Door zelfvoorzienend te zijn en bijdragen van buitenaf af te wijzen, beschermen 12-stappengroepen de gemeenschapsstructuur en de spirituele basisfundamenten. Traditie 7 van de Anonieme Alcoholisten (AA) zegt: "Elke groep zou volledig zelfvoorzienend moeten zijn en bijdragen van buitenaf moeten afwijzen."
Zelfvoorzienend zijn
Een van de principes van de 12-stappen-ondersteuningsgroepen is dat elk lid verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen herstel. Het eerste deel van Traditie 7 maakt duidelijk dat de verantwoordelijkheid zich uitstrekt tot de leden van elke lokale groep als deze de mand doorgeeft voor bijdragen om de huur te betalen en de lectuurbibliotheek te onderhouden.
Als de groep meer inzamelt dan nodig is om de kosten te dekken, kan de groep bijdragen aan het World Service Office, dat deze traditie ook volgt door geen externe bijdragen te accepteren. Hoewel dergelijke bijdragen de afgelopen jaren zijn afgenomen, zijn ze belangrijk om de boodschap wereldwijd uit te dragen.
Externe bijdragen afwijzen
Het tweede deel van deze traditie behandelt de kwestie van de fellowship die niet betrokken raakt bij externe kwesties of conflicten die kunnen ontstaan door het accepteren van 'bijdragen van buitenaf'. Als dergelijke bijdragen zouden worden geaccepteerd, zouden de groep en haar leden zich verplicht kunnen voelen om concessies te doen aan het individu of de organisatie die de donatie doet. Het weigeren van deze bijdragen houdt de fellowship onafhankelijk van invloeden van buitenaf. Het maakt ook de noodzaak weg om voortdurend donorfinanciering en overheidssubsidies na te jagen.
Toen internet een deel van het dagelijks leven werd, begonnen leden van 12-stappengroepen natuurlijk online samen te komen voor wederzijdse ondersteuning.
Veel van de 12-stappen online ondersteuningsgroepen (maar niet alle) waren in staat om zich aan Traditie 7 te houden en zelfvoorzienend te blijven, door advertenties van buitenaf van hun websites en uit hun online vergaderingen te weren.
Verantwoordelijkheid nemen
AA-lid Althea wijst op de vele voordelen van deze traditie voor de alcoholist, de groep en voor AA als geheel. Velen komen naar AA op een dieptepunt, zonder baan of onderdak. Bij AA is geen betaling vereist, maar naarmate de alcoholist nuchter wordt en vorderingen begint te maken op andere gebieden van zijn leven, kan hij tijdens de bijeenkomst een bijdrage in de mand doen. Het maakt hem verantwoordelijk voor de eerste keer (voor velen) om voor zichzelf te zorgen en terug te geven aan de groep.
Degenen in AA die al jaren in het programma zitten, denken misschien dat ze genoeg hebben bijgedragen en laten de last van financieel verantwoordelijkheid over aan nieuwkomers. De medeoprichters van AA begrepen dit en Traditie 7 beschermt het programma tegen hulp van buitenaf. Het programma laat zien hoe een alcoholist die maatschappelijk onverantwoord was verantwoordelijkheid kreeg.
Waardigheid verbeteren
De waardigheid van het lid wordt ook opgebouwd door hem in staat te stellen te voorzien in de behoeften van de groep. AA-lid Tigger merkt op: "Sommigen van ons waren lange tijd 'die zielige dronkaard'. Sommige mensen hadden het gevoel dat we alleen maar op zoek waren naar een aalmoes in het leven. Misschien waren sommigen van ons dat wel, maar niet meer. Nu met onze centen helpen we onze eigen nuchterheid te behouden. We hoeven alleen op onszelf en elkaar te vertrouwen voor de meest waardevolle geschenken : waardigheid en soberheid."
AA-lid Chuck merkt op: "We hebben en nemen geen geld van buitenstaanders, hoe aardig of goedbedoeld ook. W.H.O. staat voor We Help Ourselves."
