De informatie in dit artikel kan voor sommige mensen triggerend zijn. Als u zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Eetstoornissen kunnen pijnlijke ziekten zijn, die hun slachtoffers soms beroven van hun gezondheid, geluk, sociaal leven en beroepsprestaties. Het is dan ook geen verrassing dat zelfmoord een belangrijke doodsoorzaak is voor mensen met een eetstoornis.
Hoewel medische complicaties die verband houden met ondervoeding de belangrijkste doodsoorzaak zijn bij personen met anorexia nervosa, wordt aangenomen dat zelfmoord op de voet volgt. Suïcidaal gedrag komt vaker voor bij patiënten met anorexia nervosa, boulimia nervosa en eetbuistoornis, de drie eetstoornissen die het meest zijn onderzocht.
Eetstoornissen hebben het hoogste sterftecijfer van alle psychische stoornissen. Hoewel studies wisselende resultaten hebben laten zien, lijken patiënten met eetstoornissen 1,5 tot 14 keer meer kans te hebben om te overlijden dan leeftijdsgenoten van dezelfde leeftijd. De sterftecijfers zijn het hoogst voor patiënten met anorexia nervosa, maar zijn hoog voor elke persoon met een eetstoornis.
In een recent uitgebreid onderzoek naar sterfte bij eetstoornissen, ontdekten onderzoekers dat zelfmoord de meest voorkomende niet-natuurlijke doodsoorzaak was. Tweederde van de niet-natuurlijke sterfgevallen onder patiënten met anorexia nervosa en al die van patiënten met boulimia nervosa en eetbuistoornis waren het gevolg van zelfmoord, wat de onderzoekers tot de conclusie bracht dat "zelfmoord niet alleen een groot probleem is bij (anorexia nervosa) maar bij alle eetstoornissen.”
1:28Kijk nu: veelvoorkomende tekenen van een eetstoornis
suïcidaliteit
Suïcidaliteit verwijst naar een breed scala aan gedachten en gedragingen. Het kan variëren van passieve ideatie (passieve gedachten over niet meer willen leven) tot dodelijke pogingen. Er is ook niet-suïcidaal zelfbeschadigend gedrag dat verwijst naar handelingen van zelfbeschadiging, zoals snijden, branden, krabben of het beschadigen van de huid. Dit gedrag, dat minder vaak een echt verlangen om te sterven weerspiegelt en vaker een mechanisme om emotionele stress te beheersen, wordt in dit artikel niet besproken.
De tarieven van zelfmoord en zelfmoordgedachten verschillen voor de soorten eetstoornissen:
Anorexia nervosa
Tussen 20 en 43 procent van de mensen met anorexia nervosa meldt actuele suïcidale gedachten. Een studie toonde aan dat 23 procent van de volwassenen met een levenslange diagnose van anorexia nervosa zelfmoordgedachten meldde - dit is in vergelijking met volwassenen in de algemene bevolking, die levenslange zelfmoordgedachten melden in het bereik van 5 tot 15 procent.
Patiënten met anorexia hebben ook twee tot negen keer meer kans dan leeftijdsgenoten om zelfmoord te plegen. Eén studie toonde aan dat patiënten met anorexia 18 keer meer kans hadden om te overlijden door zelfmoord dan in een vergelijkingsgroep.
Boulimia nervosa
Er zijn relatief minder studies over zelfmoord en boulimia nervosa. De resultaten die we hebben lijken aan te tonen dat de schattingen van zelfmoordgedachten en zelfmoordpogingen bij patiënten met boulimia nervosa vergelijkbaar of groter zijn dan bij patiënten met anorexia nervosa, maar het risico op overlijden door zelfmoord is iets lager.
Tussen de 15 en 23 procent van degenen met boulimia nervosa meldt actuele suïcidale gedachten. Levenslang suïcidale gedachten zijn tussen 26 en 38 procent bij patiënten met boulimia nervosa. Vrouwelijke patiënten met boulimia nervosa hebben zeven keer meer kans om te overlijden door zelfmoord dan vrouwen in de algemene bevolking.
Eetbuistoornis (BED) en andere gespecificeerde voedings- en eetstoornis (OSFED)
Er is nog minder onderzoek naar suïcidaliteit in BED en OSFED. De huidige zelfmoordgedachten onder patiënten met BED of OSFED worden geschat op tussen de 21 en 23 procent. Eén onderzoek heeft aangetoond dat patiënten met BED vijf keer meer kans hadden om zelfmoord te plegen dan leeftijdsgenoten zonder eetstoornissen. Eén studie toonde aan dat patiënten met OSFED vier keer meer kans hadden om te overlijden door zelfmoord dan leeftijdsgenoten die qua geslacht en leeftijd overeenkwamen.
Risicofactoren
Hoewel suïcidaal gedrag kan voorkomen bij elk type eetstoornis, suggereert onderzoek dat het vaker voorkomt bij patiënten met bepaalde presentaties. Zelfmoordpogingen lijken vaker voor te komen bij patiënten met anorexia-binge-purge-subtype dan bij het restrictieve subtype. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat zelfmoordpogingen verband houden met zuiveringsgedrag, waaronder misbruik van laxeermiddelen en zelfopgewekt braken.
Het risico op zelfmoordpogingen is groter wanneer de eetstoornis optreedt bij andere aandoeningen zoals depressie of middelenmisbruik. Een studie toonde aan dat 80 procent van de mensen met anorexia nervosa die een zelfmoordpoging deden, meldde dat hun poging plaatsvond terwijl ze depressief waren. Suïcidaliteit komt mogelijk ook vaker voor bij patiënten met een eetstoornis met een voorgeschiedenis van kindermishandeling.
Genetische studies hebben aangetoond dat anorexia nervosa en suïcidaliteit samen voorkomen vanwege gedeelde genetische factoren.
Onderzoek toont aan dat personen die twee of meer keer een zelfmoordpoging hebben gedaan, een groter risico lopen op een toekomstige poging en dat eerdere pogingen het meeste risico lopen ongeveer zes maanden tot twee jaar na hun poging.
Waarschuwingstekens
Waarschuwingssignalen van zelfmoord kunnen zijn:
- Een gedragsverandering of het ontstaan van nieuw gedrag, vooral relevant als het optreedt na een pijnlijke gebeurtenis of verlies
- Praten over zelfmoord willen plegen, zich hopeloos voelen, een last zijn, zich gevangen voelen of pijn die niet kan worden behandeld
- Gedrag zoals verhoogd alcohol- of drugsgebruik, zoeken naar middelen om een einde aan hun leven te maken, terugtrekking en sociaal isolement, slaapveranderingen, mensen bellen of bezoeken om afscheid te nemen, belangrijke bezittingen weggeven, agressie en vermoeidheid
- Stemmingen zoals depressie, angst, apathie, schaamte, woede, prikkelbaarheid of plotselinge opluchting
Beoordeling
Vanwege het verhoogde risico op zelfmoord moet een routinematige beoordeling van het risico op zelfmoord een onderdeel zijn van de behandeling van eetstoornissen. Twee empirisch gevalideerde en toegankelijke zelfmoordmaatregelen omvatten de Joiner's Suicide Risk Assessment (JSRA) en het Linehan Risk Assessment and Management Protocol (LRAMP).
De JSRA, die is gebaseerd op de interpersoonlijke theorie van zelfmoord, is een semi-gestructureerd interview dat ertoe leidt dat een persoon wordt ingedeeld in een risicocategorie (laag, matig, ernstig of extreem). De LAMP biedt een gestructureerde checklist voor het beoordelen, beheren en documenteren van zelfmoordrisico's en begeleidt de clinicus bij het bieden van passende klinische interventie. Artsen moeten ook patiënten met een eetstoornis screenen op een familiegeschiedenis van zelfmoord.
Behandeling
Psychiatrische ziekenhuisopname kan worden overwogen voor de behandeling van suïcidaliteit bij eetstoornissen, omdat het de patiënt meer zekerheid biedt. Andere strategieën voor het beheer van crises op korte termijn kunnen bestaan uit meer toezicht en sociale steun, het verwijderen van dodelijke methoden en de behandeling van acute psychiatrische symptomen.
Wanneer een patiënt aangeeft suïcidaal te zijn, moet de focus van de behandeling liggen op het voorkomen van suïcide. Dialectische gedragstherapie (DGT) is een empirisch gevalideerde behandeling die speciaal is ontwikkeld voor patiënten met suïcidaliteit en zelfbeschadiging. Het is ook met succes toegepast bij de behandeling van eetstoornissen. Bij DGT wordt gedrag getarget volgens een hiërarchie. Suïcidaal gedrag wordt als de hoogste prioriteit voor behandeling beschouwd.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.Hulp krijgen
Als u gedachten heeft over zelfmoord, is het uiterst belangrijk om hulp te zoeken. Familie en vrienden kunnen je vaak door een crisis heen helpen. Er zijn ook veel aanvullende bronnen beschikbaar voor u of een geliefde om mee te praten.
Wie te bellen?
Nationale reddingslijn voor zelfmoordpreventie: 1-800-273-8255
- De Lifeline biedt 24/7, gratis en vertrouwelijke ondersteuning voor mensen in nood, preventie- en crisishulpmiddelen voor u of uw dierbaren, en best practices voor professionals.
Crisis Tekstregel: Sms TALK naar 741-741
- De tekstlijn biedt een gratis, 24 uur per dag, 7 dagen per week vertrouwelijke sms-service voor mensen in crisis.
Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Als u bang bent dat iemand in uw naaste omgeving gedachten over zelfmoord heeft, wees dan niet bang om hen te vragen: "Heeft u gedachten over zelfmoord?" Onderzoek toont aan dat het direct vragen aan iemand het idee niet in hun hoofd zet en het risico op een poging vergroot. Daarentegen wordt het vaak als een empathische bekommernis ervaren.
Houd ze veilig, verwijder indien mogelijk de toegang tot dodelijke items, en ga met ze om en luister naar ze. Deel uw zorg voor hen en laat hen weten dat u om hen geeft. Help ze in contact te komen met professionele hulp of een zelfmoordhotline.
Een woord van Verywell
Als u (of een geliefde) in een crisis verkeert of zelfmoordgedachten, -plannen of -pogingen ervaart, is het belangrijk om hulp te zoeken. Als je je slecht voelt, is het gebruikelijk om te denken dat je je altijd slecht zult voelen. Het kan moeilijk zijn om te onthouden dat gevoelens tijdelijk zijn en dat dingen beter kunnen worden. Je bent niet de enige die zich zo heeft gevoeld. Laat anderen je door deze moeilijke tijd helpen. Onthoud ook dat eetstoornissen behandelbaar zijn.
