Beschouwd als de "bijbel" van de wereld van de psychiatrische en geestelijke gezondheidszorg, heeft de American Psychiatric Association's Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen (DSM) stelt de criteria vast die nodig zijn om bepaalde psychische stoornissen te diagnosticeren. Diagnostische veranderingen in nieuwe edities zijn van groot belang bij professionals in de geestelijke gezondheidszorg, en met de release van de vijfde editie (DSM-V) ondergingen de criteria voor eetstoornissen grote veranderingen.
In verschillende gevallen is het voor clinici nu gemakkelijker om iemand met een eetstoornis te diagnosticeren in vergelijking met de eerdere editie DSM-IV-TR, die in 2000 werd gepubliceerd en meer eindige definities had. Hier is een korte samenvatting van de veranderingen in de DSM-V voor het diagnosticeren van eetstoornissen.
Vreetbui syndroom
Voor het eerst omvat de DSM-V eetbuistoornis als een volledig erkende en diagnosticeerbare stoornis. De DSM-IV-TR had eerder een eetbuistoornis opgenomen als een voorlopige lijst met criteria "voor onderzoeksdoeleinden". In wezen had de vorige editie de eetbuistoornis als te nieuw beschouwd om de juiste criteria te ontcijferen. BED werd alleen in de bijlage vermeld en moest worden gediagnosticeerd met de niet-specifieke "EDNOS" (eetstoornis niet anders gespecificeerd).
Idealiter zou deze verandering meer validiteit moeten bieden aan diegenen die worstelen met eetaanvallen - waarbij mensen doorgaans sneller eten dan normaal, eten tot ze onaangenaam vol zitten of minstens één keer per week gedurende meer dan drie jaar alleen eten uit schaamte. maanden. BED wordt ook gekenmerkt door een gevoel van controleverlies tijdens de eetbui, evenals het ervaren van schaamte, angst of schuldgevoelens daarna. Er is meestal geen zuivering om de eetbuien tegen te gaan. Hopelijk zal het hen ook meer dekking en behandelingsopties bieden.
Anorexia nervosa
De DSM-V heeft twee belangrijke wijzigingen aangebracht in de manier waarop anorexia nervosa - een aandoening die gepaard gaat met beperkte voedselinname, angst voor gewichtstoename en een vervormd lichaamsbeeld - wordt gediagnosticeerd, waardoor de definitie wordt verbreed:
- Lichaamsgewicht: In de DSM-IV-TR moest het gewicht van een persoon op of onder 85% van het ideale lichaamsgewicht (volgens de body mass index of BMI) zijn om de diagnose anorexia nervosa te krijgen, waardoor degenen die leden maar niet nog niet genoeg gewicht verloren om officieel te worden gediagnosticeerd. In de update kwalificeert DSM-V de diagnose als de persoon een "aanzienlijk laag gewicht" heeft bereikt, waardoor behandelaars de autonomie hebben om de ernst van de aandoening te specificeren.
- Menstruatie: Voorheen moesten vrouwen drie of meer menstruaties overslaan om de diagnose anorexia nervosa te krijgen. Nu hoeven tienermeisjes en -vrouwen niet langer hun menstruatie te hebben verloren (een aandoening die technisch amenorroe wordt genoemd). Dit criterium is verwijderd omdat niet iedereen zijn menstruatie verliest en amenorroe ervaart, maar door dat criterium te elimineren, kunnen mannen ook aan de criteria voor AN voldoen.
Boulimia nervosa
Boulimia nervosa wordt gekenmerkt door zuiverend (zelfopwekkend braken of gebruik van laxeermiddelen) of niet-zuiverend (vasten of overmatige lichaamsbeweging) gedrag, en de definitie van de DSM-V is op drie belangrijke manieren veranderd:
- Frequentie van gedrag: De DSM-V-criteria voor boulimia nervosa vereisen dat eetbuien en compenserende acties gedurende ten minste drie maanden ten minste eenmaal per week plaatsvinden in vergelijking met de definitie van de DSM-IV-TR, die een smaller venster had van ten minste tweemaal per week voor minimaal drie maanden.
- Categorieën: Terwijl de vorige editie afzonderlijke classificaties opsomde voor het zuiverende type boulimia nervosa en het niet-zuiverende type, worden deze typen op één hoop gegooid in de DSM-V, aangezien clinici nu erkennen dat mensen met de stoornis verschillende gedragingen kunnen vertonen.
- Fasen van herstel: Professionals kunnen momenteel specificeren of de persoon in gedeeltelijke of volledige remissie van de stoornis is, en hoe ernstig hun stoornis is, gebaseerd op de frequentie van eetbuien en purgeer-episodes en hoeveel de stoornis het dagelijks leven beïnvloedt.
Andere soorten voedings- of eetstoornissen
De DSM-V-update bevatte ook twee andere vormen van eetstoornis: "andere gespecificeerde voedings- of eetstoornis" en "eetstoornis niet anders gespecificeerd", die eerder in de DSM-IV-TR waren samengevoegd als eetstoornis niet anders gespecificeerd (EDNOS). Dit zijn de manieren waarop ze verschillen, volgens de nieuwe editie:
- Andere gespecificeerde voedings- of eetstoornis: Deze term is specifieker en is voornamelijk van toepassing op mensen met enkele of de meeste symptomen van anorexia nervosa, boulimia nervosa of eetbuistoornis, maar die symptomen niet vaak genoeg ervaren, of niet lang genoeg lijden om in aanmerking te komen voor een volledige diagnose. Het omvat ook een zuiveringsstoornis, die optreedt wanneer iemand zuiveringsgedrag gebruikt maar zich niet bezighoudt met eetbuien (zoals bij boulimia nervosa). Om aan de criteria voor OSFED te voldoen, moet een persoon klinisch significant lijden en beperkingen hebben, maar niet voldoen aan de volledige criteria voor een van de andere aandoeningen. Een ander voorbeeld van OSFED is wanneer iemand voldoet aan de criteria voor eetbuistoornis, maar zich met een lagere frequentie of een beperkte periode bezighoudt met eetbuien.
- Niet anders omschreven eetstoornis: Deze bredere categorie omvat problemen die niet in een huidige categorie passen of wanneer de diagnosticerende professional niet genoeg informatie heeft (zoals in een eerstehulpafdeling).
Diagnostische criteria is een werk in uitvoering
Het is belangrijk op te merken dat de DSM altijd een werk in uitvoering is en altijd is geweest. Er zijn nog steeds discussies en meningsverschillen onder professionals over zelfs de meest actuele diagnostische criteria.
De definities in de DSM bieden onderzoekers en clinici echter een taal om te praten over en het beschrijven van reeksen symptomen waar veel mensen mee worstelen en die behandeling nodig hebben.
Een woord van Verywell
Eetstoornissen kunnen een gecompliceerde, emotionele reis zijn voor zowel de persoon die met de stoornis leeft als zijn familie en dierbaren. Hoewel herstel een fysieke en mentale strijd kan zijn, is het mogelijk. Als u of iemand die u kent enkele of alle symptomen van een eetstoornis ervaart, neem dan contact op met een arts, diëtist of professional in de geestelijke gezondheidszorg voor beoordeling en behandeling.
