Intense emoties zijn misschien het moeilijkst te begrijpen, studieprogramma's

Belangrijkste leerpunten

De overtuiging dat hoe sterker een emotie is, hoe gemakkelijker deze te identificeren is, is volgens onderzoek onjuist.
Hoewel mensen sommige emoties kunnen interpreteren, hebben ze moeite met het interpreteren van maximaal intense emoties.
Hoewel intense emoties mensen kunnen alarmeren, is hun betekenis niet altijd bekend.

Sommige emotionele reacties zijn gemakkelijk te verbinden en te identificeren met hun doel.

Als je vriend bijvoorbeeld van streek is omdat hij voor een verkeerslicht vastzit, en uitbarst: "Kom op!" het zal je misschien niet verbazen. En als diezelfde vriend achterop kwam, zou je verwachten dat hun reactie veel sterker zou zijn.

Hoewel onderzoek naar emotie historisch heeft aangenomen dat emotionele uitingen duidelijker zijn naarmate hun intensiteit toeneemt, is er niet veel bewijs om het idee te ondersteunen.

Om de rol van emotionele intensiteit te onderzoeken, werkten onderzoekers van het Max Planck Institute for Empirical Aesthetics, New York University en het Max Planck NYU Center for Language, Music, and Emotion (CLaME) samen.

De onderzoekers gebruikten non-verbale vocalisaties, zoals geschreeuw, gelach, zuchten, gekreun en meer, die zowel positieve als negatieve emoties uitdrukten. De emoties varieerden in intensiteit van minimaal tot maximaal.

Deelnemers luisterden naar de vocalisaties terwijl de onderzoekers onderzochten hoe de deelnemers de geluiden anders waarnamen, afhankelijk van de emotionele intensiteit die werd uitgedrukt.

“De wijdverbreide overtuiging dat hoe sterker een emotie is, hoe gemakkelijker deze te identificeren is, is eigenlijk verkeerd. Extreem intense emoties zijn maximaal dubbelzinnig als het gaat om het begrijpen van hun betekenis”, zegt hoofdauteur Natalie Holz van het Max Planck Institute for Empirical Aesthetics.

Natalie Holz

De wijdverbreide overtuiging dat hoe sterker een emotie is, hoe gemakkelijker deze te identificeren is, is eigenlijk verkeerd. Extreem intense emoties zijn maximaal dubbelzinnig als het gaat om het begrijpen van hun betekenis.

- Natalie Holz

Holz en team merkten op dat naarmate de intensiteit van de emoties toenam, het vermogen van de luisteraars om ze te beoordelen ook verbeterde. Toen de emoties echter maximaal intens werden, nam hun vermogen om de intensiteit te interpreteren af.

Holz zegt dat het feit dat extreem intense emoties niet dubbelzinnig zijn, essentieel is.

“Luisteraars zijn duidelijk in staat om uitgedrukte intensiteit en opwinding af te leiden, zelfs als andere affectieve kenmerken, zoals valentie en emotiecategorie, dubbelzinnig blijken te zijn. Met andere woorden, de relevantie van het signaal wordt gemakkelijk waargenomen, zelfs als de affectieve betekenis dat niet is”, zegt ze.

Een manier om maximaal intense expressies te zien, zijn filters die de aandacht trekken en zorgen voor de detectie van grote gebeurtenissen en relevante activering, legt Holz uit.

"Het is mogelijk dat deze centrale representatie van biologische relevantie, of 'alarmerendheid', ten koste gaat van affectieve betekenis, dat wil zeggen, het ondubbelzinnig maken van positief van negatief, of woede van angst, bijvoorbeeld," zegt ze.

Speelt verbazing of ongeloof een rol?

Op basis van de resultaten van het onderzoek dachten de onderzoekers dat mensen het moeilijk kunnen hebben om extreem intense emoties te beoordelen, omdat ze zelden worden geconfronteerd met emoties die op een ongeremde manier worden gecommuniceerd, zoals volwassenen die uit volle borst schreeuwen.

Toen deelnemers echter werd gevraagd hoe authentiek ze de emotie-uitingen vonden, werd piekemotie als authentiek ervaren.

“Extreem intense uitdrukkingen zijn niet zomaar overdreven karikaturen. Ze brengen emotie op een geloofwaardige manier over, en het lijkt erop dat het beoordelen van echtheid niet afhankelijk is van een duidelijk idee van welke emotie wordt uitgedrukt”, zegt Holz.

Natalie Holz

Extreem intense uitingen zijn niet zomaar overdreven karikaturen. Ze brengen op een geloofwaardige manier emotie over, en het lijkt erop dat het beoordelen van echtheid niet afhankelijk is van een duidelijk idee van welke emotie wordt uitgedrukt.

- Natalie Holz

Ze voegt eraan toe dat er geen bewijs is dat deelnemers te geschokt waren door een schreeuw, huilbui of gegrom om de uitgedrukte emotie te interpreteren.

Maar Holz wees er wel op dat onderzoekers van haar team eerder ontdekten dat geschreeuw bijvoorbeeld dezelfde akoestische ruimte exploiteert als andere alarmsignalen, zoals sirenes.

"Ze klinken schel, ruw, onaangenaam, en in feite draagt deze soundscape bij aan hun snelle en efficiënte verwerking", legt ze uit.

"Left-Brain Interpreter" kan bijdragen aan verwerking

Patrick Wanis, PhD, expert op het gebied van menselijk gedrag, gelooft dat dit onderzoek aantoont dat wanneer emoties subtiel zijn, het moeilijk is om ze te lezen. Naarmate de emotie in intensiteit toeneemt, wordt het iets duidelijker. Naarmate de emotiereactie voorbij het punt komt van wat Holz de 'sweet spot' noemt, wordt het overweldigend en verwarrend.

"We begrijpen de relevantie van de emotiereactie en we zeggen:" Oké, we moeten snel reageren en we moeten hier weg of iets doen, maar we kunnen er geen grotere betekenis of meer begrip aan geven", zegt Wanis.

Hij zegt dat de hersenen zijn ontworpen om zich aan te passen aan de omgeving om te overleven en te gedijen, en daarom hoeven ze niet alles te analyseren.

"Bovendien, als de emotie het sympathische zenuwstelsel activeert (vecht- of vluchtreactie), en dat gaat in overdrive, dan raken we overweldigd, en als we zo overweldigd raken dat we niet denken te weten hoe we moeten reageren, dan we sluiten af”, zegt Wanis.

Patrick Wanis, PhD

Als de emotie het sympathische zenuwstelsel triggert (vecht- of vluchtreactie), en dat gaat in overdrive, dan raken we overweldigd, en als we zo overweldigd raken dat we niet denken te weten hoe we moeten reageren, dan sluiten we ons af

- Patrick Wanis, PhD,

Hij verwijst ook naar het neuropsychologische concept 'linkerhersenen tolk'. Dit concept, ontwikkeld door de psycholoog Michael S. Gazzaniga en de neurowetenschapper Joseph E. LeDoux, verwijst naar hoe de linkerhersenhelft probeert situaties te begrijpen door nieuwe informatie op te nemen en te interpreteren met wat het al weet.

"Gazzaniga ontdekte dat de linkerhersenhelft probeert te interpreteren wat er gebeurt en niet altijd over de juiste informatie beschikt", zegt Wanis.

Hij zegt bijvoorbeeld als iemand vraagt: "Waarom heb je die rode auto gekocht?" je zou kunnen zeggen: "Rood is mijn favoriete kleur en ik vond dat het tijd was voor verandering."

"Dat is je linkerhersenhelft die je motivaties probeert te interpreteren, maar het interpreteert niet noodzakelijk de waarheid. Het meeste van ons gedrag vindt plaats zonder bewuste gedachte en het is gebaseerd op emoties en impulsen die niet worden verwerkt in de cognitieve gebieden van onze hersenen. Het is dus onze linkerhersenhelft die onze emoties, impulsen en gedrag probeert te begrijpen, en dat is niet altijd juist', legt Wanis uit.

Wat dit onderzoek zegt over emoties

Een van de belangrijkste implicaties van Holz' onderzoek is dat het begrijpen van emoties een complex en gelaagd proces is.

"Om de affectieve toestand van iemand anders te begrijpen, is meer nodig dan alleen een directe uitlezing van de stemmen, gezichten of lichamen van mensen", zegt Holz.

Natalie Holz

Om de affectieve toestand van iemand anders te begrijpen, is meer nodig dan alleen een directe uitlezing van de stemmen, gezichten of lichamen van mensen.

- Natalie Holz

Dit is inzichtelijk omdat veel van de aannames over emotie, in klinische omgevingen, in de industrie en zelfs in het leven van mensen, gebaseerd zijn op het idee dat emotie-uitingen een duidelijke signaal-naar-betekenis-mapping mogelijk maken, legt Holz uit.

"Variabiliteit en diversiteit in de communicatie van emoties worden waarschijnlijk onderschat", zegt ze.

Onderzoekers graven dieper om beter te begrijpen waar de verwarring over extreme emoties vandaan komt.

"In ons huidige werk, in plaats van ons te concentreren op de menselijke perceptie, keren we het probleem om en kijken we naar de expressiekant. Is het echt zo dat maximaal intense uitdrukkingen niet voldoende discriminerende informatie bevatten zodat luisteraars ze kunnen begrijpen? Of is alle informatie over emotie vertegenwoordigd in de akoestiek van het signaal, maar kunnen luisteraars het niet gebruiken? Blijf op de hoogte voor het antwoord', zegt Holz.