Bathmofobie, of de angst voor hellingen of trappen, is een enigszins gecompliceerde fobie. Het lijkt veel op climacofobie, of de angst om trappen te lopen, behalve in zijn specifieke focus. Als u badmofobie heeft, kunt u in paniek raken wanneer u alleen maar een steile helling observeert, terwijl mensen met climacofobie meestal alleen symptomen ervaren als ze naar verwachting daadwerkelijk klimmen of dalen. Het verschil is subtiel maar belangrijk en kan alleen nauwkeurig worden gediagnosticeerd door een getrainde arts.
Bathmofobie kan zowel bij kinderen als bij volwassenen worden gezien. Het komt ook vrij vaak voor bij dieren, met name huisdieren. Honden die zijn opgeleid als hulpdieren kunnen worden afgewezen vanwege hun angst voor trappen
Als uw kind angst heeft voor trappen of hellingen, houd er dan rekening mee dat angsten een normaal onderdeel van de ontwikkeling zijn. Bathmofobie wordt, net als bij andere fobieën, over het algemeen niet gediagnosticeerd bij kinderen of volwassenen, tenzij het langer dan zes maanden aanhoudt.
Oorzaken
Bathmofobie kan worden veroorzaakt door een breed scala aan factoren. Een veelvoorkomende oorzaak is een vroege negatieve ervaring met trappen of een steile heuvel. Als u uitgleed of viel op een steile trap of iemand anders zag worstelen met kortademigheid tijdens het klimmen, loopt u mogelijk een groter risico om bathmofobie te ontwikkelen.
Vooral bij kinderen kan bathmofobie ook worden veroorzaakt door te onderhandelen of zelfs maar te overwegen over een bijzonder eng uitziende trap. Een voorbeeld is een kind dat betrokken is bij een lokaal gemeenschapstheater met een trap die leidt naar de backstage kostuumzolder. De trappen waren steil en aan de achterkant open, zodat je naar beneden kon kijken terwijl je ze beklom, en het kind kon zich voorstellen dat ze erdoorheen zou glippen, hoewel ze ze zelf nooit beklommen.
Herinneringen aan die trappen speelden een rol in dromen waarin ze onder meer worstelde om een hellende vloer over te steken die bijna verticaal zou kantelen naarmate ze haar bestemming in de dromen naderde. Ze blijft angst voelen wanneer ze wordt geconfronteerd met een hellende vloer of een lastige trap.
Differentiële diagnose
Naast de bovengenoemde climacofobie kan bathmofobie verband houden met andere aandoeningen. Hoogtevrees, of hoogtevrees, komt uitzonderlijk vaak voor. Wat een angst voor trappen lijkt te zijn, kan in feite een angst zijn voor de hoogte die de trap bereikt. Illygnofobie, of de angst voor duizeligheid, kan ook symptomen veroorzaken die lijken op die van bathmofobie.
Er moet ook rekening worden gehouden met medische oorzaken. Echte duizeligheid is een medische aandoening van het evenwichtssysteem die een gevoel van tollen of duizeligheid veroorzaakt. De term wordt ook medisch toegepast op soortgelijke symptomen die niet worden veroorzaakt door een evenwichtsstoornis. Beide typen kunnen verergeren door zelfs kleine veranderingen in hoogte. Per definitie kan een angst die redelijk is vanwege een bestaande medische aandoening geen fobie worden genoemd.
Als u medische duizeligheid heeft, betekent de angst dat trappen en hellingen uw symptomen kunnen veroorzaken niet dat u ook badmofobie heeft.
Behandeling
Als uw arts vaststelt dat uw symptomen worden veroorzaakt door bathmofobie, krijgt u waarschijnlijk cognitieve gedragstherapie (CGT). Het doel van dit type therapie is u te helpen uw angstige gedachten en gedrag te vervangen door meer rationele alternatieven. U krijgt ontspanningsoefeningen aangeleerd om u te helpen kalm te blijven, en u zult langzaam kennismaken met het object van uw angst via een proces dat bekend staat als systematische desensibilisatie.
Hoewel het tijd kost, heeft therapie een uitstekend slagingspercentage bij de behandeling van dit type fobie. Het kiezen van een therapeut die je vertrouwt, is een essentieel onderdeel bij het verwerken van je angst.