Biografie van psycholoog Harry Harlow

Harry Harlow was een Amerikaanse psycholoog die het best wordt herinnerd vanwege zijn reeks controversiële en vaak waanzinnig wrede experimenten met resusapen. Om de effecten van moederlijke scheiding en sociaal isolement te bestuderen, plaatste Harlow jonge apen in geïsoleerde kamers.

Sommige variaties van de experimenten omvatten het plaatsen van de apen bij draagmoeders gemaakt van draad of stof om te zien welke de jonge apen de voorkeur gaven. In andere gevallen werden de apen 24 maanden lang in totale isolatie grootgebracht, wat leidde tot ernstige en blijvende emotionele stoornissen.

Bijdragen aan psychologie

Harlows onderzoek, vooral bekend om zijn experimenten met sociaal isolement met resusapen, heeft veel bijgedragen aan ons begrip van het belang van zorg, genegenheid en sociale relaties op jonge leeftijd. In een recensie van de meest vooraanstaande psychologen van de 20e eeuw stond Harlow op de 26e plaats van de 100.

10 meest invloedrijke psychologen in de geschiedenis

Geboorte en dood

Harry Harlow werd geboren op 31 oktober 1905 in Fairfield, Iowa. Hij stierf op 6 december 1981 in Tucson, Arizona.

Zijn vroege leven

Harry Harlow (geboren Harry Israel) groeide op in Iowa en ging later een jaar naar het Reed College in Portland, Oregon. Na het behalen van een speciale proeve van bekwaamheid, schreef hij zich in aan de Stanford University, waar hij begon als een Engelse major. Zijn cijfers waren zo slecht dat hij na een semester overstapte naar de studie psychologie.

Terwijl hij op Stanford was, studeerde Harlow bij psycholoog Lewis Terman, die had geholpen bij het ontwikkelen van de Stanford-Binet-intelligentietest. In 1930 behaalde hij zijn Ph.D. in de psychologie en veranderde later zijn achternaam van Israël in Harlow.

Carrière en onderzoek

Na zijn afstuderen aan Stanford kreeg Harlow een baan aangeboden aan de Universiteit van Wisconsin-Madison. Terwijl hij op school zat, richtte hij het baanbrekende Primate Laboratory op waar hij zijn controversiële experimenten met sociaal isolement zou uitvoeren. Harlows klassieke reeks experimenten werd uitgevoerd tussen 1957 en 1963 en omvatte het scheiden van jonge resusapen kort na de geboorte van hun moeders. De jonge aapjes werden in plaats daarvan opgevoed door surrogaatmoeders van draadaapjes.

In één versie van het experiment was een van de "moeders" volledig gemaakt van de draad, terwijl de andere was bedekt met een zachte doek. Harlow ontdekte dat de jonge aapjes, ongeacht of de met stof bedekte moeder voor voedsel zorgde of niet, zich aan haar vastklampten voor troost. Aan de andere kant selecteerden de apen de draadmoeder alleen als ze voor voedsel zorgde.

Harlow presenteerde zijn resultaten op de jaarlijkse conventie van de American Psychological Association in 1958 en rapporteerde ook zijn bevindingen in zijn klassieke artikel getiteld "The Nature of Love" in het tijdschrift Amerikaanse psycholoog.

Latere experimenten keken naar sociaal isolement door resusapen in totale of gedeeltelijke isolatie groot te brengen. Harlow en zijn studenten ontdekten dat een dergelijk isolement leidde tot een verscheidenheid aan negatieve uitkomsten, waaronder ernstige psychologische stoornissen en zelfs de dood

Invloed op psychologie

Harlows experimenten waren schokkend en controversieel. De meeste zouden volgens de huidige normen als onethisch worden beschouwd. Zijn onderzoek speelde echter een belangrijke rol bij het vormgeven van ons begrip van de ontwikkeling van kinderen. De heersende gedachte in de tijd van Harlow suggereerde dat aandacht voor jonge kinderen hen zou 'verwenden' en dat genegenheid beperkt moest worden. Harlows werk toonde daarentegen het absolute belang aan van het ontwikkelen van veilige, zekere en ondersteunende emotionele banden met verzorgers tijdens de vroege kinderjaren.

Veel experts geloofden destijds ook dat voeding de belangrijkste kracht was tussen de moeder-en-kind banden. Harlows werk suggereerde dat voeding weliswaar belangrijk is, maar dat fysieke nabijheid en contact zorgen voor het comfort en de veiligheid die een kind nodig heeft voor een normale ontwikkeling. Het werk van Harlow samen met dat van andere onderzoekers, waaronder psycholoog John Bowlby en kinderarts Benjamin Spock een revolutie in onze benadering van kinderopvang en opvoeding.

Geselecteerde publicaties

Harlow HF. Het effect van grote corticale laesies op aangeleerd gedrag bij apen. Wetenschap. 1950;112(2911):428.
Harlow HF, Woolsey CN. Biologische en biochemische basissen van gedrag. Universiteit van Wisconsin Press; 1958.
Harlow HF, Baysinger CM, Plubell PE. Een surrogaatmoeder met variabele temperatuur voor het bestuderen van gehechtheid bij jonge apen. Gedragsonderzoeksmethoden. 1973;5(3):269-272.
Harlow HF. Lust, latentie en liefde: Simian geheimen van succesvolle seks. Tijdschrift voor seksonderzoek. 1975;11(2):79-90.