Wat is kleptomanie?

Kleptomanie is een aandoening die wordt gekenmerkt door een onweerstaanbare drang om te stelen. Mensen zullen spullen stelen die ze niet nodig hebben, die ze zich kunnen veroorloven om te kopen, of die weinig tot geen geldwaarde hebben. Personen met kleptomanie ervaren spanning die wordt verlicht door het plegen van de diefstal

Kleptomanie ontstaat vaak ergens tijdens de adolescentie en komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Omdat stelen illegaal is, kan deze aandoening aanzienlijke juridische gevolgen hebben.

Mensen met kleptomanie kunnen vanwege hun symptomen worden gearresteerd, berecht en opgesloten. Uit een onderzoek onder klinische patiënten bleek dat meer dan 68% van degenen met kleptomanie waren gearresteerd wegens diefstal. Iets meer dan 20% van deze patiënten was veroordeeld en opgesloten voor hun misdaden

Tekenen en symptomen

Volgens de diagnostische criteria die zijn vastgesteld door de American Psychiatric Association in de DSM-5, wordt kleptomanie gekenmerkt door een herhaald onvermogen om de drang om te stelen te weerstaan. Mensen met deze aandoening ervaren een opbouw van spanning voor de diefstal en een daaruit voortvloeiende vrijlating van angst en spanning bij het plegen van een diefstal. Stelen resulteert in gevoelens van bevrediging, opluchting en zelfs plezier

Hoewel de diefstal de spanning die het individu ervoer kan verlichten, kan hij of zij na het misdrijf schuldgevoelens en wroeging hebben. Gevoelens van schaamte, zelfbeschuldiging en wroeging komen vrij vaak voor na een diefstal

Het is belangrijk op te merken dat kleptomanie geen diefstal voor persoonlijk gewin inhoudt. Mensen met deze aandoening stelen geen dingen op basis van een financiële prikkel of omdat ze de items die ze meenemen begeren. Deze diefstallen hebben ook niets te maken met het niet kunnen betalen van de betreffende spullen. In veel gevallen kunnen de items zelf weinig tot geen geldwaarde hebben.

Soms zal een persoon met kleptomanie de items ergens opbergen, vaak om nooit naar te kijken of te gebruiken. Anderen kunnen zich van de gestolen voorwerpen ontdoen door ze weg te geven aan vrienden en familie of zelfs door ze terug te brengen naar de plaats waar ze vandaan kwamen.

Voorvallen van diefstal vereisen meestal geen uitgebreide planning en treden vaak spontaan op. Mensen met deze aandoening kunnen zich in een openbare omgeving bevinden, zoals een winkelcentrum of supermarkt, wanneer de drang om te stelen toeslaat. De intensiteit van deze driften kan variëren. Mensen met deze aandoening kunnen diefstal vermijden wanneer de kans groot is dat hun winkeldiefstal wordt gedetecteerd, zoals wanneer winkelpersoneel of wetshandhavers in de buurt zijn.

Belangrijkste symptomen van kleptomanie

Een herhaald falen om weerstand te bieden aan de impuls om te stelen
Items stelen die geen waarde hebben of die men niet nodig heeft
Gevoelens van opluchting of plezier tijdens de diefstal

Wat kan het nog meer zijn?

Kleptomanie onderscheidt zich van normale winkeldiefstal omdat winkeldieven hun diefstallen meestal plannen en dit gedrag uitvoeren om items te verwerven die ze wel willen maar niet kunnen betalen. Personen met kleptomanie daarentegen stelen spontaan om de spanning te verlichten die blijft toenemen als ze niets doen.

Kleptomanie kan alleen voorkomen, maar komt vaak ook samen met andere aandoeningen voor. Mensen met deze aandoening kunnen vatbaar zijn voor middelengebruik en angst, evenals andere aandoeningen die verband houden met impulsbeheersing. Enkele andere aandoeningen die naast kleptomanie kunnen optreden, zijn onder meer:

Stemmingsstoornissen
Angststoornis
Verlatingsangststoornis
Dysmofische stoornis van het lichaam
Obsessief-compulsieve stoornis
Andere stoornissen in de impulsbeheersing

Het is ook aangetoond dat de aandoening verband houdt met middelen- en alcoholgebruik. Sommige deskundigen suggereren dat er een soort gedeeld genetisch verband kan zijn tussen stoornissen in het gebruik van middelen en kleptomanie

Onderzoek heeft ook aangetoond dat 73 procent van de personen met kleptomanie op enig moment in hun leven ook een affectieve stoornis heeft. Studies suggereren ook een vergelijkbaar hoge comorbiditeit met andere psychiatrische aandoeningen, waaronder angststoornissen, bipolaire stoornis en eten. aandoeningen.

Tussen 43 en 55% van de personen met kleptomanie bleek ook een gelijktijdig voorkomende persoonlijkheidsstoornis te hebben - paranoïde persoonlijkheidsstoornis en histrionische persoonlijkheidsstoornis is de meest voorkomende.

Om kleptomanie te diagnosticeren, moet eerst worden vastgesteld dat de symptomen niet beter kunnen worden verklaard door een andere psychiatrische aandoening, zoals een gedragsstoornis of een antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Oorzaken

De exacte oorzaken van kleptomanie zijn vaardigheid die wordt onderzocht, hoewel wordt gesuggereerd dat zowel genetische als omgevingsinvloeden een rol kunnen spelen. Verschillende perspectieven in de psychologie hebben een paar mogelijke verklaringen gesuggereerd:

De psychoanalytische benadering: Psychoanalytische verklaringen voor kleptomanie hebben het op verschillende manieren geconceptualiseerd. Sommigen suggereren dat mensen gedreven worden om voorwerpen te verkrijgen om symbolisch een vorm van vroegtijdig verlies of verwaarlozing te compenseren. Volgens deze benadering ligt de behandeling van de stoornis in het ontdekken van de onderliggende motivaties voor het gedrag.

De cognitief-gedragsmatige benadering: Cognitief-gedragsmatige verklaringen suggereren dat de stoornis kan beginnen wanneer een persoon positief wordt bekrachtigd voor het stelen van iets. Nadat de eerste diefstal heeft plaatsgevonden zonder negatieve gevolgen, wordt het waarschijnlijker dat het gedrag in de toekomst opnieuw zal voorkomen.

Uiteindelijk worden de signalen die geassocieerd worden met de stelende acties erg sterk, waardoor het veel waarschijnlijker is dat ze doorgaan. Wanneer een persoon zich in een situatie bevindt waarin soortgelijke signalen uit de omgeving aanwezig zijn, kunnen ze de overweldigende drang om te stelen gewoon onweerstaanbaar vinden.

Omdat het stelen de stress en spanning verlicht die het individu ervoer, wordt het gedrag ook geassocieerd met stressverlichting. Na verloop van tijd kan het individu beginnen te stelen als een middel om stress het hoofd te bieden en te verlichten.

De biologische benadering: Biologische verklaringen suggereren dat het gedrag mogelijk verband houdt met specifieke hersengebieden en mogelijke ontregeling van bepaalde neurotransmitters. Sommige onderzoeken hebben het ontstaan van kleptomanie in verband gebracht met disfunctie in de frontale kwab van de hersenen. In twee gerapporteerde gevallen resulteerde een stomp trauma aan de frontale kwab in fysieke symptomen zoals duizeligheid, gedragssymptomen zoals agressie en cognitieve symptomen zoals als geheugenverlies gevolgd door de plotselinge opkomst van kleptomanie-gerelateerd gedrag.

Studies hebben ook aangetoond dat SSRI's zijn gebruikt om kleptomanie effectief te behandelen, wat aangeeft dat de regulatie van serotonine een rol kan spelen. Andere neurotransmitters zoals dopamine en endogene opioïden kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van de aandoening.

prevalentie

Hoe vaak komt kleptomanie voor? Men denkt dat het relatief zeldzaam is. Volgens schattingen ligt de lifetime-prevalentie ergens tussen 0,3 en 0,6 van de bevolking, hoewel ook is gesuggereerd dat het werkelijke aantal hoger kan zijn. Sommigen suggereren:

De exacte prevalentie van kleptomanie is niet bekend, maar wordt geschat op ongeveer 1,2 miljoen Amerikaanse volwassenen, of 6 op elke 1000 volwassenen.
Geschat wordt dat kleptomanie verantwoordelijk is voor 5 procent van alle winkeldiefstallen, wat zich vertaalt naar een jaarlijks economisch verlies van ongeveer $ 500 miljoen.

Omdat mensen zich misschien schamen of schamen voor hun toestand, wordt aangenomen dat de aandoening te weinig wordt gerapporteerd. Nationale gegevens die de prevalentie in de algemene bevolking beoordelen, bestaan niet, maar cijfers uit klinische steekproeven suggereren dat kleptomanie veel vaker voorkomt dan eerder werd aangenomen. Uit een onderzoek onder klinische patiënten bleek bijvoorbeeld dat bijna 3,4-28 procent actuele symptomen meldde die overeenkomen met kleptomanie

Diagnose

Kleptomanie wordt meestal gediagnosticeerd door een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Omdat kleptomanie vaak samengaat met andere aandoeningen zoals eetstoornissen, middelen- en alcoholmisbruik en angststoornissen, wordt het vaak gediagnosticeerd wanneer mensen worden doorverwezen naar een arts voor hun comorbide psychiatrische symptomen. Diagnose kan ook optreden als de symptomen van kleptomanie hebben geleid tot een arrestatie wegens diefstal.

Na een eerste onderzoek door een arts kan de patiënt worden doorverwezen naar een psycholoog of psychiater voor nader onderzoek. Diagnose kan betrekking hebben op het gebruik van interviews met patiënten en een beoordeling van juridische dossiers. Het toedienen van psychometrische schalen zoals de Kleptomanie Symptomen Beoordelingsschaal (K-SAS) of de Yale Brown Obsessive Compulsive Scale, Modified for Kleptomanie (K-YBOCS) kan ook nuttig zijn bij het stellen van een diagnose.

Het geheimzinnige karakter van de aandoening, evenals de bijbehorende gevoelens van schuld en schaamte, kunnen de diagnose en behandeling verstoren. In sommige gevallen krijgen mensen alleen een diagnose en behandeling vanwege contact met het rechtssysteem als gevolg van betrapt worden op een diefstal.

Behandeling

Twee van de meest voorkomende behandelingen voor kleptomanie zijn:

medicijnen: Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), evenals andere antidepressiva, zijn effectief gebleken bij de behandeling van de symptomen van kleptomanie en kunnen worden gebruikt in combinatie met cognitieve gedragstherapie.

Psychotherapie: Cognitieve gedragstherapie richt zich op zowel de gedachten als het gedrag dat bijdraagt aan stelen en er is aangetoond dat het enige effectiviteit heeft bij het beheersen van de symptomen van kleptomanie.

Psychotherapie is vaak een eerstelijnsbehandeling voor stoornissen in de impulsbeheersing, met als doel de patiënt te helpen hun drang te leren herkennen, te ontdekken waarom ze op deze impulsen reageren en geschiktere manieren te vinden om drang en spanning te verlichten. Onlangs is er een verschuiving geweest naar het gebruik van psychofarmacologische interventies naast psychotherapeutische benaderingen.

Vroegtijdige interventie en effectieve behandeling zijn belangrijk om mensen die de symptomen van kleptomanie ervaren te helpen onnodige stress en de bijbehorende juridische gevolgen van hun aandoening te voorkomen. Het is ook belangrijk om eventuele gelijktijdig optredende aandoeningen te behandelen met de juiste interventies.

Een woord van Verywell

Kleptomanie is een ernstige psychiatrische aandoening die een grote impact kan hebben op het functioneren en het leven van een persoon. Niet alleen kan de aandoening leiden tot veel leed, het kan ook leiden tot ernstige juridische gevolgen voor mensen die op diefstal worden betrapt. Arrestatie, opsluiting en juridische kosten zijn niet ongewoon voor mensen met kleptomanie.

Gelukkig zijn er stappen die u kunt nemen als u of iemand die u kent kleptomanie heeft. Met de juiste behandeling kunt u manieren vinden om met uw impulsen om te gaan en negatief gedrag te vervangen door gunstiger gedrag. Als u vermoedt dat u kleptomanie heeft, raadpleeg dan uw arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg om een behandelplan te bepalen dat het meest geschikt is voor uw behoeften.