De drive-reduction-theorie van motivatie werd in de jaren veertig en vijftig populair als een manier om gedrag, leren en motivatie te verklaren. De theorie is bedacht door gedragswetenschapper Clark Hull en verder ontwikkeld door zijn medewerker Kenneth Spence. Volgens de theorie is het verminderen van driften de belangrijkste kracht achter motivatie.
Hoewel de drive-reduction-theorie van motivatie ooit een dominante kracht was in de psychologie, wordt deze tegenwoordig grotendeels genegeerd. Desondanks is het de moeite waard voor studenten om meer te weten te komen over de ideeën van Hull om het effect van zijn werk op de psychologie te begrijpen en om te zien hoe andere theoretici reageerden door hun eigen theorieën voor te stellen.
Overzicht
Hull was een van de eerste theoretici die probeerde een grootse theorie te creëren die was ontworpen om al het gedrag te verklaren. Hij begon zijn theorie te ontwikkelen kort nadat hij aan de Yale University begon te werken, gebruikmakend van ideeën van een aantal andere denkers, waaronder Charles Darwin, Ivan Pavlov en John. B. Watson en Edward L. Thorndike.
Hull baseerde zijn theorie op het concept van homeostase, het idee dat het lichaam actief werkt om een bepaalde staat van evenwicht of evenwicht te behouden. Je lichaam regelt bijvoorbeeld zijn temperatuur om ervoor te zorgen dat je het niet te warm of te koud krijgt. Hull geloofde dat gedrag een van de manieren was waarop een organisme dit evenwicht handhaaft.
Op basis van dit idee suggereerde Hull dat alle motivatie voortkomt uit deze biologische behoeften. In zijn theorie gebruikte Hull de term: rit om te verwijzen naar de staat van spanning of opwinding veroorzaakt door biologische of fysiologische behoeften. Dorst, honger en de behoefte aan warmte zijn allemaal voorbeelden van driften. Een drive creëert een onaangename toestand, een spanning die moet worden verminderd.
Om deze spanningstoestand te verminderen, zoeken mens en dier naar manieren om aan deze biologische behoeften te voldoen. We krijgen een drankje als we dorst hebben. We eten wanneer we honger hebben. We zetten de thermostaat hoger als we het koud hebben. Hij suggereerde dat mensen en dieren dan elk gedrag zullen herhalen dat deze driften vermindert.
Conditionering en versteviging
Hull wordt beschouwd als een neo-behavioristische denker, maar net als de andere grote behavioristen geloofde hij dat menselijk gedrag kon worden verklaard door conditionering en versterking. De vermindering van de drive werkt als een versterking voor dat gedrag.
Deze versterking vergroot de kans dat hetzelfde gedrag in de toekomst opnieuw zal optreden wanneer dezelfde behoefte zich voordoet. Om in zijn omgeving te overleven, moet een organisme zich gedragen op een manier die aan deze overlevingsbehoeften voldoet.
"Wanneer overleving in gevaar is, verkeert het organisme in een staat van nood (wanneer niet wordt voldaan aan de biologische vereisten om te overleven), dus gedraagt het organisme zich op een manier om die behoefte te verminderen," legde Hull uit.
In een stimulus-respons (S-R) relatie, wanneer de stimulus en respons worden gevolgd door een vermindering van de behoefte, vergroot dit de kans dat dezelfde stimulus in de toekomst dezelfde respons weer zal uitlokken.
Wiskundig gedrag
Het doel van Hull was om een leertheorie te ontwikkelen die wiskundig kon worden uitgedrukt, om een 'formule' te creëren om menselijk gedrag te verklaren en te begrijpen.
Wiskundige deductieve gedragstheorie
sEr = V x D x K x J x sHr - meneer - Ir - sOr - sLr
- sEr: Excitatief potentieel, of de waarschijnlijkheid dat een organisme een reactie (r) op een stimulus (s) zal produceren
- V: Stimulusintensiteitsdynamiek, wat betekent dat sommige stimuli meer invloed zullen hebben dan andere
- D: Aandrijvingskracht, bepaald door de hoeveelheid biologische deprivatie
- K: Incentive-motivatie, of de grootte of omvang van het doel
- J: De vertraging voordat het organisme versterking mag zoeken
- sHr: gewoontesterkte, vastgesteld door de hoeveelheid eerdere conditionering
- slr: Geconditioneerde remming, veroorzaakt door eerder gebrek aan bekrachtiging
- lr: reactieve remming of vermoeidheid
- sOr: Willekeurige fout
- sLr: Reactiedrempel, of de kleinste hoeveelheid versterking die leren zal produceren
Hull's benadering werd door velen als overdreven complex beschouwd, maar tegelijkertijd suggereerden critici dat de theorie over het verminderen van de aandrijving de menselijke motivatie niet volledig kon verklaren. Zijn werk had echter wel invloed op de psychologie en toekomstige motivatietheorieën.
Hedendaagse kritiek
Hoewel de theorie van Hull in het midden van de 20e eeuw populair was, begon deze om een aantal redenen uit de gratie te raken. Vanwege zijn nadruk op het kwantificeren van zijn variabelen op zo'n eng gedefinieerde manier, mist zijn theorie generaliseerbaarheid. Zijn nadruk op rigoureuze experimentele technieken en wetenschappelijke methoden had echter wel een belangrijke invloed op het gebied van de psychologie.
Een van de grootste problemen met de aandrijfreductietheorie van Hull is dat deze geen rekening houdt met hoe secundaire bekrachtigers de aandrijfkracht verminderen.
In tegenstelling tot primaire drijfveren zoals honger en dorst, doen secundaire bekrachtigers niets om de fysiologische en biologische behoeften direct te verminderen. Neem bijvoorbeeld geld. Hoewel je met geld primaire bekrachtigers kunt kopen, doet het op zichzelf niets om de drijfveren te verminderen. Desondanks fungeert geld nog steeds als een krachtige bron van versterking.
Een ander belangrijk punt van kritiek op de leertheorie van het verminderen van drijfveren is dat het niet verklaart waarom mensen gedrag vertonen dat de drijfveren niet vermindert. Mensen eten bijvoorbeeld vaak als ze geen honger hebben of drinken als ze geen dorst hebben.
In sommige gevallen nemen mensen daadwerkelijk deel aan activiteiten die: toename spanning zoals parachutespringen of bungeejumpen. Waarom zouden mensen op zoek gaan naar activiteiten die niets doen om aan biologische behoeften te voldoen en die hen in feite in groot gevaar brengen? Drive-reduction-theorie kan dergelijk gedrag niet verklaren.
Gevolg
Hoewel de theorie van Hull grotendeels uit de gratie is geraakt in de psychologie, is het toch de moeite waard om het effect te begrijpen dat het had op andere psychologen van die tijd en hoe het hielp bij te dragen aan later onderzoek in de psychologie.
Om de theorieën die daarna kwamen volledig te begrijpen, is het belangrijk dat studenten de basis van Hull's theorie begrijpen. Veel van de motivatietheorieën die in de jaren vijftig en zestig naar voren kwamen, waren bijvoorbeeld gebaseerd op de oorspronkelijke theorie van Hull of waren gericht op het bieden van alternatieven voor de theorie van de aandrijvingsreductie.
Een goed voorbeeld is de beroemde behoeftehiërarchie van Abraham Maslow, die naar voren kwam als een alternatief voor Hulls benadering.