Het is algemeen bekend dat obesitas gepaard gaat met talloze gevolgen voor de gezondheid, waaronder diabetes type 2, verschillende vormen van kanker en obstructieve slaapapneu. De prevalentie van obesitas is verantwoordelijk voor de voorspelling door gezondheidsexperts dat, voor het eerst in de geschiedenis, de gemiddelde levensduur van Amerikanen naar beneden zou kunnen gaan.
Wat minder goed wordt begrepen en besproken, zijn de sociale en psychologische lasten van obesitas. Studies suggereren dat dit een andere gemarginaliseerde en gestigmatiseerde populatie is.
Personen met obesitas hebben minder kans om te trouwen, verdienen doorgaans minder geld en ervaren zelfs discriminatie in de gezondheidszorg in vergelijking met hun leeftijdsgenoten met een normaal gewicht. In ontwikkelde landen is er een omgekeerd verband tussen obesitas en sociaaleconomische status. Met andere woorden, degenen die zwaarlijvig zijn, hebben meer kans op sociaaleconomische barrières.
Dit artikel bespreekt hoe zwaarlijvigheid de geestelijke gezondheid, het welzijn van kinderen en gewichtsvooroordelen in verschillende situaties beïnvloedt. Bovendien leer je hoe je stigmatisering op het gewicht kunt verminderen.
Obesitas en geestelijke gezondheid
Tot 60% van de mensen die als zwaarlijvig zijn geclassificeerd, lijdt aan psychiatrische aandoeningen zoals depressie. Dit is groter dan het percentage depressie dat wordt gezien onder de algemene bevolking.
Meer specifiek hebben mensen met obesitas meer kans om te voldoen aan de criteria voor eetbuistoornis, nachtelijk eetsyndroom en emotioneel eten.
Obesitas verhoogt ook de kans op depressie met vijf keer in vergelijking met personen met een gemiddeld gewicht. Angst, met name sociale angst, komt voor bij 9% van degenen die behandeling zoeken voor obesitas.
Deze aandoeningen komen vaak significant vaker voor bij vrouwen met obesitas. Dit is waarschijnlijk te wijten aan de maatschappelijke nadruk op slankheid en fysieke verschijning voor vrouwen in veel culturen. Vrouwen met obesitas hebben meer kans om zelfmoordgedachten te onderschrijven en zelfmoordpogingen te ondernemen in vergelijking met vrouwen met een normaal gewicht.
Gewichtsgerelateerde discriminatie, pesten en micro-agressies worden in verband gebracht met deze nadelige gevolgen voor de geestelijke gezondheid. Het zijn de personen die de persoonlijke ervaring van vooringenomenheid en oneerlijke behandeling melden die het grootste risico lopen op depressie, angst en een laag zelfbeeld.
Bovendien zijn er aanwijzingen dat de chronische last van het leven in een cultuur die hun lichaamstype afwijst, gepaard gaat met een toename van het stress- en ontstekingshormoon dat bekend staat als cortisol - dit gaat verder dan het bekende metabole effect van overgewicht zelf.
Met andere woorden, er is een bekende toename van ontstekingen die samenhangen met obesitas en bovendien verhoogt de emotionele last van obesitas de ontsteking en cortisolspiegels.
Gewichtsgerelateerd stigma
Ironisch genoeg zijn er aanwijzingen dat naarmate de prevalentie van overgewicht en obesitas toeneemt, de vooringenomenheid en vooroordelen tegen zwaarlijvigen ook toenemen. Gewichtsgerelateerd stigma in de VS is goed gedocumenteerd.
Gewichtsgerelateerde campagnes die persoonlijke verantwoordelijkheid benadrukken, kunnen hun doelgroep ook daadwerkelijk vervreemden. Ze kunnen het omgekeerde psychologische effect hebben van toenemend gedrag dat bijdraagt aan obesitas, zoals eetaanvallen en het vermijden van lichaamsbeweging.
Onder Amerikanen wordt gewichtsdiscriminatie gerapporteerd met vergelijkbare percentages van rassendiscriminatie, vooral onder vrouwen.
Verschillende onderzoeken tonen aan dat zelfs kinderen mensen met overgewicht zien als lui, onaantrekkelijk, onintelligent of zonder zelfbeheersing.
Sommige zwaarlijvige personen internaliseren deze ideeën en stigmatiseren zichzelf. Het absorberen van deze negatieve berichten uit de media of de sociale omgeving kan een nadelig effect hebben op het gevoel van eigenwaarde en zelfeffectiviteit. Bovendien kan dit na verloop van tijd leiden tot extra gewichtstoename en minder gewichtsverlies. Hoewel het onderzoek naar dit specifieke aspect van het effect van vooroordelen over obesitas relatief nieuw is, wordt algemeen aangenomen dat vooroordelen over het gewicht een negatieve invloed hebben op de gezondheid en het psychologisch welzijn.
De bijbehorende gezondheidsrisico's die mogelijk vaker voorkomen bij zwaarlijvigen, kunnen bijdragen aan negatieve opvattingen over deze populatie. Dit kan op zijn beurt het idee bevorderen dat mensen met obesitas de gezondheidszorg overbelasten.
Veel zwaarlijvige personen melden dat ze denigrerende opmerkingen en vooroordelen ervaren van familie, leeftijdsgenoten, collega's en zelfs vreemden. Hoewel gewichtsdiscriminatie goed gedocumenteerd is, zijn er vrijwel geen wetten, openbaar of institutioneel beleid om zwaarlijvigen te beschermen.
Obesitasstigma bij kinderen
Overgewicht is het meest voorkomende gezondheidsprobleem bij kinderen en adolescenten. Vaak treden de bekende gevolgen van overgewicht pas op volwassen leeftijd op. De negatieve sociale en emotionele gevolgen van obesitas kunnen echter onmiddellijk en aanzienlijk zijn.
Er is veel literatuur die de relatie aantoont tussen overgewicht tijdens de adolescentie. Jongeren met overgewicht worden bijvoorbeeld vaak meer gemarginaliseerd en hebben vaker depressies en een laag zelfbeeld dan hun leeftijdsgenoten met een normaal gewicht.
Meisjes met overgewicht verwachten zelfs afgewezen te worden door hun leeftijdsgenoten en kunnen zich zelfs terugtrekken uit sociale interacties als een manier om ermee om te gaan.
Kinderen met overgewicht worden als minder populair beschouwd
Kinderen zo jong als zes jaar oud beschrijven zwaarlijvige personen met negatieve en denigrerende termen. In één onderzoek werd een groep studenten (variërend van de 7e tot de 12e klas) gevraagd om vrienden te "nomineren" op basis van hun voorkeur. Uit de resultaten bleek dat jongeren met overgewicht significant minder populair waren dan hun leeftijdsgenoten.
Deze bevindingen waren het duidelijkst bij niet-Spaanse, blanke vrouwen, wat een bevinding is die geldt in meerdere onderzoeken naar dit probleem.
Gewichtsbias in de gezondheidszorg
Er zijn bepaalde medische procedures die niet worden uitgevoerd bij mensen met een hogere body mass index (BMI), zoals vruchtbaarheidsbehandelingen of orthopedische procedures. Hoewel dit gebaseerd kan zijn op het waargenomen risico of de mate van succes van een procedure in deze populatie, is het bekend dat het bijdraagt aan de achteruitgang van de gezondheid, verergering van de ziekte en het volledig vermijden van het gezondheidszorgsysteem.
Veel zwaarlijvige personen melden dat in de gezondheidszorg al hun lichamelijke klachten worden gezien als een product van hun gewicht. Daardoor voelen ze zich niet serieus genomen. Hun ervaring kan het best worden beschreven als een arts die niet verder kan kijken dan hun gewicht en al hun symptomen toeschrijft aan hun grootte.
COVID-19 en gewichtsbias
Onderzoek suggereert dat personen met obesitas mogelijk meer COVID-gerelateerde angst ervaren, gezien de zeer publieke nadruk op de relatie tussen virusgevoeligheid en gewicht. Het is echter ook waarschijnlijk dat het publieke discours over gewicht in het pandemische tijdperk ook bijdraagt.
De veranderingen die ons werden opgelegd tijdens de wereldwijde pandemie van het coronavirus hebben geleid tot ongekende veranderingen in de dagelijkse routine, meer zittend gedrag en veranderde de manier waarop we eten. Hoewel er enig bewijs is dat de gemiddelde Amerikaan in deze periode is aangekomen, is de alomtegenwoordigheid hiervan waarschijnlijk overdreven.
De meerderheid van de personen, tot 59%, die in gebieden met een quarantainemandaat woonden, meldden dat ze op gewicht bleven. Een minderheid van minder dan 20% meldde in deze periode gewichtsverlies.
In één onderzoek meldde 28% van de deelnemers gewichtstoename tijdens de pandemie, maar 65% van de mensen meldde meer angst over hun gewicht en vorm. Er kan ook sprake zijn van recall-bias met betrekking tot het pre-pandemische gewicht van een persoon.
Dit is een prominente discussie geworden in het nieuws en op sociale media, waarbij onderwerpen als 'Quarantine-15' vaak trending zijn. Uitgedrukte bezorgdheid en angst over gewichtstoename kan obesitasdiscriminatie bevorderen.
Degenen die pre-pandemische ervaringen met een slechte behandeling in verband met hun gewicht rapporteerden, hadden 2,4 keer meer kans dan hun leeftijdsgenoten om tijdens quarantaine aan eetbuien te doen en eten te gebruiken als een coping-mechanisme.
Hoe obesitas-stigma te verminderen?
Helaas zijn er tot nu toe zeer weinig succesvolle strategieën voor stigmavermindering voorgesteld.
Het blijft onduidelijk welke interventies effectief zouden zijn in het verminderen van gewichtsgerelateerde vooroordelen en de differentiële behandeling van personen met obesitas.
Sommigen hebben voorgesteld dat veranderingen in het overheidsbeleid en de wetgeving tegen stigmatisering op de werkplek bijvoorbeeld nuttig zouden zijn en dat zwaarlijvigen wettelijk beschermd zouden moeten worden tegen discriminatie.
Herstellen van een eetstoornis als je in een groter lichaam leeft
