Pediofobie, of de angst voor poppen, wordt beschouwd als een soort automatonofobie, of angst voor mensachtige figuren. Sommige mensen zijn bang voor alle poppen en knuffels, terwijl anderen alleen bang zijn voor een bepaald type. Poppen die praten of bewegen en ouderwetse porseleinen poppen zijn vooral veelvoorkomende doelen van angst.
Pediofobie en kinderen
Veel ouders willen dat hun kinderen, vooral kleine meisjes, van poppen houden. Ze kunnen van streek raken als hun kind schreeuwt of huilt wanneer een pop wordt aangeboden. Het is echter belangrijk om in gedachten te houden dat kleine kinderen net leren om fantasie en werkelijkheid te scheiden. Een pop, die menselijk lijkt maar het niet is, kan angstaanjagend zijn voor een kind dat het concept nog niet begrijpt.
Daarom wordt, zoals bij de meeste fobieën, pediofobie bij kinderen pas gediagnosticeerd als het langer dan zes maanden aanhoudt. Als de angst van uw kind ernstig of ontroostbaar is, is het natuurlijk belangrijk om de arts van het kind om advies te vragen.
Pediofobie in de popcultuur
De angst voor poppen is zwaar uitgebuit in popcultuuromgevingen, variërend van films tot Halloween-evenementen. In de meeste van deze gevallen is het uitgangspunt dat een schijnbaar ongevaarlijke pop een bewust wezen is geworden dat uit is op vernietiging. Of dit nu gebeurt door magische spreuken of door toeval, het netto resultaat is hetzelfde: het speelgoed van een kind is dodelijk geworden.
Deze films tikken een oerangst aan die een van de wortels kan zijn van pediofobie; de angst voor de stille moordenaar. In een wereld vol bedreigingen, variërend van bioterrorisme tot bedorven spinazie, is het normaal dat we ons zorgen maken dat iets dat we niet als gevaarlijk kunnen herkennen, tot onze vernietiging kan leiden. Dit is een van de fundamentele angsten die aanwezig zijn in doemscenario's en die worden uitgebuit in Hollywood-films, zoals: Zonder waarschuwing.
Diagnose
Aangezien pediofobie verband kan houden met een reeks andere angsten, is het belangrijk dat alleen een getrainde professional probeert een diagnose te stellen. Uw therapeut zal directe vragen stellen die bedoeld zijn om u te helpen duidelijk te maken waar u precies bang voor bent. U kunt uw bezoek echter wel voorbereiden door een lijst te maken van uw specifieke triggers. Ben je bang voor alle poppen of alleen voor bepaalde soorten? Ben je altijd bang geweest of kun je aanwijzen wanneer de angst begon? Heb je andere angsten die al dan niet gerelateerd zijn?
Door voorafgaand aan uw bezoek zoveel mogelijk informatie te verzamelen, kan uw therapeut een juiste diagnose stellen.
Behandeling
Pediofobie is gemakkelijk te behandelen. Afhankelijk van de exacte aard van je angst, kan een reeks gesprekstherapiestijlen geschikt zijn. Cognitieve gedragstherapie is het meest gebruikelijk voor mensen met een specifieke fobie, omdat het zowel in de tijd beperkt als effectief is. Het is echter niet de enige keuze
Een ander type therapie dat nuttig kan zijn, is exposure-therapie, omdat het je helpt te wennen aan de aanwezigheid van poppen door er herhaaldelijk aan te worden blootgesteld, wat kan helpen je angst te verminderen of helemaal weg te nemen.