gedrag waarschijnlijk toe aan verschillende interne kenmerken. Je zou kunnen denken dat de andere student niet hard genoeg heeft gestudeerd, niet slim genoeg is, of gewoon lui is.
Als u Maar waar zou u uw slechte prestaties de schuld van geven als u een test niet zou halen? In veel gevallen wijten mensen hun tekortkomingen aan externe bronnen. Je zou kunnen protesteren dat de kamer te warm was en je je niet kon concentreren, of dat de leraar de test niet eerlijk beoordeelde of te veel strikvragen had.
Achteraf is 20/20
Een ander probleem dat bijdraagt aan onze neiging om het slachtoffer de schuld te geven, staat bekend als de vooringenomenheid achteraf
- Als we kijken naar een gebeurtenis die in het verleden heeft plaatsgevonden, hebben we de neiging te geloven dat we de tekenen hadden moeten zien en de uitkomst hadden moeten voorspellen.
- Achteraf gezien lijkt het alsof de slachtoffers van een misdaad, ongeval of een andere vorm van ongeluk in staat moeten zijn geweest om welk probleem dan ook te voorspellen en te voorkomen.
En dit is niet alleen iets dat gebeurt als we kijken naar zaken als verkrachting of aanranding. Wanneer iemand ziek wordt, proberen mensen vaak het gedrag uit het verleden de schuld te geven van iemands huidige gezondheidstoestand.
Kanker? Ze hadden moeten stoppen met roken. Hartziekte? Nou, ik denk dat ze meer hadden moeten oefenen. Voedselvergif.webptiging? Had beter moeten weten dan in dat nieuwe restaurant gegeten te hebben?.
Dergelijke gevallen van schuld lijken te suggereren dat mensen gewoon hadden moeten weten of verwachten dat dergelijke dingen zouden gebeuren gezien hun gedrag, terwijl er in werkelijkheid geen manier was om de uitkomst te voorspellen.
We geloven graag dat het leven eerlijk is als dat niet zo is
Onze neiging om het slachtoffer de schuld te geven, komt ook gedeeltelijk voort uit onze behoefte om te geloven dat de wereld een eerlijke en rechtvaardige plek is. Als er iets ergs met een andere persoon gebeurt, denken we vaak dat ze iets moeten hebben gedaan om zo'n lot te verdienen. Sociaal psychologen noemen deze tendens het fenomeen van de rechtvaardige wereld
Waarom voelen we deze behoefte om te geloven dat de wereld rechtvaardig is en dat mensen krijgen wat ze verdienen?
Want als we denken dat de wereld niet eerlijk is, dan wordt het duidelijker dat iedereen kan het slachtoffer worden van een tragedie. Ja, zelfs jij, je vrienden, je familie en je andere dierbaren. Hoe voorzichtig en gewetensvol je ook bent, slechte dingen kunnen en zullen gebeuren met goede mensen.
Maar door te geloven dat de wereld eerlijk is, door te geloven dat mensen verdienen wat ze krijgen, en door het slachtoffer de schuld te geven, kunnen mensen hun illusie beschermen dat zulke vreselijke dingen hen nooit zouden kunnen overkomen.
Een woord van Verywell
Maar slechte dingen kunnen en zullen je waarschijnlijk op een bepaald moment in je leven overkomen. Dus de volgende keer dat u zich afvraagt wat iemand anders heeft gedaan om hun ongeluk te veroorzaken, neem dan even de tijd om de psychologische attributies en vooroordelen te overwegen die uw oordeel beïnvloeden. In plaats van het slachtoffer de schuld te geven, probeer jezelf in die persoon te verplaatsen en probeer in plaats daarvan een beetje empathie.
