De zelfmedicatietheorie van verslaving is gebaseerd op het idee dat mensen middelen, zoals alcohol en drugs, of de effecten van ander verslavend gedrag, zoals eten of gokken, niet gebruiken om euforie te zoeken, maar om dysforie te verlichten of een ongemakkelijk gevoel te veranderen. emotionele staat. De zelfmedicatietheorie verwijst meestal naar stoornissen in het gebruik van middelen, maar het kan ook worden toegepast op niet-drugs- of gedragsverslavingen.
De zelfmedicatiehypothese
De zelfmedicatiehypothese begon in de jaren tachtig in medische tijdschriften te verschijnen toen clinici opmerkten dat mensen die verslaafd waren aan heroïne de drug gebruikten om met verschillende soorten onderliggende problemen zoals woede en eenzaamheid om te gaan.
De zelfmedicatietheorie suggereert dat gebruik zich ontwikkelt als een manier om met specifieke soorten emotionele pijn om te gaan bij gebrek aan adequate oplossingen en zinvolle sociale relaties.
De theorie gaat dat voor sommige aandoeningen, zoals chronische pijn, voorgeschreven medicijnen onvoldoende of problematisch kunnen zijn. Als gevolg hiervan zijn mensen die marihuana gebruiken en die lijden aan chronische pijn gewoon zelfmedicatie. Dit heeft geleid tot een toegenomen interesse en beschikbaarheid van medicinale marihuana voor de behandeling van bepaalde aandoeningen.
Reacties
De zelfmedicatietheorie wordt steeds populairder onder mensen met verslavingen en professionals die hen behandelen. Er zijn echter sommigen die verslavingen hard aanpakken en geloven dat de zelfmedicatietheorie een excuus is voor onverantwoordelijk gedrag.
Velen in de medische wereld vinden het nuttig om mensen over te zetten van middelen en gedrag waaraan ze verslaafd zijn en die de problemen veroorzaken, naar voorgeschreven medicijnen die het onderliggende probleem veiliger rechtstreeks aanpakken. Depressie kan bijvoorbeeld vaak met succes worden behandeld met antidepressiva en aanpassingen van de levensstijl, zoals lichaamsbeweging, waardoor het individu mogelijk wordt bevrijd van het zoeken naar emotionele troost van zijn stemmingssymptomen in zijn verslaving.
De theorie is medelevend voor mensen met verslavingen, met name mensen die illegale drugs gebruiken. Het suggereert dat drugsgebruik vaak een poging is om pijnlijke interne toestanden te veranderen die vaak niet worden aangepakt door medische opties.
De zelfmedicatietheorie is ook nuttig voor het therapeutische proces. Het kan een model bieden dat medische, psychiatrische en verslavingsprofessionals verenigt met het gedeelde doel om het onderliggende leed aan te pakken dat de verslaving aanwakkert.
Sommigen beweren echter dat de theorie illegale drugsgebruikers kan ontslaan van een deel van de verantwoordelijkheid voor hun problemen. Een ander standpunt dat tegen de zelfmedicatietheorie wordt ingenomen, is dat door te stellen dat mensen met verslavingen zelfmedicatie gebruiken, de theorie drugsgebruik, en medicatie in het algemeen, legitimeert als een manier om emotionele problemen op te lossen. Veel mensen die het proces van abstinentie hebben doorgemaakt, zijn van mening dat drugsgebruik, inclusief medicijnen, mensen in staat stelt psychologische problemen te vermijden en ontkenning versterkt.
Tegelijkertijd versterkt de zelfmedicatietheorie het ziektemodel van verslaving. Het loopt het risico de complexe kwestie van verslaving, waarbij veel psychologische en sociale factoren betrokken zijn, te vereenvoudigen tot pure fysiologie.
De toekomst van de zelfmedicatietheorie
Steeds meer mensen maken hun verslaving bekend. Verslaving en de behandeling ervan worden niet langer onder het tapijt geveegd, en deze problemen zijn zelfs het onderwerp geworden van realityshows, zoals 'Interventie'. Veel beroemdheden en zelfs politici hebben toegegeven dat ze in het verleden drugs hebben gebruikt.
Met meer sociale verandering en openheid over drugsgebruik en verslavingen, wordt de samenleving meer medelevend jegens mensen met verslavingen. De beweging voor het legaliseren van drugs en de beweging voor medische marihuana, die beide steeds meer mainstream zijn geworden, ondersteunen de theorie van zelfmedicatie. De theorie zal waarschijnlijk een belangrijke rol spelen in huidige en toekomstige concepten van verslaving.