Disruptive mood disregulation disorder (DMDD) is een aandoening in de kindertijd die wordt gekenmerkt door ernstige woede, prikkelbaarheid en frequente woede-uitbarstingen. Terwijl driftbuien vaak voorkomen bij kinderen, is DMDD meer dan alleen normale humeurigheid in de kindertijd. De woede-uitbarstingen die kinderen ervaren zijn extreem, intens en kunnen op veel gebieden van het leven van een kind tot aanzienlijke verstoringen leiden.
Deze aandoening is een vrij nieuwe diagnose en verscheen voor het eerst in de 2013-editie van de Diagnostic and Statistical Manual (DSM-5). Deze voorwaarde is toegevoegd aan de DSM-5 om de bezorgdheid over mogelijke overdiagnose en behandeling van bipolaire stoornis bij kinderen weg te nemen.
Er bestaat echter enige controverse over de toevoeging van deze aandoening vanwege het gebrek aan empirische gegevens over DMDD.
Symptomen
Om te worden gediagnosticeerd met disruptieve stemmingsdysregulatiestoornis, moet een kind tussen de zes en 18 jaar oud zijn. De leeftijd waarop de ziekte begint, moet vóór de leeftijd van 10 zijn.
De symptomen van DMDD zijn onder meer:
- Ernstige, terugkerende driftbuien. Dergelijke uitbarstingen kunnen gepaard gaan met schreeuwen, duwen, slaan of vernieling van eigendommen.
- Uitbarstingen die drie of meer keer per week voorkomen. Een kind kan nog steeds de diagnose DMDD krijgen als het niet altijd zoveel uitbarstingen per week heeft. Kinderen kunnen de ene week meer driftbuien hebben en de volgende week minder. Gemiddeld zijn driftbuien drie of meer keer per week nodig voor de diagnose.
- Driften die niet in verhouding staan tot de situatie. Je zou bijvoorbeeld kunnen verwachten dat een kind boos wordt als het geen speeltje krijgt dat ze willen, maar een kind met DMDD kan zich gedragen met fysieke agressie en verbale uitbarstingen die buitensporig en intens zijn.
- Driftbuien die niet passen bij de leeftijd van het kind. Hoewel het je misschien niet zal verbazen als een heel jong kind een driftbui heeft waarbij je huilend en schreeuwend op de grond valt, is dat niet iets wat je van een 12-jarige zou verwachten.
- Prikkelbare en boze stemmingen tussen driftbuien. Tussen aanvallen van intense emotionele uitbarstingen door hebben kinderen met DMDD stemmingen die constant boos en extreem prikkelbaar zijn. Dergelijke stemmingen zijn meestal aanwezig en worden opgemerkt door anderen.
- Symptomen komen in meerdere instellingen voor. Dit betekent dat woede-uitbarstingen niet alleen voorkomen in een enkele setting, zoals op school. DMDD wordt gekenmerkt door het hebben van driftbuien met driftbuien in ten minste twee situaties, zoals op school, thuis of bij leeftijdsgenoten.
Naast de bovenstaande criteria moeten deze symptomen minimaal 12 maanden aanwezig zijn met niet meer dan drie opeenvolgende maanden waarin niet aan de diagnostische criteria wordt voldaan. Naast het voldoen aan deze criteria, zullen psychiaters ook andere oorzaken uitsluiten, zoals middelengebruik en ontwikkelingsstoornissen.
Hoe vaak komt DMDD voor?
Omdat deze aandoening zo nieuw is, zijn er niet veel gegevens beschikbaar over prevalentiecijfers. De resultaten van één onderzoek suggereren dat tussen 0,8% en 3,3% (afhankelijk van hoe strikt het uitsluitingscriterium werd toegepast) van meer dan 3.200 deelnemers in de leeftijd van 2 tot 17 jaar voldeden aan de diagnostische criteria voor DMDD gedurende een periode van drie maanden.
Oorzaken
De exacte oorzaken van DMDD zijn niet duidelijk, hoewel er een aantal factoren zijn waarvan wordt aangenomen dat ze een rol spelen. Dergelijke factoren kunnen genetica, temperament, gelijktijdig optredende mentale aandoeningen en ervaringen uit de kindertijd omvatten.
De stoornis lijkt vaker voor te komen tijdens de vroege kinderjaren en zal waarschijnlijk samen voorkomen met andere psychiatrische aandoeningen, meestal depressieve stoornissen en oppositionele opstandige stoornis.
Het temperament van een kind kan een risicofactor zijn voor het ontwikkelen van DMDD. Enkele eigenschappen die vaker voorkomen bij kinderen met deze aandoening zijn:
- humeurigheid
- Bezorgdheid
- Prikkelbaarheid
- Moeilijk gedrag
Andere risicofactoren die verband houden met DMDD zijn onder meer:
- Lage ouderlijke steun
- Ouderlijke vijandigheid en middelengebruik
- Familieconflicten
- Disciplinaire problemen op school
Diagnose
Als uw kind symptomen van DMDD heeft, moet u beginnen met het maken van een afspraak met de kinderarts van uw kind. De arts zal uw kind evalueren en een diagnose stellen of u doorverwijzen naar een psychiater voor verdere evaluatie en behandeling.
De eerste stap van de diagnose omvat het beoordelen van de gezondheid van een kind, het uitsluiten van andere gezondheidsproblemen en het evalueren van de symptomen van het kind. Een arts of psychiater kan ook het kind, de ouders, andere verzorgers en leraren interviewen om een duidelijker beeld te krijgen van het gedrag van een kind.
Hoewel er geen gevalideerde schalen zijn voor het beoordelen van DMDD, kunnen gezondheidswerkers verschillende vragenlijsten, beoordelingen en beoordelingen van zorgverleners gebruiken om prikkelbaarheid en driftbuien bij kinderen te meten.
DMDD versus bipolaire stoornis
In de jaren negentig was er een dramatische toename van de diagnose bipolaire stoornis bij kinderen. Bezorgdheid hierover en de effectiviteit en veiligheid op lange termijn van atypische antipsychotica en stemmingsstabiliserende geneesmiddelen die worden gebruikt om bipolaire stoornis bij kinderen te behandelen, waren enkele factoren die leidden tot de diagnose van disruptieve stemmingsdysregulatiestoornis.
Een manier waarop disruptieve stemmingsontregelingsstoornis wordt onderscheiden van een bipolaire stoornis, is door chronische prikkelbaarheid. Waar bipolaire stoornis over het algemeen wordt gekenmerkt door episodische stemmingswisselingen, hebben kinderen met DMDD stemmingen die aanhoudend boos of prikkelbaar zijn.
Behandeling
Omdat DMDD een nieuwe diagnose is, is er niet veel onderzoek gedaan naar welke behandelingen het meest effectief zijn. Behandelingen zijn meestal gebaseerd op wat nuttig is geweest voor aandoeningen die enkele van dezelfde symptomen delen, waaronder oppositionele opstandige stoornis en ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).
Omdat de symptomen van DMDD zulke aanzienlijke beperkingen in het leven van een kind kunnen veroorzaken, is het belangrijk dat ouders zo snel mogelijk een behandeling voor hun kind krijgen. De symptomen van prikkelbaarheid, woede en uitbarstingen die deze aandoening kenmerken, kunnen de relaties van een kind met klasgenoten en familieleden schaden.
Er is geen specifieke behandeling voor disruptieve stemmingsdysregulatiestoornis, maar de aandoening wordt vaak behandeld met psychotherapie, medicatie of een combinatie van beide.
Therapie
Psychotherapie wordt meestal beschouwd als een eerstelijnsbehandeling en kan cognitieve gedragstherapie (CGT) en oudertraining omvatten. CGT helpt kinderen de gedachten te herkennen die bijdragen aan gevoelens van woede en nieuwe manieren te leren om op verschillende situaties te reageren. Therapeuten kunnen ook met ouders samenwerken om hen te helpen nieuwe manieren te leren om te reageren op de woede en uitbarstingen van hun kind.
medicatie
Hoewel er meer onderzoek nodig is om te bepalen welke soorten medicatie het meest effectief zijn voor de behandeling van deze aandoening, kunnen psychiaters stimulerende middelen, antipsychotica, stemmingsstabilisatoren of antidepressiva voorschrijven om de symptomen van DMDD te behandelen.
Artsen kunnen soms vermijden de aandoening te behandelen met stimulerende middelen en antidepressiva uit angst voor verergering van de symptomen van prikkelbaarheid of het induceren van symptomen van manie. Onderzoekers suggereren echter dat het gebruik van deze middelen effectief kan zijn en niet leidt tot manie bij kinderen met DMDD.
Omgaan met
Omgaan met een disruptieve stemmingsdysregulatiestoornis kan uitdagingen opleveren voor zowel kinderen als verzorgers. De aandoening kan het voor kinderen moeilijk maken om thuis en op school te functioneren, en ouders en andere volwassenen kunnen het moeilijk vinden om met de intense woede-uitbarstingen van kinderen om te gaan.
Enkele copingstrategieën die kunnen helpen:
Begrijp de triggers van uw kind
Als uw kind in bepaalde situaties of situaties waarschijnlijk een driftbui krijgt, probeer dan een plan te hebben. Je kind even uit de situatie halen kan soms helpen.
Houd uw kind veilig
Als uw kind geneigd is zich fysiek te gedragen, probeer dan alle potentieel gevaarlijke voorwerpen buiten bereik te houden. Zorg er bijvoorbeeld voor dat alle meubels in uw huis veilig zijn vastgezet en houd zware, scherpe, wegwerpbare voorwerpen buiten bereik.
Leer copingvaardigheden
In één case study werd een kind met DMDD geleerd om songteksten mentaal te reciteren wanneer ze merkte dat ze boos werd. Dit werd ook gecombineerd met diep ademhalen en het reciteren van verbale herinneringen om woede-uitbarstingen te onderbreken voordat ze begonnen.
Positief gedrag aanmoedigen
Beloon passend gedrag met aandacht, complimenten en privileges. In huishoudens met meerdere kinderen worden kinderen soms onopgemerkt als ze zich goed gedragen, maar kunnen ze persoonlijke aandacht krijgen als ze zich misdragen. Dit heeft de neiging om wangedrag te versterken en goed gedrag te ontmoedigen. Doorbreek dit patroon door ervoor te zorgen dat u de positieve acties van uw kind opmerkt en beloont.
Een woord van Verywell
DMDD kan een uitdagende aandoening zijn die kan leiden tot aanzienlijke problemen in het leven van een kind. Het kan ook het risico van een kind op depressie en angst als volwassene vergroten, dus het is belangrijk om een behandeling te zoeken als u vermoedt dat uw kind deze aandoening heeft. Hoewel deze woede-uitbarstingen verontrustend kunnen zijn, kan een juiste behandeling uw kind helpen dergelijke symptomen te beheersen en de relaties op school, thuis en in sociale omgevingen te verbeteren.
