Hoewel we obsessief-compulsieve stoornis (OCS) vaak beschouwen als een ziekte die vooral volwassenen treft, zal tussen 0,25% en 4% van de kinderen OCS ontwikkelen. De gemiddelde leeftijd waarop de ziekte begint is ongeveer 10 jaar oud, hoewel kinderen van 5 of 6 jaar kunnen worden gediagnosticeerd. In zeldzame gevallen kunnen kinderen rond de leeftijd van 3 symptomen beginnen te vertonen. Hoewel er veel overeenkomsten zijn tussen OCS bij volwassenen en in de kindertijd, zijn er ook veel belangrijke verschillen. Laten we kijken.
Kenmerken van OCS bij kinderen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door obsessies en dwanghandelingen die het dagelijks leven verstoren.
obsessies-
Gedachten, beelden of ideeën die niet weggaan, zijn ongewenst en zijn buitengewoon verontrustend of verontrustend.
-
Gedrag waarvan het kind voelt dat het herhaaldelijk moet worden gedaan om angst te verlichten.
OCS werd vroeger geclassificeerd als een angststoornis omdat de obsessieve gedachten die kenmerkend zijn voor de stoornis tot ernstige angst kunnen leiden en de dwanghandelingen of rituelen die worden uitgevoerd vaak een poging zijn om de angst veroorzaakt door obsessies te verminderen.
In de huidige editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), werd OCS verplaatst naar zijn eigen stoornisklasse van 'Obsessive-Compulsive and Related Disorders'.
Er wordt gezegd dat OCS in de kindertijd begint als obsessies en dwanghandelingen vóór de puberteit optreden. Interessant is dat, hoewel jongens vaker worden getroffen door OCS in de kindertijd, deze trend na de puberteit omkeert. Ook lijken jongens met OCS in de kindertijd een groter risico te lopen op gerelateerde aandoeningen, waaronder ticstoornissen.
Kinderen met OCS hebben vaak minder inzicht in hun obsessies dan volwassenen en hebben misschien nog niet het vermogen om de irrationele aard van hun gedachten te begrijpen. Dit, in combinatie met een beperkt en/of zich ontwikkelend verbaal vermogen, kan het stellen van een goede diagnose bemoeilijken.
Zowel de inhoud van de obsessies van een kind als de dwanghandelingen kunnen verschillen van die van volwassenen.
- Kinderen met OCS hebben vaak specifieke obsessies die verband houden met de dood van hun ouders.
- De obsessies van kinderen benadrukken zelden seksuele thema's, hoewel het belangrijk is op te merken dat adolescenten een grotere incidentie van seksueel gerichte obsessies kunnen ervaren.
- Bij de rituelen of dwanghandelingen van kinderen is het waarschijnlijker dat familieleden betrokken zijn of zich rondom hen concentreren.
- Kinderen met OCS kunnen vaker hamsteren dan volwassenen met de stoornis.
- OCS met aanvang in de kindertijd lijkt ook een hoger risico op ticstoornissen en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) te signaleren.
OCS bij kinderen identificeren
De tekenen en symptomen van OCS bij kinderen kunnen worden onderverdeeld in obsessies en dwanghandelingen.
Veelvoorkomende obsessies bij kinderen met OCS zijn:
- Verontrustende en ongewenste gedachten of beelden van gewelddadige of verontrustende dingen, zoals anderen schade toebrengen
- Extreme zorgen over slechte dingen die gebeuren of iets verkeerd doen of liegen
- Gevoel dat dingen "precies goed" moeten zijn
- Preoccupatie met orde, symmetrie of exactheid
- Zorgen om ziek te worden, of anderen ziek te maken, of overgeven
Compulsies zijn vaak (maar niet altijd) gerelateerd aan obsessies. Als het kind bijvoorbeeld bang is voor ziektekiemen, kan het worden gedwongen om herhaaldelijk zijn handen te wassen.
Veel voorkomende dwanghandelingen bij kinderen met OCS zijn onder meer:
- Telkens opnieuw dingen tellen
- Uitgebreide rituelen die elke keer op precies dezelfde manier moeten worden uitgevoerd (bijvoorbeeld een bedtijdritueel)
- Overmatig handen wassen, douchen of tanden poetsen
- Overmatig herhalen van geluiden, woorden of cijfers voor zichzelf
- Dingen op een bepaalde of symmetrische manier ordenen of herschikken
- Herhaalde controle (zoals opnieuw controleren of de deur op slot is, de oven uit staat of het huiswerk goed is gedaan)
- Herhaaldelijk op zoek naar geruststelling van vrienden en familie
OCS kan naast (en ook verward worden met) verschillende andere stoornissen bestaan, waaronder rigide routines en/of repetitief gedrag of rituelen:
- Angst stoornissen
- Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis
- Autismespectrumstoornissen
- Ticstoornissen/syndroom van Gilles de la Tourette
Begrijpen wat het gedrag van het kind motiveert, is de sleutel tot een juiste diagnose.
Oorzaken
Hoewel de exacte oorzaak van OCS bij kinderen onbekend is, denken onderzoekers dat verschillende factoren een rol spelen:
- Hersenstructuur: Beeldvormende onderzoeken hebben een verband gevonden tussen OCS en afwijkingen in de frontale cortex en subcorticale structuren van de hersenen.
- Trauma in het vroege leven: Sommige studies hebben een verband gevonden tussen trauma in het vroege leven, zoals aanranding, en symptomen van OCS bij prepuberale meisjes.
- Genetica: Hoewel er geen specifiek "OCD-gen" is, zijn er aanwijzingen dat bepaalde versies (allelen) van bepaalde genen kunnen wijzen op een grotere kwetsbaarheid. Bovendien is gebleken dat OCS in gezinnen voorkomt: hoe dichter het gezinslid en hoe jonger ze waren toen de symptomen begonnen, hoe groter het risico.
- Spanning: Stress door relatieproblemen, problemen op school en ziekte kunnen sterke triggers zijn voor symptomen van OCS bij kinderen.
Plotselinge OCD
Bij ongeveer 5% van de kinderen wordt OCS veroorzaakt door een auto-immuunreactie in de hersenen die bekend staat als PANDAS of auto-immuunsubtype. Aangenomen wordt dat de PANDAS-vorm van OCS wordt veroorzaakt door een infectie met dezelfde bacteriën die keelontsteking en roodvonk veroorzaken. Terwijl het immuunsysteem van het kind de infectie bestrijdt, raakt het in de war en begint het een deel van de hersenen aan te vallen dat de basale ganglia wordt genoemd.
De PANDAS-vorm van OCS heeft een paar belangrijke kenmerken, zoals het snelle begin van symptomen, die artsen helpen het te onderscheiden van meer typische vormen van OCS bij kinderen. Onderzoek heeft aangetoond dat alleen kinderen met een genetische aanleg voor OCS of tics kwetsbaar zijn voor het ontwikkelen van deze vorm van OCS. De PANDAS-vorm van OCS kan ook enkele verschillen in behandeling met zich meebrengen.
Behandeling
In de meeste gevallen is de huidige aanbevolen behandeling voor OCS met aanvang in de kindertijd een combinatie van individuele of groepscognitieve gedragstherapie (CGT) en medicijnen die de niveaus van de chemische serotonine in de hersenen verhogen, zoals selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's).
Cognitieve gedragstherapie
Een van de meest populaire en effectieve vormen van gedragstherapie voor OCS is door kinderen aangepaste exposure en responspreventietherapie (ERP). ERP houdt in dat kinderen worden blootgesteld aan de angst die wordt veroorzaakt door hun obsessies en vervolgens wordt voorkomen dat ze rituelen om hun angst te verminderen. Deze cyclus van exposure en responspreventie wordt herhaald totdat kinderen geen last meer hebben van hun obsessies en/of dwanghandelingen.
Bij het uitvoeren van CGT met kinderen is het essentieel dat de ouders worden opgeleid en betrokken. Onderzoek suggereert dat ouderbetrokkenheid een sterke voorspeller is van het succes van cognitieve gedragstherapie.
Het is niet ongebruikelijk dat zowel volwassenen als kinderen met ocs anderen vragen om deel te nemen aan hun dwanghandelingen, en familieleden verplichten dit vaak om de angst van hun geliefde te verminderen, vooral als het een kind is. Om de behandeling te laten werken, moeten dwanghandelingen stoppen en familieleden moeten zich hiervan bewust zijn.
Ouders kunnen ook van onschatbare waarde zijn om de therapeut te helpen manieren te ontwikkelen om materiaal te presenteren dat resoneert met en begrijpelijk is voor het kind. Op dagelijkse basis kunnen ouders jonge kinderen eraan herinneren dat hun OCS de 'slechterik' is die verantwoordelijk is voor hun symptomen, en dat zij en hun ouders en familie de 'goeden' zijn. Een dergelijke techniek kan helpen de kans te verkleinen dat een kind zich schuldig of beschaamd voelt voor het hebben van OCS.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.medicijnen
Indien ernstig genoeg, kan de behandeling een combinatie van CGT en medicijnen omvatten. SSRI's worden vaak gebruikt om de angst van een kind te verminderen, maar deze geneesmiddelen moeten met voorzichtigheid worden gebruikt bij kinderen en adolescenten, omdat ze het risico op zelfmoord in deze leeftijdsgroep kunnen verhogen.
Als uw kind zelfmoordgedachten heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline op: 1-800-273-8255 voor ondersteuning en hulp van een getrainde counselor. Bel 112 als u of een naaste in direct gevaar verkeert.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Drie SSRI's zijn door de FDA goedgekeurd voor gebruik bij kinderen en adolescenten met OCS:
- Luvox (fluvoxamine): Goedgekeurd voor kinderen van 8 jaar en ouder
- Prozac (fluoxetine): Goedgekeurd voor kinderen van 8 jaar en ouder
- Zoloft (sertraline): Goedgekeurd voor kinderen van 6 jaar en ouder
Als OCS wordt veroorzaakt door PANDAS, kan de behandeling het volgende omvatten:
- Antibiotica (penicilline, azithromycine)
- Intraveneus immunoglobuline
- NSAID's en corticosteroïden
- Plasma-uitwisseling
- tonsillectomie
Omgaan met
Hoewel er geen twijfel over bestaat dat het opvoeden van kinderen met OCS een uitdaging kan zijn, zijn er manieren om ermee om te gaan. Geïnformeerd worden over OCS, vooral zoals kinderen het ervaren, is de essentiële eerste stap die elke ouder van een kind met OCS moet nemen om een effectieve pleitbezorger voor hun kind en gezin te worden. Als u meer te weten komt over de OCS van uw kind, kunt u ook uw eigen stressniveaus verlagen en het gemakkelijker maken om door te gaan met blootstellingsoefeningen voor thuis.
Hier zijn nog een paar tips om te overwegen:
- Werk aan het bevorderen van een sterk partnerschap met de verschillende professionals die bij de opvang van uw kind betrokken zijn.
- Wees niet bang om vragen te stellen en naar bronnen te vragen die u mee naar huis kunt nemen om nieuwe informatie in kleine stukjes beter op te nemen.
- Betrek je partner en/of familie. Als je problemen hebt om je partner te betrekken bij het leren over de OCS van je kind of om te helpen met blootstellingsoefeningen thuis, praat er dan over - veeg het niet onder het tapijt. Vaak weerspiegelt de onwil van een partner om te helpen eenvoudigweg hun eigen angst voor de situatie en betekent dit niet dat ze het kind niet willen helpen.
- Zoek steun. Kijk in de beschikbare bronnen binnen uw gemeenschap. Een goed startpunt kan een steungroep zijn waar mensen tips delen voor het omgaan met een kind met OCS.
Een woord van Verywell
Ten slotte is het belangrijk om de hoop nooit op te geven. Hoewel er geen "genezing" is voor OCS, zijn er veel verschillende behandelingen beschikbaar, dus als de eerste strategie niet werkt, blijf het proberen. Soms is het gewoon een kwestie van de juiste therapeut of de juiste combinatie van medicatie en psychotherapie vinden. Met de juiste behandeling kunnen veel kinderen verlichting van hun symptomen vinden en copingstrategieën leren om in het dagelijks leven te gedijen. Als u denkt dat uw kind OCS heeft, wacht dan niet om met uw arts te praten.
Als uw kind worstelt met OCS, neem dan contact op met de Nationale Hulplijn voor Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze National Helpline Database voor meer bronnen over geestelijke gezondheid
