Cleithrofobie, de angst om opgesloten te raken, wordt vaak verward met claustrofobie, de angst voor afgesloten ruimtes. Cleithrofobie is gerelateerd aan winterfobieën vanwege het potentiële risico om vast te komen te zitten onder een sneeuwbank of dun ijs. Veel andere gebeurtenissen kunnen cleithrofobie veroorzaken, waaronder opgesloten worden in een badkamer of een andere kleine kamer. Het stamwoord voor deze fobie komt uit het Grieks cleithro, wat betekent sluiten of sluiten.
Cleithrofobie versus claustrofobie
Claustrofobie kan op elk moment voorkomen. Als u claustrofobie heeft, bent u misschien volledig van plan om een kleine ruimte binnen te gaan, zoals een MRI-kamer (magnetic resonance imaging) of een bewegingssimulator, maar krijgt u voor of tijdens de ervaring een paniekaanval. De specifieke focus van de fobie zelf is de kleine ruimte.
Cleithrofobie wordt veroorzaakt door daadwerkelijke opsluiting in een kleine ruimte. Mensen met cleithrofobie voelen zich vaak helemaal op hun gemak bij het betreden van kleine ruimtes die ze vrij kunnen verlaten. De specifieke focus van deze fobie is gevangen zitten, opgesloten zitten of anderszins niet kunnen vertrekken. Traumatische gebeurtenissen die tot deze fobie leiden, zijn onder meer vast komen te zitten in een kleine tunnel of diep gat, of opgesloten worden in een kleine ruimte zoals een kast, verlaten koelkast of de kofferbak van een auto.
Cleithrofobie-
Angst om vast te zitten
-
Fijn met kleine ruimtes als er een uitweg is; maar kan paniek veroorzaken als je opgesloten zit
-
Kan anticiperende angst veroorzaken
-
Angst voor kleine ruimtes
-
Kan paniek veroorzaken bij het betreden van kleine ruimtes
-
Kan anticiperende angst veroorzaken
Het verschil tussen de twee fobieën is subtiel maar belangrijk. Het kan echter bijna onmogelijk zijn om ze van elkaar te onderscheiden. Beide fobieën veroorzaken vaak anticiperende angst, waarbij je al lang voordat de daadwerkelijke gebeurtenis plaatsvindt, in paniek begint te raken
Cleithrofobie kan claustrofobie weerspiegelen als je zelfs maar een klein risico ziet om opgesloten te raken in de ruimte. Evenzo weerspiegelt claustrofobie vaak cleithrofobie, omdat veel mensen met claustrofobie zich gevangen of opgesloten kunnen voelen, zelfs als ze eigenlijk vrij zijn om te vertrekken.
De twee fobieën kunnen zelfs gelijktijdig bestaan. Om deze redenen is een getrainde geestelijke gezondheidswerker nodig om de exacte diagnose te stellen. De behandeling van de twee aandoeningen is vergelijkbaar.
Veelvoorkomende triggers voor cleithrofobie
Over het algemeen wordt cleithrofobie veroorzaakt door een gebrek aan ontsnapping. Voorbeelden van veelvoorkomende triggers zijn attracties in pretparken waarbij gebruik wordt gemaakt van schouderharnassen of andere nauwsluitende beperkingen, afgesloten kamers en MRI-kamers.
Symptomen
De symptomen van cleithrofobie zijn vergelijkbaar met die van andere specifieke fobieën. Als u deze angst heeft, kunt u een paniekaanval krijgen als u zich gevangen voelt. Huilen, schreeuwen, fysiek uithalen, bevriezen en proberen weg te rennen zijn heel gewoon.
Als u de situatie niet kunt verlaten, kunt u hevig gaan zweten, uw hartslag voelen stijgen en symptomen van lichamelijke ziekte ontwikkelen. Je zult waarschijnlijk aan niets anders kunnen denken dan aan de noodzaak om te ontsnappen.
Omgaan met en behandeling
Als uw symptomen ernstig of levensbeperkend zijn, is het altijd het beste om advies in te winnen bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Systematische desensibilisatie en andere cognitieve gedragstechnieken werken heel goed bij fobieën, maar mogen niet worden geprobeerd zonder de hulp van een professional.
Degenen met mildere symptomen vinden echter soms verlichting van een verscheidenheid aan zelfhulptechnieken. Door een vluchtroute te verlaten, zoals het kraken van de badkamerdeur of het verwijderen van de sloten van kamers in uw huis waar u zich misschien opgesloten voelt, kunt u zich in bepaalde situaties rustiger voelen. Maar dit is niet altijd mogelijk of praktisch. Het kan zijn dat u gesloten deuren op openbare plaatsen niet kunt vermijden.
Als je in paniek raakt, probeer dan doelgericht te ademen of geleide visualisatie te gebruiken om je angst te kalmeren. Als je een vriend of familielid in de buurt hebt die je steunt, vraag die persoon dan om rustig met je te praten over lichte onderwerpen.
Sommige mensen vinden dat de Stop! Techniek helpt angst te beteugelen, terwijl anderen vinden dat het niet werkt tijdens een paniekaanval. Deze techniek is een vorm van cognitieve gedragstherapie die gericht is op het stoppen van race-gedachten of obsessieve piekeren. Wanneer gedachten aan de angst opkomen, schreeuw je Hou op. In het begin doe je dit misschien hardop, maar uiteindelijk ga je dit in stilte doen.
Een woord van Verywell
U moet hulp zoeken als deze fobie een impact heeft op werk, relaties of het vermogen om van sociale activiteiten te genieten. Hoewel cleithrofobie onaangenaam is, reageert het meestal goed op verschillende behandelmethoden. Door hard te werken, kun je misschien verlichting krijgen van deze angst en kun je onbeperkt genieten van meer activiteiten in je leven.
