De Losada Ratio, ook bekend als de Critical Positivity Ratio of Losada Line, was een positief psychologisch concept dat oorspronkelijk in 2005 werd voorgesteld in een paper gepubliceerd in het tijdschrift American psycholoog door Marcial Losada van de Universidade Católica de Brasília en psycholoog Barbara Frederickson van de Universiteit van Michigan
Dit concept kreeg oorspronkelijk steun in de academische gemeenschap met meer dan 1000 citaten (met name op het gebied van positieve psychologie) en werd gepromoot in de populaire media. Frederickson schreef zelfs een boek gebaseerd op het concept met de titel "Positivity: Top-Notch Research Reveals the 3 to 1 Ratio That Will Change Your Life by Barbara Fredrickson" en Losada begon een adviesbureau, Losada Line Consulting, als een uitloper. Het werd later echter onderworpen aan controle, wat resulteerde in een intrekking en algemene aanvaarding dat het in diskrediet was gebracht.
Overzicht van de Losada-verhouding
Het concept van de Losada Ratio is voortgekomen uit het werk van Losada en Frederickson en was gebaseerd op het idee dat het mogelijk zou zijn om een precieze verhouding tussen positieve en negatieve emoties te bepalen die mensen bepaalt die zullen floreren versus degenen die zullen wegkwijnen.
Losada en Frederickson gebruikten niet-lineaire dynamische modellering op basis van Lorenz-systemen om te beweren dat de ideale positiviteitsverhouding tussen 2,9013 en 11,6346 viel.
Hun gegevens waren gebaseerd op observaties van 60 managementteams die strategische plannen maakten. Ze beoordeelden opmerkingen van managers als positief of negatief en relateerden vervolgens de verhouding tussen positieve en negatieve opmerkingen aan winstgevendheid, klanttevredenheid, enz.
In hun paper beschreven ze de voorgestelde relatie tussen positieve informatie (P) en negatieve informatie (N) en zetten deze uit in een vlindervormige grafiek:
"De formule die P/N verbindt met emotionele ruimte is P/N = (E − i)b-1, waarbij E emotionele ruimte is, i de beginwaarde is van positiviteit/negativiteit (gelijk aan 16), en b-1 is de Lorenz inverse constante (gelijk aan 0,375). P/N = 1 wanneer E = 18,66."
Over het algemeen waren hun bevindingen dat er een ideale hoeveelheid aanmoediging en versterking was, en dat dit kon worden uitgedrukt als een positiviteitsratio. Met andere woorden, als een manager een verhouding van ongeveer 3: 1 positieve versus negatieve feedback zou toepassen, zou een werknemer floreren en een mentaliteit ontwikkelen voor hoge prestaties.
Als die verhouding echter iets boven ongeveer 11:1 zou raken, zou dit de bloei verstoren. Deze scheidslijn is waar de term "Losada Line" vandaan komt.
Ze bespraken ook hoe dit concept ook van toepassing zou kunnen zijn op huwelijken en situaties buiten organisaties.
Kritiek op de Losada-ratio
In 2011 kreeg Nicholas J.L. Brown, een 52-jarige parttime afgestudeerde student positiviteitspsychologie aan de University of East London, de opdracht om de paper te lezen door Losada en Frederickson. Brown stond sceptisch tegenover de beweringen in de krant en vond dat de wiskundige beweringen gebrekkig waren.
Daarom riep hij de hulp in van natuurkundige Alan Sokal en psycholoog Harris Friedman en analyseerde hij de gegevens opnieuw. Deze drie onderzoekers identificeerden verschillende conceptuele en wiskundige fouten in het artikel die de beweringen van Losada en Frederickson ongeldig zouden maken. Ze waren van mening dat kritische details waren weggelaten, dat de experimenten slecht werden gerapporteerd, dat er fouten waren in het gebruik van differentiaalvergelijkingen en dat er geen rechtvaardiging was voor de gemaakte interpretaties.
Samen schreven ze een weerwoord waarin ze de volgende zorgen naar voren brachten:
- De door Losada gebruikte gegevens voldeden niet aan de criteria voor het gebruik van differentiaalvergelijkingen.
- De gekozen parameters waren willekeurig, zodat als er verschillende waren gekozen, dit tot een andere verhouding zou hebben geleid.
- De vlindergrafiek was geen model van de gegevens, maar het resultaat van een computersimulatie. Met andere woorden, de wiskunde werd samengesteld om de gewenste pasvorm te tonen.
- De onderzoekers begrepen de implicaties van niet-lineaire dynamische gegevens niet en hoe vensters van verhoudingen meer geschikt zouden zijn dan een enkele verhoudingsband.
In wezen voerden Brown, Sokal en Friedman aan dat de positiviteitsverhouding onzinnig was en dat er geen redelijke rechtvaardiging was voor het gebruik van vloeistofdynamica (met name een model van convectie in vloeistoffen) om menselijk gedrag te beschrijven.
Uitkomst van kritiek
Kritiek op de Losada-ratio droeg bij aan de perceptie dat het op het gebied van sociale psychologie ontbrak aan kritisch denken en strengheid, aangezien niemand had gedacht de beweringen van het artikel in twijfel te trekken, inclusief de peer reviewers van het tijdschrift. Dit 'romantische sciëntisme', zoals het soms werd genoemd, was zorgwekkend omdat het betekende dat de basis van positieve psychologie in twijfel werd getrokken.
Van hun kant hadden Losada en Frederickson verschillende reacties op de kritiek
Losada reageerde aanvankelijk niet op de kritiek en zei dat hij het te druk had met zijn adviesbureau, waardoor Frederickson voor zichzelf moest zorgen, die uiteindelijk afstand nam van Losada.
Frederickson erkende dat de wiskundige aspecten van het papier twijfelachtig waren en dat ze niet de expertise had om ze alleen te verdedigen. Ze bleef echter beweren dat het empirische bewijs solide was, net als het idee van een hogere ratio die bijdraagt aan bloei.
American Psychologist trok de wiskundige componenten van het papier in, waardoor de verhouding ongeldig werd.
Uiteindelijk kwam Losada met meer formules over asymmetrische emotionele velden en organisatie-viscositeit, maar deze beweringen waren in wezen "too little too late".
Wat we kunnen leren van de Losada-ratio
Wat kan er worden geleerd van deze hele puinhoop, de Losada-ratio?
Mensen houden ervan om dingen terug te brengen tot getallen
Ten eerste hebben we geleerd dat we mensen graag reduceren tot getallen. Hoe vaak controleert u bijvoorbeeld uw gewicht? Stappen gelopen in een dag? Heb je ooit je IQ gecontroleerd? Het was handig om een "3 op 1"-verhouding te hebben om vanuit te werken, vooral in organisaties.
Dit werkt echter alleen echt voor de fysieke wereld. Menselijk gedrag is veel complexer en is het resultaat van meerdere factoren. Als er een kritische positiviteitsverhouding is, is deze waarschijnlijk voor elke persoon anders, omdat deze afhangt van iemands denkwijze, situatie, uitdagingen en ervaringen uit het verleden.
Wat niet wordt begrepen, wordt niet in twijfel getrokken
Waarom werd de wiskunde achter de Losada-ratio niet in twijfel getrokken voordat Brown langskwam? Waarschijnlijk omdat de mensen die de krant lazen het gevoel hadden dat ze minder kennis hadden dan Losada als het erom ging te begrijpen hoe het model werd gebruikt. Als je iets niet begrijpt, is de gemakkelijkste weg er vaak van uit te gaan dat je iemand kunt vertrouwen die meer lijkt te weten dan jij.
Populaire cultuur beïnvloedt perceptie
In het geval van de Losada-ratio is het waarschijnlijk dat de populariteit van het concept iets te maken had met waarom het zo lang duurde voordat het in diskrediet werd gebracht. Het concept vond ingang in organisaties en bij het management; Losada sprak zelfs over hoe hij het concept besprak met de president van MIT en vice-president Al Gore.
Een woord van Verywell
Over het algemeen lijken er twee algemene afhaalrestaurants te zijn bij het overwegen van de Losada Ratio-evenementen. De eerste heeft betrekking op waar te gaan vanaf hier in termen van positiviteit/negativiteit bij het geven van feedback aan anderen, want dat is waar de Losada Ratio over ging. De tweede heeft betrekking op hoe we kritisch kunnen zijn op de informatie die we consumeren.
Dus eerst: wat kunnen we leren over positiviteit en negativiteit? Als er zoiets zou zijn als een Losada-ratio, dan is het waarschijnlijk dat het voor elke persoon anders zou zijn. Dit betekent simpelweg dat als u een manager bent, u uw werknemers moet leren kennen en moet uitzoeken welke verhouding tussen positieve en negatieve feedback werkt om elke persoon te motiveren. Dit kan mogelijk ook worden toegepast op andere situaties. Als u een ouder bent, weet u waarschijnlijk dat elk van uw kinderen op verschillende manieren op feedback reageert.
Als we vervolgens informatie overwegen, denken we graag dat we de bron kunnen controleren om te bepalen of deze betrouwbaar is. En hoewel dit meestal waar is, was dit niet het geval in het geval van de Losada-ratio. Deze studie werd gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift door universitaire onderzoekers en had toch geen verdienste.
Dit betekent dat je kritisch moet nadenken over elk stukje informatie dat je consumeert.
Als het iets is dat niet uw expertisegebied is, ga er dan niet vanuit dat het correct is omdat u het niet kunt begrijpen. Als iets niet klopt, vraag het dan aan iemand anders waarvan je weet dat hij meer over het onderwerp weet dan jij.
Hoewel de situatie van de Losada-ratio enigszins anomalie is in onderzoekskringen, benadrukt het de noodzaak om door te gaan met het in twijfel trekken van wat we als waar aannemen.
Wetenschappelijk onderbouwde verbanden tussen gezondheid en geluk