Ben je aan het wegkwijnen? Dit is wat u moet weten

Belangrijkste leerpunten

• Socioloog Corey Keyes bedacht wegkwijnen als het tegenovergestelde van bloeien.
• Symptomen van wegkwijnen zijn onder meer burn-out, geen motivatie en gevoelloosheid.
• Wegkwijnen is geen psychische aandoening, maar kan worden geholpen door therapie te volgen, samen met andere coping-technieken.

Ik voel me vastzitten, in een soort voorgeborchte waar de essenties van het leven om me heen zoemen, maar ik heb er geen toegang toe. Het leven is tegelijk te overweldigend en niet boeiend genoeg. Elke taak die ik doe, vereist een zoektocht naar motivatie die verder gaat dan alles wat ik ooit heb gekend. Ik ben moe, opgebrand en niet vaak opgewonden, maar ook rusteloos, enthousiast om deel te nemen en te proberen.

Als iemand met een eerder gediagnosticeerde paniekstoornis, ben ik me bewust van en tot op zekere hoogte omgaan met geestelijke gezondheidsproblemen die verergerd zijn door de COVID-19-pandemie die ik eerder heb meegemaakt: paniekaanvallen, opdringerige gedachten en depressieve episodes. Maar de afgelopen maanden hebben mijn hersenen de nieuwe sensaties pijnlijk verwelkomd en ervaar ik regelmatig iets nieuws: wegkwijnen.

Wat is wegkwijnen?

Socioloog Corey Keyes bedacht voor het eerst de term wegkwijnen als de antithese van bloeien. "Smachten is apathie, een gevoel van rusteloosheid of zich onrustig voelen of een algemeen gebrek aan interesse in het leven of de dingen die je normaal gesproken vreugde brengen", zegt Shemiah Derrick, een erkende professionele hulpverlener en gecertificeerde alcohol- en drugsconsulent.

Leela Magavi, MD

Personen met een voorgeschiedenis van depressie en angst of die genetisch vatbaar zijn voor psychiatrische aandoeningen, zijn vatbaarder voor wegkwijnen dan anderen.

- Leela Magavi, MD

In tegenstelling tot een paniekstoornis of depressie, is wegkwijnen een reeks emoties, geen geestesziekte. "Smachten omvat verontrustende gevoelens van stagnatie, eentonigheid en leegte", zegt Dr. Leela R. Magavi, een door Johns Hopkins opgeleide psychiater voor volwassenen, adolescenten en kinderen en regionaal medisch directeur voor Community Psychiatry, de grootste ambulante geestelijke gezondheidsorganisatie van Californië.

Ik heb de meeste van deze emoties vorig jaar in de een of andere hoedanigheid gevoeld toen de pandemie voortwoedde, maar ik heb ook - onbewust op niet - gewicht gelegd bij het idee dat dit een toestand van 2020 was. Het volgende jaar moet verbetering laten zien, toch?

Ja, 2021 heeft het COVID-19-vaccin gebracht en de wereld gaat open en geeft ons een kijkje in de toekomst. Tegelijkertijd heeft het de nadruk gelegd op gevoelens van wachten, van geen controle hebben over hoe het heden eruit ziet of wat de toekomst zal brengen.

Wegkwijnen in jezelf herkennen

Volgens het onderzoek van Keyes voldeed in 2002 ongeveer 12,1% van de volwassenen aan de criteria voor wegkwijnen.

Een persoon die het wegkwijnen acuut begrijpt, is Maia. “Mentaal voelde ik me niet per se goed of slecht, maar ik ben zeker niet meer zo aanwezig als vroeger, en dit gebrek aan focus kan elke taak veel uitputtender maken dan voorheen”, zegt ze.

Toen de pandemie begon, vertraagde Maia en gaf ze zichzelf de tijd om te ontspannen. Toen begon haar school, het werk nam toe en plotseling had ze weer een drukke routine, alleen met minder energie. "Ik heb het gevoel alsof ik door de bewegingen ga", zegt Maia. "Alles komt samen wanneer je studeert, werkt, eet en je dagelijkse interacties met je computerscherm en bureaustoel vermindert. Ik heb de kracht om dingen voor elkaar te krijgen, maar ik heb het gevoel dat de tijd zo snel gaat dat ik niet meer echt kan genieten van mijn levensstijl zoals ik die voorheen had.”

Maia

“Mentaal voelde ik me niet per se goed of slecht, maar ik ben zeker niet meer zo aanwezig als vroeger, en dit gebrek aan focus kan elke taak veel uitputtender maken dan voorheen.

- Mai

Maia ziet online lessen als een primaire oorzaak van deze gevoelens, omdat ze het moeilijker maken om haar school en privéleven te scheiden.

Dan is er Aina, wiens nieuwe normaal afwisselend gevoelens van vermoeidheid en geen motivatie is voor snelle uitbarstingen van energie wanneer ze aan iets nieuws beginnen, om zich snel weer ongemotiveerd te voelen. Als ze iets moet doen, hoe snel het ook zou zijn, vraagt ​​Aina zich af: "Waarom moet ik dit doen?" of "Wat heeft het voor zin?"

"Ik heb het gevoel dat ik ofwel lui ben of smoesjes verzin, maar het is gewoon deze vreemde staat van stilte en de constante gedachte dat ik weet dat ik niet op mijn volle capaciteit ben", zegt Aina.

Reeds bestaande psychische aandoeningen en wegkwijnen

Het hebben van een bekende psychische aandoening kan het wegkwijnen tot ver in de pandemie des te verrassender maken.

Toen de pandemie begon, voelde Grace zich in staat om haar bestaande gegeneraliseerde angst te beheersen. Toen kwam de herfst en een van haar familieleden werd gediagnosticeerd met een aandoening waardoor ze erg immuungecompromitteerd waren. Ze was eerder heel voorzichtig geweest, maar nu nam de druk toe, versterkt door haar beter begrip dat iedereen die ze tegenkwam zich in een vergelijkbare positie zou kunnen bevinden.

Al snel eiste het extra leed, in combinatie met het begin van de winter, een extra tol. Grace begon zich verdoofd en ongeïnteresseerd te voelen. “Ik had geen zin om met iemand te praten. Ik had niet het gevoel dat ik mezelf was. Ik ben meestal een heel bruisend, energiek, gelukkig persoon, en ik voelde me gewoon neutraal.”

In haar eerste baan na de universiteit verwachtte ze dat ze ambitieus zou zijn en nieuwe dingen op zich zou nemen, maar zes maanden later voelde het als een alledaagse taak die dagelijks herhaald moest worden. Grace wist dat het werk iets was dat ze leuk vond, maar ze voelde zich opgebrand en kon het niet schelen terwijl ze elke dag in hetzelfde appartement zat.

“Extroverte individuen hebben veel moeite gehad met beperkte socialisatie en zijn daardoor vatbaar voor wegkwijnen. Personen met een voorgeschiedenis van depressie en angst of die genetisch vatbaar zijn voor psychiatrische aandoeningen, zijn meer vatbaar voor wegkwijnen dan anderen”, zegt Magavi.

Grace dacht aanvankelijk dat ze depressief was, maar stelde samen met een therapeut vast dat het haar symptomen niet nauwkeurig weergaf.

Hoewel depressie en wegkwijnen zich op dezelfde manier kunnen voordoen, zijn er duidelijke verschillen tussen de twee. Volgens Derrick omvatten symptomen van depressie verdriet, veranderingen in eetlust, gevoelens van waardeloosheid en gedachten aan dood of zelfmoord.

Dan is er Alex, wiens angststoornis zich vaak presenteert als een afkeer van ziektekiemen en angst voor ziekte. Wonen in een "medisch kwetsbaar" huishouden betekent dat ze een jaar niet in een ander gebouw is geweest en alleen voedsel eet dat in huis is bereid. "Mijn familie is het afgelopen jaar 100% in quarantaine geplaatst, wat betekent dat we niemand hebben gezien en nergens heen zijn gegaan", zegt ze.

Alex balanceert een fulltime baan, freelancen, graduate school en gezinsverantwoordelijkheden. Zoals ze uitlegt: “Dat alles doen vanaf dezelfde plek op mijn bank, laptop balancerend op mijn schoot, omdat ik een jaar lang nergens anders kan werken? Het is te veel." Bovenop deze stress heeft Alex een goede vriend, oma, tante en anderen verloren. Ook haar langdurige relatie eindigde.

Genade

Ik had geen zin om met iemand te praten. Ik had niet het gevoel dat ik mezelf was. Ik ben meestal een heel bruisend, energiek, gelukkig persoon en ik voelde me gewoon neutraal.

- Genade

De afgelopen maanden is Alex vaak teruggekomen op de zin: "Ik heb niets meer te geven." Aan het begin van de pandemie hoopte ze elk verdriet of angst te doorstaan. "De mentale inspanning voelt alsof ik een solide jaar aan het sprinten ben", zegt Alex.

"Als iemand die persoonlijk en professioneel altijd ambitieus is geweest, was het moeilijk om op het punt te komen waarop ik weet dat ik mijn best doe, en het komt nog steeds niet in de buurt van wat ik 14 maanden geleden te bieden had." Ze benadrukt dat ze zich nog steeds bevoorrecht voelt om consistent werk te hebben.

Hoe om te gaan met wegkwijnen?

Hoewel je niet met je vingers kunt knippen en het einde van de pandemie kunt maken, zijn er enkele bruikbare manieren om met wegkwijnen om te gaan.

Neem indien mogelijk vrij

De afgelopen weken is Aina gestopt met werken in het weekend. Door zichzelf "voldoende vrije tijd" te geven om te ontspannen, voelde ze zich effectiever tijdens het werken en minder overweldigd.

“Het kan contra-intuïtief en contraproductief aanvoelen, maar zodra een burn-out of gebrek aan motivatie optreedt, is het tijd om te stoppen en een echte pauze te nemen. Dit kan betekenen dat je een paar dagen vrij bent of dat je een weekend geen verbinding hebt met de meeste dingen, als dat alles is wat je hebt”, zegt Derrick.

Eerder deze maand nam ik voor het eerst in maanden een week vrij. Het voelde bijna dwaas om tijd vrij te maken als ik niet 'weg' zou zijn, maar ik wist dat ik een pauze nodig had. Na een week weinig anders doen dan kijken de oppas herhalingen en spelen met mijn hond, ging ik voor het eerst in meer dan een jaar weer een beetje fris aan het werk.

Alex

Ik sta mezelf toe om volledig te investeren in de dingen die ik graag doe.

- Alex

Zoals Derrick zegt: "Het brein is als een machine, en wanneer we een burn-out krijgen, raakt het oververhit. Om het te 'repareren', moeten we het uitschakelen, wat tijd nemen en een plan krijgen voor de beste manier om het opnieuw op te starten, zodat het niet opnieuw overbelast raakt."

Vrije tijd is helaas nog steeds een luxe. Zonder betaald verlof betekende de week die ik besteedde aan recuperatie een inkomensverlies.

Geef jezelf toestemming om te genieten

In plaats van je te concentreren op wat je gelukkig zou moeten maken of helemaal niet te proberen het te vinden, leun je op alles wat je plezier geeft. Zolang het niet gevaarlijk is, is het het ontdekken waard.

"Ik sta mezelf toe om volledig te investeren in de dingen die ik graag doe", zegt Alex. Dit komt vaak in de vorm van tv en make-up. "Ik merk dat ik een volledig gezicht heb, zelfs op dagen dat ik geen vergaderingen heb, omdat ik het zo leuk en zelfs meditatief vind", voegt ze eraan toe.

Voor Maia komt plezier voort uit het verkennen van interesses buiten haar computer, waardoor ze een noodzakelijke technologische pauze heeft. "Hoewel ik nog steeds af en toe geniet van een Netflix-binge-sessie, is het bevredigender gebleken om activiteiten te vinden die me kunnen ontspannen zonder een soort scherm te gebruiken", zegt ze.

Persoonlijk is dat inclusief schilderen (duurde ongeveer een week), rom-coms lezen (aan en uit) en mijn hond meenemen voor sociale wandelingen in het park (helpt altijd).

Verander je landschap

Over het park gesproken, het is ongelooflijk hoe verfrissend het veranderen van mijn fysieke blik kan zijn. Ik ben niet de enige: Maia en Grace zijn allebei gaan wandelen om de benodigde ruimte te creëren. "Door een bewuste wandeling te maken of een vorm van fysieke activiteit te doen, kunnen endorfines vrijkomen en de stemming verbeteren. Dit kan helpen om endorfine vrij te maken en de stemming en motivatie te verbeteren”, zegt Magavi.

Creëer indien mogelijk een speciale werkruimte, gescheiden van waar u zich ontspant. Maia schrijft een ander gebied toe om "aan" te zijn door haar te helpen negatieve emoties te beheersen. "Die momenten waarop je uit je digitale 'grot' kunt stappen en je zintuigen kunt prikkelen of kunt bewegen, helpen me mentaal en fysiek weer in mijn flow te komen", zegt ze.

Kijk in therapie

Indien beschikbaar, kan therapie een geweldig hulpmiddel zijn om door nieuwe en enge gevoelens te navigeren, zoals die geassocieerd met wegkwijnen. Grace begon eerder in het jaar met therapie nadat ze woede had ervaren rond vrienden die uitstapjes maakten en elkaar ontmoetten terwijl ze voorzorgsmaatregelen nam en zich zorgen maakte over dierbaren. De sessies hebben haar de afgelopen weken geholpen.

Zoals Magavi uitlegt, kan cognitieve gedragstherapie mensen helpen hun negatieve gedachten te herformuleren terwijl ze gezond copinggedrag onderzoeken. Indien nodig kan dit ook het innemen van medicatie omvatten. Hoewel ik tijdens de pandemie geen therapie heb gevolgd, weet ik dat mijn dagelijkse 10 mg Lexapro mijn welzijn enorm heeft geholpen.

Voor Alex was het hervatten van de therapie aan het begin van de pandemie de sleutel om zichzelf bij elkaar te houden. "Mijn therapeut heeft me geholpen om met enkele van de meer acute dingen om te gaan, zoals sterfgevallen in het gezin, en we hebben aan hulpmiddelen gewerkt om mijn emotionele en mentale reacties op de meer langdurige dingen te beheersen", zegt ze. Het leidde Alex onlangs ook tot een ADHD-diagnose, wat haar heeft geholpen beter te begrijpen hoe haar hersenen werken.

Laat je vaccineren

Niet alleen brengt elke gevaccineerde persoon ons dichter bij het einde van de pandemie, maar het is ook ongelooflijk hoeveel innerlijke opluchting het brengt. In de afgelopen weken merkt Grace een aanzienlijke verbetering in haar welzijn. Naast therapie schrijft ze het toe om samen met haar familieleden te worden gevaccineerd.

"Toen ik zelf het vaccin kreeg, was het de eerste keer dat ik aan de toekomst kon denken", zegt Grace.

De informatie in dit artikel is actueel op de vermelde datum, wat betekent dat er nieuwere informatie beschikbaar kan zijn wanneer u dit leest. Ga voor de meest recente updates over COVID-19 naar onze nieuwspagina over het coronavirus.

Wat dit voor u betekent?

Als het klinkt alsof je wegkwijnt, ben je verre van alleen. Het is een product van de onzekerheid en limieten die zijn veroorzaakt door de COVID-19-pandemie en heeft specifieke coping-mechanismen. "Ik raad mijn patiënten aan om elke ochtend en avond dingen op te sommen waar ze fysiek, emotioneel en spiritueel dankbaar voor zijn, vooral als ze eenzaam of verdrietig zijn", zegt Magavi. Beetje bij beetje zal de pandemie eindigen en zal het extra leed dat het met zich meebracht, verdwijnen.

Wat het betekent voor 26-jarigen om hun ziektekostenverzekering te verliezen tijdens COVID-19