Seksverslaving kan worden opgevat als de dwangmatige betrokkenheid bij seks ondanks negatieve gevolgen. Bovendien is het een gedrag dat eerder emotioneel verontrustend is dan bevredigend. Hoewel niet altijd erkend als een legitieme diagnose, heeft seksverslaving reële gevolgen, waaronder een negatief effect op relaties en welzijn.
Wat is seksverslaving?
Het concept van seksverslaving is op verschillende manieren bedacht. Een seksuele verslaving deelt veel van de kenmerken van klinische verslaving. Een van deze kenmerken is dat de persoon zijn gedrag niet kan beheersen, zelfs als de negatieve gevolgen duidelijk (of zelfs waarschijnlijk) zijn.
In tegenstelling tot iemand met een gezonde seksuele drang, zal een persoon met een seksverslaving onevenredig veel tijd besteden aan het zoeken naar of het aangaan van seks, terwijl hij de activiteit geheim houdt voor anderen.
Mensen met een seksverslaving zullen het gedrag niet kunnen stoppen, tenzij er een tussenliggende gebeurtenis is. Als gevolg hiervan kunnen persoonlijke en professionele relaties eronder lijden. Er kan zelfs een verhoogd risico zijn op seksueel overdraagbare aandoeningen, waaronder HIV, als een persoon zijn seksuele impulsen niet in bedwang kan houden.
Mensen met een seksverslaving zullen seks vaak gebruiken als een vorm van ontsnapping aan andere emotionele en psychologische problemen, waaronder stress, angst, depressie en sociaal isolement.
Functies definiëren
Niet iedereen in de medische gemeenschap is ervan overtuigd dat seksverslaving een gevestigde diagnose is. Daarom wordt het niet vermeld als een klinische diagnose in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), gepubliceerd door de American Psychiatric Association (APA ).
Als gevolg hiervan zijn de diagnostische criteria voor een seksverslaving vaak vaag en subjectief. Er zijn echter verschillende kenmerkende kenmerken gesuggereerd die mensen met seksverslaving gemeen hebben.:
- Seks domineert het leven van de persoon met uitsluiting van andere activiteiten.
- Seksuele activiteiten kunnen ongepast en/of riskant zijn en kunnen bestaan uit exhibitionisme, openbare seks, seks met prostituees of het regelmatig bezoeken van seksclubs.
- De constante drang naar seks wordt meestal afgewisseld met gevoelens van spijt, angst, depressie of schaamte.
- De persoon houdt zich bezig met andere vormen van seks wanneer hij alleen is, waaronder telefoonseks, pornografie of computerseks.
- De persoon heeft seks met meerdere partners en/of heeft buitenechtelijke affaires.
- De persoon masturbeert gewoonlijk wanneer hij alleen is.
In feite wordt een seksuele verslaving meestal gekenmerkt door een vicieuze cirkel van hyperseksualiteit en een laag zelfbeeld. Hoewel seks op korte termijn verlichting kan brengen, zal de schade aan het psychologische welzijn van de persoon in de loop van de tijd vaak toenemen en verergeren.
Een persoon hoeft zich niet in te laten met extreme of "vreemde" seks om een verslaving te hebben. Ze zullen gewoon niet in staat zijn zichzelf te stoppen, ondanks de schade waarvan ze weten dat deze het gevolg kan zijn van hun gedrag.
Oorzaken
Er zijn een aantal theorieën over waarom een seksuele verslaving optreedt. Sommige hiervan hebben betrekking op het conceptualiseren van een seksverslaving als een vorm van impulsbeheersing, obsessief-compulsieve of relatiestoornis. Ze omvatten ook het idee dat bij sommige individuen seksuele verslavingen ontstaan als een gevolg en een manier om met vroege trauma's om te gaan, waaronder seksuele trauma's.
Bij sommige vormen van psychische aandoeningen (zoals bipolaire stoornis) kan hyperseksualiteit een symptoom zijn. In bepaalde gevallen is bekend dat neurologische aandoeningen (zoals epilepsie, hoofdletsel of dementie) hyperseksueel gedrag veroorzaken. Bepaalde geneesmiddelen die van invloed zijn op dopamine, kunnen ook zelden hetzelfde doen.
Hulp krijgen
Seksuele verslaving vereist behandeling door een medische professional met ervaring in het veld, zoals een psycholoog, psychiater of seksuoloog. De behandeling kan variëren op basis van de onderliggende oorzaak, maar zal doorgaans poliklinisch worden uitgevoerd met counseling en gedragstherapieën.
Als de seksverslaving gepaard gaat met een angststoornis of stemmingsstoornis, kunnen medicijnen worden voorgeschreven als onderdeel van het behandelplan. Er zijn momenteel geen gevestigde aanbevelingen over het juiste gebruik van medicijnen voor de behandeling van een seksverslaving buiten het domein van deze klinisch geclassificeerde aandoeningen.
Het eerste aanspreekpunt kan een huisarts of een lokale psychiatrische vereniging zijn, die beiden kunnen doorverwijzen naar de juiste specialist. Huwelijkstherapie kan ook nuttig zijn
Er is ook een groeiend aantal steungroepen voor seksverslaving, waarvan sommige te maken hebben met co-toevoegingen (zoals seks- en middelenmisbruik) en andere zijn gebaseerd op een herstelmodel met 12 stappen.
Als u of een geliefde worstelt met middelengebruik of verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.