Waarom multiaxiale diagnose verouderd is

Het meest gebruikte diagnostische systeem voor psychiatrische stoornissen is de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), momenteel in zijn vijfde editie. Terwijl de laatste DSM, DSM-IV, multiaxiale diagnose gebruikte, maakte de DSM-5 een einde aan dit systeem.

Wat zijn de vijf assen in een multiaxiale diagnose?

In het DSM-IV-TR-systeem werd een persoon gediagnosticeerd op vijf verschillende domeinen, of 'assen'. In een enkelassig systeem zoals de DSM-5 wordt een individu gediagnosticeerd in slechts één domein. Er zou bijvoorbeeld een klinische stoornis, zoals een depressieve stoornis, worden toegewezen. Men dacht dat het multiaxiale systeem meer details zou geven.

As I: klinische aandoeningen

Op as I werden grote psychiatrische stoornissen gediagnosticeerd. Als je denkt aan psychiatrische diagnostiek, zijn dit het soort stoornissen die waarschijnlijk in je opkomen. Op as I werden bijvoorbeeld depressieve stoornis en posttraumatische stressstoornis gediagnosticeerd. Op as I werden ook leerstoornissen, zoals lees- of rekenstoornissen, en ontwikkelingsstoornissen, zoals een autistische stoornis, gediagnosticeerd.

As I was meestal gereserveerd voor ernstige aandoeningen waarvan werd gedacht dat ze enigszins episodisch waren, wat betekent dat ze meestal een duidelijk begin hebben en perioden van remissie of herstel.

Dit gold echter niet voor alle As I-stoornissen. Autistische stoornissen zijn bijvoorbeeld niet episodisch.

As II: persoonlijkheidsstoornissen of mentale retardatie

As II omvatte ook enkele aandoeningen die we als psychiatrische stoornissen zouden kunnen beschouwen, maar men dacht dat dit langer bestaande aandoeningen waren die doorgaans vóór de leeftijd van 18 aanwezig waren.

De persoonlijkheidsstoornissen zijn al lang bestaande, doordringende denk- en gedragspatronen die gewoonlijk vóór de leeftijd van 18 verschijnen, maar meestal worden gediagnosticeerd na 18 jaar, wanneer de persoonlijkheid als vollediger wordt beschouwd. Deze aandoeningen worden niet als episodisch beschouwd; ze worden als stabiel en chronisch beschouwd.

Geestelijke retardatie (MR) is ook een langdurige aandoening die vóór de leeftijd van 18 jaar aanwezig moet zijn en stabiel is in de tijd. MR verwijst naar aanzienlijk benedengemiddeld intellectueel functioneren in combinatie met tekorten in adaptief gedrag.

Een reden voor de diagnose van persoonlijkheidsstoornissen en mentale retardatie op As II was dat dit chronische aandoeningen zijn die moeten worden gescheiden van As I-aandoeningen om ze te kunnen benadrukken, aangezien ze belangrijke aanvullende diagnostische informatie bevatten.

Er was echter enige controverse over de vraag of persoonlijkheidsstoornissen echt kwalitatief anders zijn dan klinische stoornissen van As I, en of ze op As II moeten blijven.

As III: medische of fysieke omstandigheden

As III was gereserveerd voor medische of fysieke aandoeningen die van invloed kunnen zijn op of worden beïnvloed door psychische problemen.

Als iemand bijvoorbeeld kanker heeft en hun ziekte en behandeling hun geestelijke gezondheid beïnvloeden, zou dat belangrijke informatie zijn die in de diagnose moet worden overgebracht. Dus de kankerdiagnose zou op as III worden opgenomen.

Als alternatief kan iemand een medische aandoening hebben die wordt beïnvloed door zijn geestelijke gezondheid. Iemand met diabetes houdt zich bijvoorbeeld mogelijk niet aan zijn medische behandelingsregime als hij een psychiatrische stoornis heeft die impulsief of grillig gedrag veroorzaakt. De diagnose van de medische ziekte op As III was bedoeld om een ​​arts te waarschuwen voor een mogelijk probleem.

As IV: bijdragende milieu- of psychosociale factoren

Vaak gebeurt een psychiatrische diagnose in de context van grote omgevings- of sociale stressoren. Zo kunnen baanverlies, echtscheiding, financiële problemen of dakloosheid bijdragen aan het ontstaan ​​of in stand houden van een psychische aandoening. Ook een psychiatrische stoornis kan bijdragen aan het ontstaan ​​van deze stressoren. Deze belangrijke contextuele factoren zijn gecodeerd op as IV.

As V: Globale beoordeling van het functioneren

De laatste as, As V, was gereserveerd voor de globale beoordeling van het functioneren (GAF). De GAF is een getal tussen 0 en 100 dat bedoeld was om uw niveau van functioneren aan te geven, of uw vermogen om deel te nemen aan adaptief dagelijks leven.

Lagere scores duidden op een lager functioneren, waarbij een score dichter bij nul aangeeft dat een persoon niet in staat was om zijn eigen veiligheid of basishygiëne te handhaven of een onmiddellijke bedreiging vormde voor de veiligheid of het welzijn van anderen. Scores in de buurt van 100 wezen op superieur functioneren.

Waarom heeft de DSM-5 de multiaxiale diagnose afgeschaft?

Het multiaxiale systeem was bedoeld om klinische en onderzoeksaandacht te vestigen op de as II-diagnoses. De DSM-5 heeft de eerste drie assen gecombineerd tot één om wat nu wordt beschouwd als het kunstmatige onderscheid tussen diagnoses te elimineren. Het hoopt ook dat dit clinici, onderzoekers en verzekeringsmaatschappijen zal helpen de informatie te stroomlijnen.