Cocaïne is een zeer verslavende drug die de activiteit in het lichaam kan verhogen, waaronder hartslag, bloeddruk, alertheid en energie. De meest gebruikte vorm van het medicijn is een wit poeder dat wordt gevonden in de bladeren van de Erythroxylon Coca-plant en dat al honderden jaren in Zuid-Amerika wordt gebruikt.
Het werd voor het eerst geïntroduceerd in de Verenigde Staten in de jaren 1880 als een chirurgische verdoving. In de vroege jaren 1900 was cocaïne het actieve ingrediënt in veel van de tonics en elixers die destijds op de markt werden gebracht om een verscheidenheid aan aandoeningen en ziekten te behandelen voordat de bijwerkingen en verslavende eigenschappen volledig werden begrepen. Het werd geclassificeerd als een Schedule II-drug in 1970. In de Verenigde Staten is recreatief cocaïnegebruik illegaal.
Ook gekend als: Gebruikelijke straatnamen voor cocaïne zijn soms gebaseerd op het uiterlijk, de effecten, de plaats van herkomst van de stof of om de aard ervan te verhullen. Enkele van de meest gebruikte termen zijn poeder, kandij, klap, barst, ijzel en sneeuw.
Geneesmiddelklasse: Cocaïne is geclassificeerd als een stimulerend middel. Het verhoogt de activiteit in de hersenen en verhoogt tijdelijk de stemming, alertheid en energieniveaus.
Vaak voorkomende bijwerkingen: Hoewel cocaïne op korte termijn gevoelens van euforie kan veroorzaken, heeft het ook een aantal bijwerkingen, waaronder verminderde eetlust, paranoia, extreme gevoeligheid, prikkelbaarheid, hoofdpijn, stemmingswisselingen en een verhoogd risico op een beroerte en een hartaanval.
Hoe herken je cocaïne?
Cocaïne wordt meestal illegaal op straat verkocht als fijn wit poeder. Het wordt vaak gemengd met andere stoffen zoals maizena, talkpoeder of suiker om de zuiverheid te verdunnen. Soms wordt het gemengd met amfetamine of heroïne in wat bekend staat als een 'speedball'. Cocaïne wordt ook op straat verkocht in een freebase-vorm die bekend staat als crack-cocaïne. Cocaïne ziet eruit als wit poeder of stenen. Het wordt vaak los opgeslagen in zakjes of verpakt in strakke stenen.
Wat doet cocaïne?
Cocaïne kan worden ingeslikt, gesnoven, geïnjecteerd en ingeademd. Behalve voor goedgekeurd medisch gebruik, is er geen veilige manier om cocaïne in welke vorm dan ook te gebruiken. Alle gebruiksmethoden kunnen leiden tot absorptie van toxische hoeveelheden cocaïne, mogelijke acute cardiovasculaire of cerebrovasculaire noodsituaties en toevallen. Elk van deze kan leiden tot een plotselinge dood
Cocaïne begint vrijwel onmiddellijk te werken, behalve bij orale inname. Zelfs kleine doses van het medicijn hebben een tijdelijk stimulerend effect op het lichaam, waardoor iemand zich euforisch, energiek, spraakzaam en mentaal alert kan voelen.
Cocaïne werkt door het normale communicatieproces in de hersenen te verstoren. Cocaïnegebruik blokkeert de verwijdering van dopamine uit de synaps, waardoor een "versterkt" signaal naar de ontvangende neuronen wordt gestuurd. Dit versterkte signaal is wat cocaïnegebruikers ervaren als een eerste euforie of high.
De methode waarmee cocaïne wordt gebruikt, kan van invloed zijn op hoe high een persoon zich voelt en hoe lang de high aanhoudt. Zo veroorzaakt het snuiven van cocaïne niet zo'n intense high als het roken, maar houdt de high langer aan. Een high van het snuiven kan 15 tot 30 minuten duren, terwijl een high van het roken van cocaïne slechts 5 tot 10 minuten kan duren.
Hoe sneller het medicijn in de bloedbaan wordt opgenomen, hoe intenser de high, maar hoe korter de duur.
Wat de experts zeggen
Cocaïne vormt een risico op zowel verslaving als overdosering. Omdat het het beoordelingsvermogen schaadt, kan het ook leiden tot ander risicovol gedrag, zoals het delen van naalden of onbeschermde seks.
Het National Institute of Drug Abuse's Cocaïne onderzoeksrapport stelt dat cocaïnegebruik het immuunsysteem schaadt, waardoor mensen vatbaarder worden voor HIV- of hepatitis-infectie.
Er zijn een aantal redenen waarom mensen ervoor kiezen om cocaïne te gebruiken ondanks de risico's. Hoewel sommige mensen vinden dat het gebruik van de drug hen helpt om eenvoudige intellectuele en fysieke taken sneller uit te voeren, melden anderen dat cocaïne het tegenovergestelde effect heeft.
Sommige mensen melden een verhoogde gevoeligheid voor zicht, geluid en aanraking. Ze kunnen ook een verminderde behoefte aan voedsel of slaap ervaren, althans tijdelijk.
Goedgekeurd gebruik
Hoewel cocaïne illegaal is als recreatieve drug, heeft het wel legitieme medische toepassingen. Het heeft zowel verdovende als vaatvernauwende eigenschappen, waardoor het ideaal is voor sommige medische doeleinden.
Cocaïne kan effectief zijn:
- Als plaatselijke verdoving
- Voor gebruik tijdens procedures van de bovenste luchtwegen
- Voor plaatselijk gebruik in de vorm van cocaïnehydrochloride
Vaak voorkomende bijwerkingen
Cocaïnegebruik kan zowel fysiologische als psychologische bijwerkingen veroorzaken.
Fysiologische effecten van cocaïne kunnen zijn:
- Vernauwde bloedvaten
- Verwijde pupillen
- Verhoogde lichaamstemperatuur
- Verhoogde hartslag
- Verhoogde bloeddruk
- Gewichtsverlies
- Misselijkheid
- Buikpijn
- trillingen
- Duizeligheid
Psychologische effecten van cocaïnegebruik kunnen zijn:
- Paniek
- Agressie
- Prikkelbaarheid
- Ongerustheid
- Depressie
- Repetitief gedrag
- Slecht oordeel
- Hallucinaties
- Paranoia
Hoewel het zeldzaam is, kan een plotselinge dood optreden bij het eerste gebruik van cocaïne of onverwacht bij latere doses van het medicijn. Aan cocaïne gerelateerde sterfgevallen zijn vaak het gevolg van een hartstilstand of toevallen gevolgd door ademstilstand.
Het combineren van cocaïne met alcohol kan ook de druk op het hart en het risico op een plotselinge dood vergroten.
Gebruikssporen
Het National Institute of Drug Abuse (NIDA) meldt dat 14,7% van alle Amerikanen ouder dan 12 jaar ooit in hun leven cocaïne heeft gebruikt.
Enkele tekenen dat iemand die u kent mogelijk cocaïne gebruikt, zijn onder meer:
- De aanwezigheid van drugsparafernalia zoals spuiten, scheermesjes, pijpen en kleine plastic zakjes
- Ongepland gewichtsverlies
- Extreme stemmingswisselingen en gedragsveranderingen
- Vermijden van sociale situaties
- Naaldmarkeringen op het lichaam
- Frequente bloedneuzen of loopneuzen
- Veranderingen in persoonlijke hygiëne
- Financiële problemen
- Tekenen van terugtrekking
- Liegen of stelen
Overdoseringen kunnen onverwacht optreden, zelfs bij het eerste gebruik. Het risico op overdosering kan toenemen als cocaïne wordt gecombineerd met andere drugs of alcohol. Tekenen van een overdosis kunnen zijn: braken, tremoren en ademhalingsmoeilijkheden.
Als u vermoedt dat iemand een overdosis cocaïne heeft genomen, bel dan onmiddellijk 911.
Veelgestelde vragen
Hoewel het gebruik van deze stof soms een epidemie wordt genoemd, blijkt uit bewijs dat het gebruik ervan sinds het hoogtepunt in de jaren tachtig grotendeels is afgenomen. Volgens de National Survey on Drug Use and Health (NSDUH) meldde in 2017 2,2% van de mensen van 12 jaar of ouder in het afgelopen jaar cocaïne te hebben gebruikt.
Sommige mensen vragen zich ook af wat de effecten van cocaïne op atletische prestaties zijn. Studies hebben aangetoond dat cocaïne de kracht, het uithoudingsvermogen en de algehele prestaties van een atleet vermindert. Omdat cocaïne echter de perceptie van een gebruiker kan verstoren, denken veel atleten dat de drug hun prestaties daadwerkelijk verbetert.
Tolerantie, afhankelijkheid en terugtrekking
Langdurig of chronisch gebruik van cocaïne veroorzaakt zo grote schade aan het natuurlijke beloningssysteem van de hersenen dat het gebruik van cocaïne niet langer de aanvankelijke plezierige effecten heeft.
Frequent cocaïnegebruik kan ertoe leiden dat mensen een steeds hogere tolerantie ontwikkelen. Dit betekent dat de hersenen hogere doses of frequentere doses nodig hebben om hetzelfde niveau van plezier te bereiken dat tijdens het eerste gebruik werd ervaren. Deze cyclus van toenemende cocaïnedoses om dezelfde high te krijgen, kan tot verslaving leiden.
Hoe lang blijft cocaïne in uw systeem?
Het is erg moeilijk om een exact detectievenster te bepalen voor hoe lang cocaïne in iemands systeem kan blijven. Hoe lang het in het systeem blijft, hangt af van veel verschillende factoren, waaronder lichaamsmassa, metabolisme en hydratatieniveaus. Cocaïne kan gedurende 24 uur (door bloedtest) of tot drie maanden (door haarzakjestest) worden gedetecteerd.
Verslaving
Bij cocaïneverslaving kan zowel een fysiek verlangen naar de stof als een mentaal verlangen om de euforische effecten van de drug te ervaren, inhouden.
Een van de gevaarlijkste gevolgen van het gebruik van cocaïne zijn de krachtige verslavende eigenschappen. Van mensen is bekend dat ze verslaafd raken na slechts één gebruik.
Als iemand eenmaal verslaafd raakt aan cocaïne, is stoppen zonder terugval extreem moeilijk, zelfs na lange perioden van onthouding.
Onderzoek heeft aangetoond dat zelfs na lange tijd geen cocaïne te hebben gebruikt, blootstelling aan triggers die verband houden met cocaïne - of zelfs herinneringen aan eerdere cocaïne-ervaringen - enorme verlangens en terugvallen kan veroorzaken.
Intrekking
Naarmate de effecten van cocaïne minder worden, kunnen mensen een aantal ontwenningsverschijnselen krijgen, waaronder prikkelbaarheid, agressie, rusteloosheid, angst, slapeloosheid, depressie of paranoia.
Vanwege deze onaangename ontwenningsverschijnselen melden veel cocaïnegebruikers dat het moeilijk is om van de drug af te komen. Het is niet ongewoon om een depressie te ervaren onmiddellijk nadat de effecten van het medicijn zijn uitgewerkt.
Bijgevolg zullen sommige mensen meer cocaïne nemen om de onaangename ontwenningsverschijnselen te vermijden - nog een reden waarom cocaïne als zo zeer verslavend wordt beschouwd. Mensen gebruiken cocaïne niet alleen om high te worden; ze gebruiken het ook om de onaangename bijwerkingen van het niet gebruiken te voorkomen.
Hulp krijgen
Cocaïneverslaving kan een complexe aandoening zijn die kan leiden tot een breed scala aan persoonlijke problemen. Behandeling voor een verslaving aan cocaïne moet daarom alomvattend zijn en de sociale, gezins- en andere milieuproblemen van het individu aanpakken.
Effectieve behandeling omvat vaak het aanpakken van cocaïnemisbruik en andere gelijktijdig voorkomende verslavingen. Het is niet ongebruikelijk dat mensen die drugs misbruiken ook andere psychische problemen hebben, zoals depressie of angst, waarvoor ook behandeling nodig is.
Er zijn verschillende gedragsbenaderingen die worden gebruikt in residentiële en poliklinische instellingen die effectief zijn bij de behandeling van cocaïneverslavingen. Momenteel zijn ze de enige goedgekeurde en op bewijs gebaseerde behandelingen die beschikbaar zijn voor mensen die cocaïne of crack-cocaïne gebruiken.
Sommige van deze gedragsbehandelingen omvatten:
- Motivatieprikkels (contingency management)
- Cognitieve gedragstherapie
- Therapeutische gemeenschappen (woonprogramma's)
- Steungroepen (zoals Cocaïne Anoniem)
Er zijn momenteel geen goedgekeurde medicijnen om cocaïneverslaving te behandelen. Medicijnen zoals antidepressiva kunnen echter worden gebruikt om symptomen van depressie of angst te behandelen.
Als u of een geliefde worstelt met middelengebruik of verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
