In een recent opiniestuk voor The New York Times, "Ik was het snelste meisje in Amerika, totdat ik bij Nike kwam", vertelt Mary Cain hoe haar Nike-baancoach Alberto Salazar haar aanmoedigde om af te vallen om sneller te worden. In plaats van haar snelheid te verhogen, ontwikkelde ze een relatief energietekort in de sport (RED-S), wat resulteerde in een laag oestrogeen en verzwakte botsterkte. Ze menstrueerde drie jaar lang niet en brak vijf verschillende botten.
Wat is een relatief energietekort in de sport? En hoe verhoudt het zich tot eetstoornissen? Hoe vaak is het?
Achtergrond
RED-S werd voor het eerst geïntroduceerd als een term door het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in 2014. Het is een syndroom dat het gevolg is van energietekorten bij atleten. Het IOC beschreef RED-S als "een syndroom dat veel aspecten van fysiologische functie, gezondheid en atletische prestaties beïnvloedt."
Het onderliggende probleem bij RED-S is een onvoldoende energie-inname om de reeks lichaamsfuncties te ondersteunen die nodig zijn voor gezondheid en prestaties.
Sporters hebben doorgaans een hogere energiebehoefte dan niet-sporters. In RED-S eet een atleet te weinig in verhouding tot de energie die hij verbruikt en worden verschillende lichaamsfuncties negatief beïnvloed, waaronder het maagdarmstelsel, het immunologische, endocriene, metabolische, hematologische en cardiovasculaire systeem.
RED-S is een term die een eerdere term vervangt die werd gebruikt om dezelfde aandoeningen te beschrijven. Vroeger dacht men dat energietekort in de sport alleen een vrouwelijk probleem was en werd het de vrouwelijke atleet triade. De triade van vrouwelijke atleten werd voor het eerst beschreven in 1997 door de Task Force on Women's Issues van het American College of Sports Medicine. De triade van de vrouwelijke atleet verwijst naar drie onderling verbonden problemen: energietekort, menstruatiestoornissen en botverlies. In het besef dat ook mannelijke atleten werden getroffen, verving RED-S de triade van vrouwelijke atleten.
Hoe vaak komt RED-S voor?
De prevalentiecijfers van RED-S zijn niet goed vastgesteld. RED-S is een nieuw syndroom - alleen gedefinieerd in 2014 - dus onderzoek is beperkt. Bovendien zijn veel atleten misschien niet bereid om een probleem te melden of zijn ze zich misschien niet bewust van een probleem, gezien de focus op prestaties en dunheid in veel sporten waar diëten en beperkingen worden aangemoedigd.
De tarieven van eetstoornissen bij atleten zijn iets beter onderzocht. De meeste studies tot nu toe hebben vrouwelijke atleten bestudeerd. Vergeleken met leeftijdsgenoten die geen atleet zijn, rapporteren vrouwelijke atleten vaker eetstoornissen: 18% tot 20% vergeleken met 5% tot 9%. Prevalentiepercentages van het gehele spectrum van eetstoornissen en subklinische eetstoornissen variëren van 0 tot 19% bij mannelijke atleten en van 6 tot 45% bij vrouwelijke atleten. De prevalentie varieert aanzienlijk tussen verschillende sporten.
Risicofactoren
RED-S kan van invloed zijn op atleten van elke leeftijd en geslacht. Hoewel elke atleet kan lijden aan RED-S, zijn degenen met het grootste risico die in gekeurde sporten met de nadruk op uiterlijk of esthetiek (zoals gymnastiek of kunstschaatsen), sporten in de gewichtscategorie (zoals crew) en duursporten (zoals langlaufen).
Hoewel er een verhoogd risico lijkt te zijn op eetstoornissen - en dus RED-S - onder atleten, is er niet genoeg onderzoek om sterke conclusies te trekken over wie het meeste risico loopt bij atleten. Er zijn echter enkele factoren die het risico kunnen verhogen.
Onthullende outfits
Zo wordt aangenomen dat de eis om onthullende kleding te dragen bij sporten zoals volleybal en zwemmen een rol speelt bij het vergroten van lichaamstoezicht, vergelijkingen met anderen en het bevorderen van ontevredenheid over het lichaam. Andere factoren kunnen de druk van de gewichtsvereisten in bepaalde sporten zijn die de preoccupatie met gewicht vergroten en het dieet versterken.
Coachverwachtingen
Bovendien kan de druk en invloed van coaches - zoals de druk die Mary Cain beschrijft van Alberto Salazar - een bijdragende factor zijn. Het is belangrijk om te erkennen dat coaches en andere sportprofessionals een positieve impact kunnen hebben als ze voldoende brandstof en vroege identificatie en beheer van eetproblemen bij hun atleten bevorderen.
Symptomen en diagnose
Diagnose van RED-S kan een uitdaging zijn, omdat de symptomen subtiel kunnen zijn. Symptomen kunnen variëren tussen atleten en kunnen zijn:
- Vermoeidheid
- Gewichtsverlies
- uitdroging
- Gebrek aan normale groei en ontwikkeling
- Spierverlies
- Slechte concentratie en coördinatie
- Terugkerende verwondingen en ziekten
- Verminderde prestaties
- Stemmingswisselingen
In het geval van atleten die zouden moeten menstrueren is de menstruatiecyclus een duidelijke klinische indicator van voldoende energiebeschikbaarheid. Er bestaat niet zo'n duidelijk klinisch teken bij atleten die fysiek niet kunnen menstrueren, wat de reden kan zijn waarom RED-S minder vaak wordt herkend door cis-mannen en transvrouwen en wordt gezien als een "vrouwelijk" probleem.
De RED-S CAT is een klinisch beoordelingsinstrument voor de evaluatie van atleten en actieve personen die verdacht worden van een relatief energietekort en voor het begeleiden van beslissingen over terugkeer naar het spel. Als u of iemand die u kent wordt verdacht van het hebben van RED-S, moeten zij een grondig medisch onderzoek ondergaan.
Gevolgen
Ironisch genoeg, hoewel gewichtsverlies vaak wordt ondernomen als een poging om de atletische prestaties te verbeteren, zoals in het geval van Mary Cain, kan het uiteindelijke gevolg verminderde atletische prestaties zijn, evenals ernstige schadelijke gevolgen voor veel lichaamssystemen. Met andere woorden: precies het tegenovergestelde effect van wat een energiebeperkende atleet wil bereiken. Ze kunnen een verminderde respons op training en daaropvolgende verminderde prestaties ervaren.
De gevolgen van RED-S kunnen erg lijken op die van anorexia nervosa. Atleten kunnen voedingstekorten, chronische vermoeidheid en een verhoogd risico op infecties en virale ziekten ontwikkelen. Ze kunnen risico lopen op cardiovasculaire problemen. RED-S kan botten ook kwetsbaarder maken.
Het niet voldoende brandstof kan leiden tot hypothalamische amenorroe bij atleten die fysiologisch kunnen menstrueren. Lage beschikbaarheid van geslachtshormonen bij atleten van alle geslachten met RED-S kan leiden tot een lage botmineraaldichtheid, waardoor atleten een verhoogd risico lopen op stressfracturen. Dit botverlies kan onomkeerbaar zijn en kan leiden tot osteoporose.
RED-S en eetstoornissen
RED-S kan overlappen met een eetstoornis, het gevolg zijn van een eetstoornis of een risicofactor zijn voor een eetstoornis. Per definitie is het syndroom het gevolg van te weinig eten.
Ongeordend eten bestaat op een continuüm dat varieert van een juiste balans tussen eten en lichaamsbeweging aan de ene kant, tot een volledige klinische eetstoornis aan de andere kant, met ongeordend eten of te weinig eten in het midden.
Het ongeordende eten kan ofwel een opzettelijke voedingsbeperking zijn om het lichaamsgewicht en de samenstelling onder controle te houden, of een onbedoeld gevolg van het niet overeenkomen met een toename van het energieverbruik als gevolg van een verhoogde trainingsbelasting met een evenredige toename van de energie-inname. Ook als er geen eetstoornis aanwezig is, kan RED-S een psychologische impact hebben.
Hoe wordt het behandeld?
Behandeling voor RED-S moet een verhoging van de inname via de voeding, een vermindering van lichaamsbeweging of beide inhouden. Energierijke aanvullende dranken en rustdagen zijn vaak de eerste stappen. Bij collegiale atleten is gewichtstoename de sterkste voorspeller van hervatting van de normale menstruatie. Orale anticonceptiva worden niet aanbevolen voor de behandeling van RED-S omdat ze het botverlies niet verminderen en een lage beschikbaarheid van energie en menstruatiestoornissen kunnen maskeren.
Wanneer een atleet niet in staat is om de behandelingsaanbevelingen op te volgen om de inname te verhogen, het activiteitenniveau te verlagen en aan te komen, dan kunnen psychologische factoren zoals een eetstoornis als een factor worden beschouwd. Volgens de IOC-consensusverklaring: "De weerstand van atleten tegen behandeling neemt gewoonlijk toe met de ernst van het eetprobleem."
Wanneer een eetstoornis wordt vermoed of betrokken is, moet bij de behandeling een multidisciplinair team worden betrokken, waaronder een arts, een geregistreerde diëtist en een psychiater die goed thuis is in eetstoornissen en sport. Dit team moet nauw samenwerken met de coach of trainer van de atleet. De behandeling duurt meestal enkele maanden.
Veel atleten moeten mogelijk een volledige pauze nemen van hun sporttraining, afhankelijk van de ernst van de eetproblemen en medische gevolgen. Het IOC heeft een return-to-play-model ontwikkeld dat bepaalt of een atleet klaar is om terug te keren naar zijn sport.
Een woord van Verywell
Als u een atleet bent, erken dan dat een adequate inname in verhouding tot de verbruikte energie van cruciaal belang is voor een optimale gezondheid en atletische prestaties. Als een coach je onder druk zet om af te vallen om de prestaties te verbeteren, overleg dan met andere experts. Erken dat het verlies van menstruatie als gevolg van training niet normaal is en een waarschuwingssignaal. Raadpleeg een geregistreerde diëtist als u niet zeker bent van uw energiebehoefte.
Wat zijn eetstoornissen?
