Reductionisme is een theorie in de psychologie die gericht is op het reduceren van complexe verschijnselen tot hun meest elementaire delen. Het wordt vaak gecontrasteerd met holisme, dat gericht is op het kijken naar de dingen als geheel.
Het doel van reductionisme is om psychologische gebeurtenissen en processen te vereenvoudigen door naar hun kleinste elementen te kijken, en zo iets vrij complexs te 'reduceren' tot de meest eenvoudige.
Deze twee benaderingen worden vaak tegen elkaar uitgespeeld. Waar een reductionist zou beweren dat de beste manier om iets te begrijpen is om te kijken naar waar het uit bestaat, zou een holist beweren dat het somproduct meer is dan alleen de som der delen.
Onder de loep
Reductionisme is een benadering die in veel disciplines wordt gebruikt, waaronder psychologie, die is gebaseerd op de overtuiging dat we iets het beste kunnen verklaren door het op te splitsen in zijn afzonderlijke delen.
Als je iets wilt begrijpen, zou de reductionistische benadering voorstellen om gewoon naar elk van de samenstellende delen te kijken. Als je bijvoorbeeld een auto zou willen begrijpen, zou je naar elk onderdeel van de motor, carrosserie en interieur kijken.
De grote vraag in de psychologie is niet of reductionisme waarde heeft, het is in hoeverre het nuttig kan zijn.
Reductionisme kan heel nuttig zijn bij sommige soorten onderzoek, maar in veel gevallen is de som veel meer dan alleen het totaal van de stukjes. Het volledige item in kwestie heeft wat bekend staat als opkomende eigenschappen die gewoon niet aanwezig zijn in zijn kleinere stukjes
In het voorbeeld van een auto kan het kijken naar elk afzonderlijk onderdeel u veel vertellen over de mechanica van het voertuig, maar u zult geen andere details weten, zoals hoe comfortabel het interieur is, hoe soepel de rit is of hoe goed de benzineverbruik zal zijn totdat de stukken weer in het geheel zijn gemonteerd.
Hoe het wordt gebruikt
Bij het proberen om menselijk gedrag te begrijpen, zouden wetenschappers die dit perspectief gebruiken, zeggen dat de beste manier om het te begrijpen zou zijn om te kijken naar de onderdelen die elk systeem van het menselijk brein en lichaam vormen. Door te weten hoe elk onderdeel werkt, suggereren reductionisten dat we dan een begrip van het geheel kunnen vormen op basis van wat we weten over elk element dat bijdraagt aan hoe het geheel functioneert.
Binnen de psychologie bestaan er ook verschillende gebieden waarop het reductionisme opereert. Op het meest basale niveau zou reductionisme zich kunnen concentreren op de neuronen en neurologische processen die van invloed zijn op hoe mensen denken en handelen.
Een ander zeer basaal niveau van reductionisme zou zijn om naar DNA en genen te kijken om te bepalen hoe menselijk gedrag wordt beïnvloed door genetica. Dit niveau van reductionisme kan zich ook richten op de verschillende delen van de hersenen en hoe elke structuur in de hersenen verschillende processen en gedragingen beïnvloedt.
Een ander niveau van reductionisme zou zich richten op hoe gedrag kan worden teruggebracht tot stimulus-responscycli (d.w.z. behaviorisme). De cognitieve benadering zou ook een ander aspect van reductionisme vertegenwoordigen dat is gericht op het begrijpen hoe mensen informatie verzamelen, opslaan, verwerken en gebruiken.
Hogere niveaus van de reductionistische benadering zouden een bredere kijk kunnen hebben op hoe specifieke dingen zoals sociale interacties en cultuur van invloed zijn op hoe mensen denken en handelen.
Zoals je in elk van deze voorbeelden kunt zien, houdt reductionisme in dat psychologische onderwerpen worden opgesplitst in een veel beperktere focus.
Voordelen
Dus waarom zouden onderzoekers kiezen voor een reductionistische benadering bij het bekijken van verschillende psychologische verschijnselen? Hoewel dit proces vaak gepaard gaat met te simpele dingen, zijn er manieren waarop reductionisme nuttig kan zijn.
Focus
Een van de belangrijkste voordelen van reductionisme is dat het onderzoekers in staat stelt te kijken naar dingen die ongelooflijk gevarieerd en complex kunnen zijn, zoals de menselijke geest en gedrag, en ze op te splitsen in kleinere delen die gemakkelijker te onderzoeken zijn. Het stelt onderzoekers in staat zich te concentreren op een specifiek probleem.
Onderzoekers kunnen bijvoorbeeld de reductionistische benadering gebruiken bij het bestuderen van een psychiatrische aandoening zoals depressie. In plaats van te proberen alle verschillende krachten te verklaren die kunnen bijdragen aan depressie, zou een reductionistisch perspectief erop kunnen wijzen dat depressie wordt veroorzaakt door biologische processen in het lichaam.
Het ingewikkelde minder intimiderend maken
Bij het naderen van een echt moeilijk probleem kan het maar al te gemakkelijk zijn om overweldigd te raken door alle vragen en informatie die beschikbaar zijn. Bij het bestuderen van psychologische problemen kunnen onderzoekers bijvoorbeeld moeite hebben om zelfs maar een basishypothese te vormen, tenzij ze een manier vinden om hun aandacht te richten op een heel klein aspect van een fenomeen.
Hoewel dit standpunt voorbijgaat aan andere factoren die kunnen bijdragen, zoals genetica, sociale relaties en omgevingsvariabelen, geeft het onderzoekers een beperktere focus van hun studies. Door reductionisme te gebruiken om te vereenvoudigen wat ze willen bestuderen, kunnen onderzoekers een component onderzoeken die veel dieper gaat.
nadelen
Hoewel reductionisme enkele belangrijke voordelen heeft, heeft het ook enkele belangrijke nadelen die moeten worden opgemerkt.
Negeert andere factoren die bijdragen aan een probleem
Het duidelijke nadeel van reductionisme is dat het zo volledig gefocust is op de kleinere elementen die bijdragen aan een fenomeen dat het geen rekening houdt met andere krachten die ook een rol kunnen spelen.
In ons bovenstaande voorbeeld kunnen onderzoekers die een biologische benadering hanteren om depressie te verklaren hun studies richten op chemische reacties en evenwichten in het lichaam die bijdragen aan symptomen van depressie. Hoewel dit soort onderzoek kan leiden tot belangrijke medische vooruitgang in de behandeling van depressie, sluit het andere variabelen uit, zoals cognities, erfelijke invloeden, persoonlijke problemen, middelenmisbruik en andere variabelen.
Houdt geen rekening met het geheel
Hoewel reductionisme ertoe kan leiden dat componenten van een fenomeen dieper worden onderzocht, mist het ook hoe deze variabelen op elkaar inwerken. Er zijn maar weinig dingen die maar één simpele oorzaak hebben. Reductionisme stelt onderzoekers misschien in staat om elk onderdeel afzonderlijk te bekijken, maar het onderzoekt niet echt hoe elk van deze kleinere elementen samenwerkt.
Complexe systemen zijn dynamisch en veranderen altijd, en het is vaak door te kijken naar hoe dingen als geheel samenwerken, dat we een duidelijker beeld krijgen van hoe iets werkt.
Voorbeelden in de psychologie
Er zijn een aantal verschillende benaderingen van psychologie die een afspiegeling zijn van een reductionistische benadering van wetenschap, waaronder de volgende.
Persoonlijkheidstesten
Persoonlijkheidssystemen en tests zoals de Myers-Briggs Type Indicator (MBTI) en het Enneagram zijn goede voorbeelden van hoe reductionisme kan worden gebruikt om aspecten van de psychologie in kleinere delen op te splitsen.
De MBTI suggereert bijvoorbeeld dat persoonlijkheid kan worden opgesplitst en begrepen als vier verschillende dimensies. Deze vier dimensies - extraversie versus introversie, voelen versus intuïtie, denken versus voelen, en oordelen versus waarnemen - worden vervolgens gebruikt om een "type" weer te geven dat elk individu beschreef.
Biopsychologie
De biologische benadering van psychologie is gericht op het begrijpen hoe de onderliggende biologische processen bijdragen aan menselijk gedrag. Dit vertegenwoordigt een vorm van reductionisme omdat onderzoekers zich richten op een specifiek deel van de menselijke ervaring.
Bij het naderen van een psychische aandoening zouden biopsychologen bijvoorbeeld suggereren dat het probleem het gevolg is van een biologisch proces in de hersenen en het lichaam. Om de aandoening te behandelen, zouden ze medicijnen aanbevelen die het probleem op fysiologisch niveau behandelen.
Behaviorisme
De behavioristische benadering van psychologie richt zich op hoe interacties met de omgeving bijdragen aan leren en menselijk gedrag. Op zijn strengst suggereert het behaviorisme dat al het menselijk gedrag kan worden gezien in termen van conditionering en bekrachtiging. Deze reductionistische benadering negeert andere factoren zoals cognitie en biologie ten gunste van simpelweg focussen op omgevingsinvloeden.
Een gedragstherapeut zou naar een psychologische toestand kunnen kijken in termen van hoe het huidige gedrag is veroorzaakt door geleerdheid in het verleden. Om de aandoening te behandelen, zou een gedragstherapeut aanbevelen om gedragsveranderingstechnieken te gebruiken om oude associaties te verzwakken en nieuwe te vormen.
Cognitieve psychologie
De cognitieve benadering richt zich op het bestuderen hoe interne mentale processen zorgvuldig en objectief kunnen worden bestudeerd. Deze benadering is reductionistisch omdat het zich alleen richt op cognities en andere factoren negeert die kunnen bijdragen aan gedrag.
Een cognitief psycholoog kan een psychische aandoening verklaren in termen van de onderliggende denkpatronen die bijdragen aan de gevoelens en het gedrag van de persoon. Ze kunnen een behandelaanpak aanbevelen die gericht is op het veranderen van de ongezonde cognities om ze te vervangen door positievere, realistischere cognities.
Reductionisme versus holisme
De reductionistische benadering van wetenschap wordt vaak gecontrasteerd met de holistische benadering, die de dingen als een geheel benadert in plaats van zich te concentreren op de afzonderlijke delen. De holistische benadering doet geen afbreuk aan het belang van elke afzonderlijke component, maar suggereert in plaats daarvan dat om het geheel te begrijpen, moet worden gekeken naar hoe deze onderdelen op verschillende niveaus werken en hoe ze op elkaar inwerken en elkaar beïnvloeden.
Er zijn veel gebieden van de psychologie die de neiging hebben om een meer holistische benadering te volgen van de wetenschap van het menselijk denken en gedrag.
Sociale psychologie, humanistische psychologie en positieve psychologie zijn bijvoorbeeld meer gericht op het begrijpen hoe mensen in het algemeen functioneren in plaats van alleen maar naar een klein stukje van de menselijke ervaring te kijken.
Een woord van Verywell
Critici van reductionisme suggereren vaak dat de benadering complexe dingen te eenvoudig maakt, maar dit betekent niet dat de reductionistische benadering niet nuttig is. Menselijk gedrag is vaak zo gevarieerd en complex dat het opsplitsen van bepaalde dingen in kleinere delen onderzoekers in staat stelt om problemen op verschillende manieren te begrijpen.
Hoewel uitsluitend vertrouwen op reductionisme kan leiden tot hiaten in de kennis, kan het gebruik van deze benadering om meer te weten te komen over bepaalde onderwerpen behoorlijk nuttig en informatief zijn. Of een meer reductionistische of holistische benadering de meest gunstige manier zou zijn om over het probleem na te denken, hangt vaak af van het specifieke onderwerp en de specifieke situatie.
Hoe theorieën worden gebruikt in de psychologie