Wat is humanisme?
Humanisme is een filosofie die het belang van menselijke factoren benadrukt in plaats van te kijken naar religieuze, goddelijke of spirituele zaken. Humanisme is geworteld in het idee dat mensen een ethische verantwoordelijkheid hebben om levens te leiden die persoonlijk bevredigend zijn en tegelijkertijd bijdragen aan het grotere goed voor alle mensen.
Het humanisme benadrukt het belang van menselijke waarden en waardigheid. Het stelt voor dat mensen problemen kunnen oplossen door het gebruik van wetenschap en rede. In plaats van te kijken naar religieuze tradities, richt het humanisme zich in plaats daarvan op het helpen van mensen om goed te leven, persoonlijke groei te bereiken en de wereld een betere plek te maken.
Soorten humanisme
De term 'humanisme' wordt vaak breder gebruikt, maar heeft ook betekenis op een aantal verschillende gebieden, waaronder psychologie.
Humanistische psychologie
Humanistische psychologie is een perspectief dat de nadruk legt op het kijken naar het hele individu en de nadruk legt op concepten als vrije wil, zelfeffectiviteit en zelfverwezenlijking. In plaats van zich te concentreren op disfunctie, streeft de humanistische psychologie ernaar mensen te helpen hun potentieel te vervullen en hun welzijn te maximaliseren.
Dit gebied van de psychologie ontstond in de jaren vijftig als reactie op de psychoanalyse en het behaviorisme, dat in de eerste helft van de eeuw de psychologie had gedomineerd. Psychoanalyse was gericht op het begrijpen van de onbewuste motivaties die gedrag aansturen, terwijl het behaviorisme de conditioneringsprocessen bestudeerde die gedrag produceren.
Humanistische denkers waren van mening dat zowel de psychoanalyse als het behaviorisme te pessimistisch waren, ofwel gericht op de meest tragische emoties ofwel geen rekening houdend met de rol van persoonlijke keuze.
Het is echter niet nodig om deze drie stromingen als concurrerende elementen te beschouwen. Elke tak van de psychologie heeft bijgedragen aan ons begrip van de menselijke geest en gedrag.
Humanistische psychologie voegde nog een andere dimensie toe die een meer holistische kijk op het individu heeft.
religieus humanisme
Sommige religieuze tradities nemen elementen van het humanisme op als onderdeel van hun geloofssystemen. Voorbeelden van religieus humanisme zijn Quakers, Lutheranen en Unitarian Universalists.
seculier humanisme
Het seculier humanisme verwerpt alle religieuze overtuigingen, inclusief het bestaan van het bovennatuurlijke. Deze benadering benadrukt het belang van logica, de wetenschappelijke methode en rationaliteit als het gaat om het begrijpen van de wereld en het oplossen van menselijke problemen.
Toepassingen
Het humanisme richt zich op het potentieel van elk individu en benadrukt het belang van groei en zelfverwezenlijking. De fundamentele overtuiging van de humanistische psychologie is dat mensen van nature goed zijn en dat mentale en sociale problemen het gevolg zijn van afwijkingen van deze natuurlijke neiging.
Humanisme suggereert ook dat mensen persoonlijke keuzevrijheid bezitten en dat ze gemotiveerd zijn om deze vrije wil te gebruiken om dingen na te streven die hen zullen helpen hun volledige potentieel als mens te bereiken.
De behoefte aan vervulling en persoonlijke groei is een belangrijke motivator van al het gedrag. Mensen zijn voortdurend op zoek naar nieuwe manieren om te groeien, beter te worden, nieuwe dingen te leren en psychologische groei en zelfverwezenlijking te ervaren.
Enkele van de manieren waarop het humanisme op het gebied van psychologie wordt toegepast, zijn onder meer:
- Humanistische therapie: Er zijn een aantal verschillende soorten psychotherapie ontstaan die geworteld zijn in de principes van het humanisme. Deze omvatten cliëntgerichte therapie, existentiële therapie en Gestalttherapie.
- Persoonlijke ontwikkeling: Omdat het humanisme het belang van zelfverwezenlijking en het bereiken van het volledige potentieel benadrukt, kan het worden gebruikt als een instrument voor zelfontdekking en persoonlijke ontwikkeling.
- Sociale verandering: Een ander belangrijk aspect van het humanisme is de verbetering van gemeenschappen en samenlevingen. Om ervoor te zorgen dat individuen gezond en heel zijn, is het belangrijk om samenlevingen te ontwikkelen die persoonlijk welzijn bevorderen en sociale steun bieden.
Impact van het humanisme
De humanistische beweging had een enorme invloed op de koers van de psychologie en droeg bij aan nieuwe manieren van denken over geestelijke gezondheid. Het bood een nieuwe benadering voor het begrijpen van menselijk gedrag en motivaties en leidde tot de ontwikkeling van nieuwe technieken en benaderingen van psychotherapie.
Enkele van de belangrijkste ideeën en concepten die naar voren zijn gekomen als gevolg van de humanistische beweging, leggen de nadruk op zaken als:
- Klantgerichte therapie
- Vrije wil
- Volledig functionerende persoon
- Hiërarchie van de behoeften
- Piekervaringen
- Zelfrealisatie
- Zelfconcept
- Onvoorwaardelijke positieve waardering
Tips
Enkele tips uit het humanisme die mensen kunnen helpen hun eigen vervulling en actualisering na te streven zijn:
- Ontdek je eigen sterke punten
- Ontwikkel een visie voor wat je wilt bereiken
- Overweeg je eigen overtuigingen en waarden
- Ga voor ervaringen die je vreugde brengen en ontwikkel je vaardigheden
- Leer jezelf en anderen te accepteren
- Focus op het genieten van ervaringen in plaats van alleen doelen te bereiken
- Blijf nieuwe dingen leren
- Streef dingen na waar je gepassioneerd over bent
- Een optimistische kijk behouden
Een van de belangrijkste sterke punten van de humanistische psychologie is dat het de rol van het individu benadrukt. Deze school van psychologie geeft mensen meer krediet bij het controleren en bepalen van hun geestelijke gezondheid.
Er wordt ook rekening gehouden met omgevingsinvloeden. In plaats van ons alleen te concentreren op onze interne gedachten en verlangens, schrijft de humanistische psychologie ook de invloed van de omgeving op onze ervaringen toe.
Humanistische psychologie hielp een deel van het stigma dat aan therapie kleefde weg te nemen en maakte het acceptabeler voor normale, gezonde individuen om hun capaciteiten en potentieel door middel van therapie te verkennen.
Mogelijke valkuilen
Hoewel het humanisme therapie, onderwijs, gezondheidszorg en andere gebieden blijft beïnvloeden, is het niet zonder enige kritiek.
Zo wordt de humanistische benadering vaak als te subjectief gezien. Het belang van individuele ervaring maakt het moeilijk om humanistische verschijnselen objectief te bestuderen en te meten. Hoe kunnen we objectief zien of iemand zichzelf heeft geactualiseerd? Het antwoord is natuurlijk dat we dat niet kunnen. We kunnen alleen vertrouwen op de individuele beoordeling van hun ervaring.
Een ander belangrijk punt van kritiek is dat waarnemingen niet verifieerbaar zijn; er is geen nauwkeurige manier om deze kwaliteiten te meten of te kwantificeren. Dit kan het moeilijker maken om onderzoek te doen en beoordelingen te ontwerpen om moeilijk te meten concepten te meten.
Geschiedenis van het humanisme
De vroege ontwikkeling van de humanistische psychologie werd sterk beïnvloed door het werk van enkele belangrijke theoretici, met name Abraham Maslow en Carl Rogers. Andere prominente humanistische denkers waren Rollo May en Erich Fromm.
In 1943 beschreef Abraham Maslow zijn hiërarchie van behoeften in "A Theory of Human Motivation", gepubliceerd in Psychologisch overzicht. Later aan het eind van de jaren vijftig hielden Abraham Maslow en andere psychologen bijeenkomsten om de ontwikkeling van een professionele organisatie te bespreken die zich toelegde op een meer humanistische benadering van psychologie.
Ze waren het erover eens dat onderwerpen als zelfverwezenlijking, creativiteit, individualiteit en aanverwante onderwerpen de centrale thema's waren van deze nieuwe aanpak. In 1951 publiceerde Carl Rogers 'Client-Centered Therapy', waarin zijn humanistische, cliëntgerichte benadering van therapie werd beschreven. In 1961, de Tijdschrift voor Humanistische Psychologie werd opgericht.
Het was ook in 1961 dat de American Association for Humanistic Psychology werd opgericht en in 1971 werd de humanistische psychologie een APA-divisie. In 1962 publiceerde Maslow "Toward a Psychology of Being", waarin hij de humanistische psychologie beschreef als de "derde kracht" in de psychologie. De eerste en tweede kracht waren respectievelijk het behaviorisme en de psychoanalyse.
Een woord van Verywell
Tegenwoordig zijn de concepten die centraal staan in de humanistische psychologie te zien in veel disciplines, waaronder andere takken van psychologie, onderwijs, therapie, politieke bewegingen en andere gebieden. Transpersoonlijke psychologie en positieve psychologie leunen bijvoorbeeld beide sterk op humanistische invloeden.
De doelstellingen van het humanisme zijn vandaag de dag nog net zo relevant als in de jaren veertig en vijftig en de humanistische psychologie blijft individuen machtigen, het welzijn verbeteren, mensen ertoe aanzetten hun potentieel te vervullen en gemeenschappen over de hele wereld te verbeteren.
