Eetstoornissen kunnen extreem gevaarlijke en potentieel dodelijke ziekten zijn. Mensen met een eetstoornis ervaren vaak medische complicaties, die van invloed kunnen zijn op alle systemen van het lichaam. Als gevolg hiervan kunnen mensen met eetstoornissen, waaronder anorexia nervosa en boulimia nervosa, soms behandeling in een ziekenhuis of woonbehandelcentrum (RTC) nodig hebben.
Zowel intramurale opnames als residentiële behandelcentra voor eetstoornissen bieden patiënten extra ondersteuning, structuur, medische zorg en monitoring. Het kan nuttig zijn om te begrijpen wat er in deze situaties zal gebeuren voor een eetstoornis.
Overzicht
Intramurale ziekenhuisopname is het meest intensieve behandelingsniveau. De belangrijkste reden voor ziekenhuisopname is medische instabiliteit. Als gevolg hiervan worden patiënten met een eetstoornis die een ziekenhuisopname nodig hebben, vaak opgenomen in gespecialiseerde afdelingen in plaats van algemene psychiatrische afdelingen waar patiënten met andere psychische stoornissen gewoonlijk worden behandeld.
Waar mogelijk moet een ziekenhuisopname voor eetstoornissen plaatsvinden in een gespecialiseerde afdeling voor eetstoornissen versus in een algemene medische of psychiatrische afdeling. Eetstoornissen vereisen een unieke samenwerking tussen vele medische en geestelijke gezondheidsspecialisten en algemene ziekenhuisafdelingen zijn mogelijk niet opgezet om de juiste zorg te bieden.
Overwegingen bij ziekenhuisopname
Omdat een ziekenhuisopname erg duur is, is deze meestal van korte duur. Veel patiënten blijven alleen op het intramurale zorgniveau totdat ze voldoende medisch gestabiliseerd zijn om de behandeling op een lager zorgniveau voort te zetten. Het beschikbare medische beheer op het intramurale niveau is erg belangrijk. Veel patiënten hebben monitoring van vitale functies, intraveneuze vloeistoffen, sondevoeding, medicatie en laboratoriumtests nodig.
Patiënten worden 24 uur per dag bewaakt door verpleegkundigen. Het behandelteam van het ziekenhuis zal meestal bestaan uit artsen, psychiaters, therapeuten, diëtisten en verplegend personeel.
Het kan indien nodig ook andere specialisten omvatten. Intramurale afdelingen zijn vaak verbonden aan of aangesloten bij een volledig ziekenhuis dat toegang kan bieden tot verschillende medisch specialisten, waaronder cardiologen, neurologen, gastro-enterologen, enz.
Ziekenhuispersoneel zal ook basisvoedingsinformatie en voedingsadvies geven, en een diëtist zal maaltijden plannen. Als de patiënt niet genoeg kan eten om weer op gewicht te komen of te blijven, kunnen artsen en andere leden van het behandelteam medische hervoeding aanbevelen, wat inhoudt dat een slangetje door de neus van de patiënt naar beneden in de maag wordt ingebracht.
Deze buis kan vervolgens de voeding rechtstreeks naar de maag transporteren. Medische bijvoeding is een van de unieke diensten die ziekenhuisopnames kunnen bieden. Een andere vorm van ondersteuning die ziekenhuisopname kan bieden, zijn ondersteunde maaltijden. Medewerkers houden doorgaans toezicht op alle maaltijden van een patiënt om ondersteuning te bieden en de inname te controleren.
Ze zullen voor en na de maaltijd beschikbaar zijn om eventuele aandrang van patiënten te verwerken en om patiënten te ondersteunen tijdens deze angstige tijden. Gehospitaliseerde patiënten zullen ook begeleiding krijgen van een therapeut en een evaluatie door een psychiater.
Tijdstip voor ziekenhuisopname
Elke keer dat een persoon medische complicaties ervaart als gevolg van hun eetstoornis, inclusief maar niet beperkt tot een onstabiele hartslag of bloeddruk, flauwvallen of bloeden door braken, moeten ze worden gescreend op ziekenhuisopname. Patiënten kunnen ziekenhuisopname nodig hebben als ze ernstig zijn ondervoed zijn en/of veel zijn afgevallen en een risico lopen op het refeedingsyndroom.
Hoewel een ziekenhuisopname eng kan zijn, is het voor veel mensen ook een zeer noodzakelijk onderdeel van de behandeling. Als uw therapeut, arts of diëtist een ziekenhuisopname aanbeveelt, ga dan alstublieft. Het kan je leven redden. Kiezen om niet naar het ziekenhuis te gaan wanneer dat nodig is, kan extreem gevaarlijk zijn.
Patiënten kunnen vaak worden overgeplaatst naar een residentiële behandeling of een gedeeltelijk ziekenhuisopnameprogramma wanneer hun vitale functies stabiel zijn, ze zelfstandig weer wat gaan eten met structuur en ze wat zijn aangekomen.
Ze kunnen nog steeds veel ondersteuning en structuur nodig hebben, maar dit kan meestal worden gegeven in een niet-medisch woonbehandelcentrum of een gedeeltelijk ziekenhuisopnameprogramma, dat een patiënt overdag bezoekt, maar 's nachts naar huis terugkeert om te slapen.
Woonbehandelcentra
Residentiële behandelcentra huisvesten ook 24 uur per dag patiënten, maar dit zijn niet-medische voorzieningen die huisvesting, maaltijden en multidisciplinaire behandeling bieden. Residentiële behandeling is geschikt voor patiënten die medisch stabiel zijn maar volledige supervisie nodig hebben om symptomen van eetstoornissen aan te pakken, zoals braken, overmatige lichaamsbeweging, laxerend gebruik en dieetbeperkingen.
Het kan ook passend zijn wanneer iemand suïcidaal is (hoewel als er dreigende zorgen voor zelfmoord zijn, dit een indicatie is voor ziekenhuisopname), als de patiënt ver weg woont van behandelaars, als er een gebrek aan sociale steun is, of als er zijn andere complicerende medische of psychiatrische factoren.
Als u zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Het doel van residentiële behandeling is het verbeteren van de lichamelijke en psychische gezondheid. De gemiddelde verblijfsduur in een woonbehandelcentrum is 80 dagen. Patiënten krijgen maaltijden onder toezicht. Intensieve psychotherapie, of counseling, is meestal een routinematig onderdeel van de residentiële behandeling.
Omdat patiënten 24 uur per dag, zeven dagen per week in woonbehandelcentra verblijven, is het mogelijk dat patiënten vaker dan poliklinisch een sessie met therapeuten hebben. In sommige centra kunnen ze hun individuele therapeut meerdere keren per week ontmoeten. Ze zullen meestal ook groepstherapiesessies en gezinstherapiesessies bijwonen
Volledig continuüm van zorg
Het volledige continuüm van zorg voor eetstoornissen omvat poliklinische zorg, intensieve poliklinische programma's (IOP), dagbehandeling of gedeeltelijke ziekenhuisprogramma's (PHP), residentiële programma's en intramurale ziekenhuisopname. Een patiënt kan in beide richtingen bewegen door de verschillende zorgniveaus op basis van factoren zoals de ernst van de symptomen, medische status, motivatie, eerdere behandelingsgeschiedenis en financiële mogelijkheden.