Replicatie is een term die verwijst naar de herhaling van een onderzoeksstudie, meestal met verschillende situaties en verschillende onderwerpen, om te bepalen of de basisbevindingen van de oorspronkelijke studie kunnen worden toegepast op andere deelnemers en omstandigheden. circumstances
Zodra een onderzoek is uitgevoerd, zijn onderzoekers misschien geïnteresseerd in het bepalen of de resultaten ook gelden in andere instellingen of voor andere populaties. In andere gevallen willen wetenschappers het experiment mogelijk repliceren om de resultaten verder aan te tonen.
Stel je bijvoorbeeld voor dat gezondheidspsychologen een experiment uitvoeren dat aantoont dat hypnose effectief kan zijn om rokers van middelbare leeftijd te helpen af te kicken van hun nicotineverslaving. Andere onderzoekers willen misschien hetzelfde onderzoek herhalen met jongere rokers om te zien of ze hetzelfde resultaat bereiken.
Waarom is replicatie zo belangrijk in de psychologie?
Wanneer onderzoeken worden gerepliceerd en dezelfde of vergelijkbare resultaten behalen als het oorspronkelijke onderzoek, geeft dit meer validiteit aan de bevindingen. Als een onderzoeker de resultaten van een onderzoek kan repliceren, betekent dit dat het waarschijnlijker is dat die resultaten kunnen worden gegeneraliseerd naar de grotere populatie.
Hoe repliceren wetenschappers een experiment?
Bij het uitvoeren van een onderzoek of experiment is het essentieel om duidelijk gedefinieerde operationele definities te hebben. Met andere woorden, wat probeert het onderzoek te meten?
Bij het repliceren van eerdere onderzoekers zullen onderzoekers dezelfde procedures volgen, maar met een andere groep deelnemers. Als de onderzoeker dezelfde of vergelijkbare resultaten behaalt in vervolgexperimenten, betekent dit dat de oorspronkelijke resultaten minder waarschijnlijk een toevalstreffer zijn.
Wat als replicatie mislukt?
Dus wat gebeurt er als de oorspronkelijke resultaten niet kunnen worden gereproduceerd? Betekent dit dat de onderzoekers slecht onderzoek hebben gedaan of, erger nog, dat ze hebben gelogen of hun gegevens hebben verzonnen?
In veel gevallen wordt niet-gerepliceerd onderzoek veroorzaakt door verschillen in de deelnemers of in andere externe variabelen die de resultaten van een experiment kunnen beïnvloeden. Soms zijn de verschillen misschien niet meteen duidelijk, maar andere onderzoekers kunnen misschien onderscheiden welke variabelen de resultaten kunnen hebben beïnvloed.
Kleine verschillen in zaken als de manier waarop vragen worden gesteld, het weer of zelfs het tijdstip van de dag waarop het onderzoek wordt uitgevoerd, kunnen bijvoorbeeld een onverwachte invloed hebben op de resultaten van een experiment. Onderzoekers kunnen ernaar streven om het oorspronkelijke onderzoek perfect te reproduceren, maar variaties worden verwacht en zijn vaak onmogelijk te vermijden.
Zijn de resultaten van psychologische experimenten moeilijk te repliceren?
In 2015 publiceerde een groep van 271 onderzoekers de resultaten van hun vijfjarige inspanning om 100 verschillende experimentele studies te repliceren die eerder in drie toppsychologische tijdschriften waren gepubliceerd. De replicators werkten nauw samen met de oorspronkelijke onderzoekers van elke studie om de experimenten te repliceren zo dicht mogelijk.
De resultaten waren minder dan stellair. Van de 100 experimenten in kwestie kon 61% niet worden gerepliceerd met de oorspronkelijke resultaten. Van de oorspronkelijke onderzoeken werd 97% van de bevindingen als statistisch significant beschouwd. Slechts 36% van de herhaalde onderzoeken kon statistisch significante resultaten verkrijgen.
Zoals je zou verwachten, veroorzaakten deze sombere bevindingen nogal wat opschudding.
Dus waarom zijn psychologische resultaten zo moeilijk te repliceren? Schrijven voor de bewaker, suggereerde John Ioannidis dat er een aantal redenen zijn waarom dit zou kunnen gebeuren, waaronder concurrentie om onderzoeksfondsen en de sterke druk om significante resultaten te behalen. Er is weinig prikkel om opnieuw te testen, dus veel resultaten die puur op toeval zijn verkregen, worden gewoon geaccepteerd zonder verder onderzoek of controle.
De auteurs van het project suggereren dat er drie mogelijke redenen zijn waarom de oorspronkelijke bevindingen niet konden worden gerepliceerd
- De oorspronkelijke resultaten waren een vals positief.
- De gerepliceerde resultaten waren vals-negatief.
- Beide onderzoeken waren correct, maar verschilden vanwege onbekende verschillen in experimentele omstandigheden of methodologieën.
Hoe replicatie kan worden versterkt
De Nobelprijswinnende psycholoog Daniel Kahneman heeft gesuggereerd dat, omdat gepubliceerde onderzoeken vaak te vaag zijn in het beschrijven van de gebruikte methoden, bij herhalingen de auteurs van de oorspronkelijke onderzoeken moeten worden betrokken om de methoden en procedures die in het oorspronkelijke onderzoek zijn gebruikt nauwkeuriger te weerspiegelen. Eén onderzoek heeft zelfs uitgewezen dat wanneer oorspronkelijke onderzoekers erbij betrokken zijn, de replicatiepercentages veel hoger zijn
Hoewel sommigen in de verleiding kunnen komen om naar de resultaten van dergelijke replicatieprojecten te kijken en aan te nemen dat psychologie onzin is, suggereren velen dat dergelijke bevindingen daadwerkelijk helpen om psychologie een sterkere wetenschap te maken. Menselijk denken en gedrag is een opmerkelijk subtiel en steeds veranderend onderwerp om te bestuderen, dus variaties zijn te verwachten bij het observeren van diverse populaties en deelnemers.
Sommige onderzoeksresultaten zijn misschien verkeerd, maar dieper graven, wijzen op de gebreken en betere experimenten ontwerpen, helpt het veld te versterken.
