De term "uitsluiten" wordt gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg die een nauwkeurige diagnose proberen te stellen. De symptomen van veel psychische aandoeningen zijn vergelijkbaar of overlappen elkaar, dus voordat een duidelijke diagnose kan worden gesteld, moeten clinici een aantal andere aandoeningen uitsluiten.
Als uw tiener moeite heeft met concentreren, kan een therapeut ADHD of PTSS uitsluiten. Of, als uw tiener depressief lijkt, kan een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg een bipolaire stoornis willen uitsluiten voordat de diagnose depressieve stoornis wordt gesteld.
De juiste diagnose bepalen
Het vinden van een juiste diagnose voor tieners met problemen kan moeilijk zijn en aanvankelijk kunnen verschillende mogelijke psychische stoornissen de emotionele of gedragsproblemen van uw tiener lijken te verklaren.
Hierdoor wordt het proces van het vinden van een juiste diagnose uitgevoerd op een logische, stapsgewijze manier waarbij alle mogelijkheden worden overwogen en vervolgens worden beperkt tot de diagnose of diagnoses (soms meer dan één) die het meest overeenkomen met uw symptomen van tieners.
Het krijgen van de juiste diagnose is uiterst belangrijk om de symptomen van uw tiener met succes te kunnen behandelen. Het is de taak van een professional in de geestelijke gezondheidszorg om verschillende methoden te gebruiken om erachter te komen welke aandoening in de diagnostische en statistische handleiding (DSM-5) het beste bij uw tiener past.
Door dit proces, dat ook wordt gebruikt bij medische aandoeningen, wordt de meest nauwkeurige diagnose gesteld via een eliminatieproces. Een clinicus bepaalt de beste diagnose door de diagnoses die niet passen methodisch te negeren.
Een voorbeeld van de moeilijkheid van diagnose
Opstandig gedrag kan een symptoom zijn van verschillende aandoeningen, zoals oppositionele opstandige stoornis, depressie of middelenmisbruik. Maar een beetje opstandigheid hoeft niet noodzakelijkerwijs op een probleem met de geestelijke gezondheid te wijzen.
Oppositioneel gedrag kan ook voortkomen uit een trauma uit het verleden of aangeleerd gedrag van een ongezonde vriendengroep. De professional in de geestelijke gezondheidszorg die deze tiener evalueert, zal waarschijnlijk zeggen: "Eerst zullen we depressie uitsluiten, dan zullen we andere mogelijkheden overwegen." possibilities
Stappen die professionals in de geestelijke gezondheidszorg gebruiken om diagnoses uit te sluiten
Psychische aandoeningen zijn niet altijd geknipt en gedroogd. Professionals gebruiken niet zomaar een checklist om tot een diagnose te komen.
In plaats daarvan worden de meeste aandoeningen gediagnosticeerd na een reeks interviews waarbij een arts rekening houdt met de achtergrond en omgeving van een persoon.
Dit is belangrijk omdat symptomen in hun context moeten worden gezien. Een tiener die zich op school misdraagt, gedraagt zich bijvoorbeeld misschien omdat hij een leerstoornis heeft of omdat hij wordt gepest, niet per se omdat hij een primaire gedragsstoornis heeft.
- De beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg verzamelt informatie over uw tiener. Er wordt een grondige geschiedenis verkregen en de clinicus zal informatie uit verschillende bronnen in overweging nemen, waaronder de tiener, ouders, arts en leraren. Een clinicus kan iedereen interviewen of formulieren verstrekken om in te vullen.
- Problemen met middelenmisbruik worden overwogen. Als er sprake is van middelenmisbruik, moet de arts uitzoeken in welke mate de symptomen van uw tiener te wijten zijn aan het middelenmisbruik of dat hij de stof misbruikt vanwege de psychiatrische symptomen. Depressie en angststoornissen verhogen bijvoorbeeld vaak het risico van een tiener op middelenmisbruik.
- Medische problemen worden overwogen. De volgende stap is het uitsluiten van een medische aandoening als oorzaak van de psychiatrische symptomen van uw tiener. Een onbehandelde schildklieraandoening kan bijvoorbeeld depressie veroorzaken.
- Milieukwesties worden beoordeeld. Soms komen psychische problemen voort uit stressvolle levensgebeurtenissen. Een trauma uit het verleden of een recente verandering, zoals verhuizen naar een nieuwe stad, kan tijdelijk problemen veroorzaken voor een tiener.
- Psychiatrische problemen worden overwogen. Geestelijke gezondheidsaanbieders zullen de DSM-5 gebruiken om mogelijke psychische stoornissen te overwegen. Symptomen worden vergeleken en een arts kan een duidelijke diagnose stellen.
- Er wordt rekening gehouden met de impact op het leven van uw tiener. Een clinicus zal nagaan in hoeverre het functioneren is aangetast. Een arts zal evalueren of de symptomen van uw tiener haar leven voldoende beïnvloeden om een diagnose te rechtvaardigen. Milde angst die geen invloed heeft op het sociale leven, onderwijs of werk van een tiener, voldoet mogelijk niet aan de vereiste voor diagnose van geestelijke gezondheid.
Hoe u hulp kunt krijgen voor uw tiener
Als u vermoedt dat uw tiener een psychische aandoening heeft, zoek dan professionele hulp. Begin door met de arts van uw tiener te praten. Spreek eventuele zorgen uit over de stemming of het gedrag van uw tiener.
De arts van uw tiener kan u doorverwijzen naar een therapeut, psychiater of andere beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg. Een grondige beoordeling en evaluatie kan een clinicus helpen specifieke psychische aandoeningen uit te sluiten en tegelijkertijd een nauwkeurige diagnose te stellen als een diagnose gerechtvaardigd is.
