Of u nu onlangs de diagnose ADHD heeft gekregen of al vele jaren met ADHD leeft, een vraag die bijna alle volwassenen stellen is: "Zullen mijn kinderen ook ADHD hebben?"
Het antwoord is: het hangt ervan af.
De grootste oorzaak van ADHD zijn genen. ADHD komt in families voor. Zelfs als niemand in uw uitgebreide familie officieel de diagnose ADHD heeft gekregen, kunt u familieleden opmerken met kenmerken en eigenschappen die op ADHD lijken.
Ondanks deze sterke genetische link, betekent dit niet automatisch dat uw kind dat ook zal hebben als u ADHD heeft. Het is namelijk een combinatie van genen en omgevingsfactoren die bepalen of een kind ADHD ontwikkelt. Ze kunnen ADHD-genen erven zonder dat ze worden geactiveerd. Uit een onderzoek bleek bijvoorbeeld dat een derde van de vaders met ADHD kinderen had die ook ADHD ontwikkelden
Hoewel je je misschien machteloos voelt over je genen, zijn hier zes suggesties om te helpen.
1) Wees opmerkzaam
Wees oplettend en zoek professionele hulp als uw kind tekenen of symptomen van ADHD begint te vertonen. Het krijgen van een vroege diagnose en de juiste behandeling is van onschatbare waarde voor uw kind; het zal helpen hun strijd te minimaliseren en hun succes te helpen.
2) Wees je bewust van verschillen
Als uw kind ADHD erft, kan het zich op een heel andere manier manifesteren dan uw ADHD. Als u bijvoorbeeld hyperactief-impulsieve ADHD heeft en uw kind onoplettende ADHD heeft, zullen uw gedrag en uitdagingen anders zijn, ook al hebben jullie allebei ADHD. Ook ziet ADHD er vaak anders uit, afhankelijk van het geslacht van uw kind. Als uw zoon hyperactief-impulsieve ADHD heeft, kan hij erg fysiek actief zijn, terwijl uw dochter hyper-spraakzaam en verbaal impulsief kan zijn.
Ten slotte, zelfs als je van hetzelfde geslacht bent als je kind en dezelfde ADHD-presentaties hebt, kun je nog steeds verschillende ADHD-gedragingen en uitdagingen hebben. Als u echter weet dat deze verschillen bestaan, kan dit uw bewustzijn vergroten en u helpen ADHD-symptomen bij uw kind vroeg op te sporen.
3) Wees een rolmodel
Uw relatie met ADHD beïnvloedt hoe uw kind omgaat met hun diagnose. Probeer er neutraal over te praten, in plaats van iets dat 'vreselijk' is en dat u liever niet had.
Bovendien, als u uw ADHD-symptomen actief behandelt en beheert, zal het uw kind helpen hetzelfde te doen. Als u ADHD-vriendelijke levensvaardigheden leert en toepast en passende medische hulp zoekt, zal uw kind dat ook doen.
Kinderen passen er graag bij. Als ze het enige kind op school zijn met ADHD, kunnen ze zich geïsoleerd en eenzaam voelen. Wetende dat je ADHD hebt en het goed met je gaat, geeft hen een moreel boost en zorgt ervoor dat ze zich minder alleen voelen.
4) Voel je niet schuldig
Mensen met ADHD zijn experts in het voelen van schuld en schaamte voor allerlei dingen, van constant te laat komen tot het vergeten van belangrijke taken op het werk. Voel je echter niet schuldig dat je kind ADHD heeft. Net als de kleur van hun ogen, heb je geen controle over welke genen ze hebben geërfd.
5) Hun ervaring met ADHD zal anders zijn dan die van jou
Er is meer bekend over ADHD dan ooit tevoren. Dit betekent dat ADHD gemakkelijker kan worden opgespoord en dat de juiste hulp gemakkelijker beschikbaar is vanuit de medische gemeenschap en op school. Bovendien heeft uw kind een ondersteunende ouder die hun worstelingen begrijpt. Dat betekent niet dat je ouders je niet steunden! Elke generatie doet het beste met de kennis en het onderzoek dat op dat moment voorhanden is.
6) Herkaderen
Herformuleer hoe u naar ADHD kijkt. Dr. Kenny Handleman noemt ADD "Attention Difference Disorder" in plaats van Attention Deficit Disorder. Als je op deze manier naar ADHD kijkt, realiseer je je dat de hersenen van je kind misschien anders werken dan bij sommige mensen, maar anders hoeft niet slecht te zijn .