Eetbuistoornis (BED) is een eetstoornis die in 2013 werd geïntroduceerd in de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). Hoewel onlangs erkend als een aparte stoornis, is het de meest voorkomende eetstoornis en komt het vaker voor dan anorexia nervosa en boulimia nervosa.
Een landelijk representatief face-to-face huishoudenonderzoek (VS) onder bijna tienduizend respondenten heeft vastgesteld dat 2,3% van de vrouwen en 0,8% van de mannen een eetbuistoornis zal ontwikkelen.
Ongeveer 40% van de mensen met een eetbuistoornis is man. BED begint vaak in de late tienerjaren of vroege jaren 20, hoewel het zowel bij jonge kinderen als bij oudere volwassenen is gemeld.
Een eetbuistoornis wordt soms verkeerd gekarakteriseerd als voedselverslaving, wat geen erkende psychiatrische stoornis is. Hoewel een groot aantal mensen met een eetbuistoornis overgewicht heeft, kan BED ook voorkomen bij mensen met een normaal gewicht.
Aangezien de meeste mensen met overgewicht of obesitas geen BED hebben, is het belangrijk om obesitas niet te verwarren met een eetbuistoornis.
Hoewel veel mensen de eetbuistoornis als een minder ernstige aandoening beschouwen dan anorexia nervosa of boulimia nervosa, kan deze ernstig, slopend en zelfs levensbedreigend zijn.
Criteria voor de diagnose van eetbuistoornis
Om te worden gediagnosticeerd met een eetbuistoornis, moet een persoon gedurende drie maanden ten minste eenmaal per week een eetbui hebben. Tijdens deze afleveringen zal de persoon een gebrek aan controle over zijn eten voelen (ze kunnen niet stoppen met eten of bepalen hoeveel of wanneer ze eten).
Afleveringen van eetbuien kunnen niet uitsluitend optreden tijdens het beloop van anorexia nervosa of boulimia nervosa. Herhaalde pogingen om eetbuien te stoppen, of herhaalde pogingen om een dieet te volgen, sluiten iemand niet uit van de diagnose eetbuistoornis.
Afleveringen van eetbuien gaan gepaard met drie (of meer) van de volgende symptomen:
- Veel sneller eten dan normaal
- Eten tot ongemakkelijk vol
- Grote hoeveelheden voedsel eten, zelfs als je geen fysieke honger hebt
- Alleen eten vanwege schaamte over hoeveel je eet
- Zich achteraf walgen van zichzelf, depressief of erg schuldig voelen
Een belangrijk onderscheid tussen eetbuistoornis en boulimia nervosa is dat er geen terugkerend gedrag wordt gebruikt om gewichtstoename te voorkomen of om eetbuien te compenseren. Deze gedragingen, ook wel 'compensatiegedrag' genoemd, kunnen zuivering of extreme beperking van de voedselinname omvatten.
Triggers voor eetbuien
Er zijn verschillende triggers voor eetaanvallen gemeld bij mensen met een eetbuistoornis, waaronder:
- Zich ongelukkig, angstig of andere negatieve emoties voelen over lichaamsgewicht, lichaamsvorm of voedsel
- Verveeld zijn
- Problemen met interpersoonlijke relaties
- Gewichtsstigma
Behandeling
Behandelingen voor eetbuistoornis omvatten medicijnen (SSRI's en Vyvanse) en psychotherapie, zoals cognitieve gedragstherapie en interpersoonlijke therapie. Begeleide zelfhulp kan ook effectief zijn. Bespreek uw specifieke behandelingsopties - die een van de volgende kunnen omvatten of een combinatie van medicatie en therapie - met uw arts om de juiste behandeling voor u te vinden.
Discussiegids voor eetbuistoornis
Ontvang onze afdrukbare gids om u te helpen de juiste vragen te stellen bij uw volgende doktersafspraak.
Download PDF
Kwijtschelding
Met de DSM-V kunnen professionals ook aangeven of een persoon in gedeeltelijke remissie of in volledige remissie (herstel) is van een eetbuistoornis. De ernst, gebaseerd op de gemiddelde frequentie van eetbuien, kan ook worden gespecificeerd:
- Mild: 1 tot 3 afleveringen per week
- Matig: 4 tot 7 afleveringen per week
- Erge, ernstige: 8 tot 13 afleveringen per week
- Extreem: 14 of meer afleveringen per week
Een woord van Verywell
Ongeacht hoe vaak de eetstoornis-episodes van het individu voorkomen, als u of iemand die u kent worstelt met eetbuien of dwangmatig overeten, is het belangrijk om een arts, diëtist of een professional in de geestelijke gezondheidszorg te raadplegen voor een beoordeling. Behandeling is mogelijk en herstel is mogelijk.
