IQ, of intelligentiequotiënt, is een maatstaf voor uw vermogen om te redeneren en problemen op te lossen. Het geeft in wezen weer hoe goed u het op een specifieke test hebt gedaan in vergelijking met andere mensen van uw leeftijdsgroep. Hoewel tests kunnen variëren, is het gemiddelde IQ bij veel tests 100 en ligt 68 procent van de scores ergens tussen 85 en 115.
Hoewel IQ een voorspeller kan zijn van zaken als academisch succes, waarschuwen experts dat het niet noodzakelijkerwijs een garantie is voor succes in het leven. Soms doen mensen met zeer hoge IQ's het niet zo goed in het leven, terwijl mensen met een gemiddeld IQ misschien gedijen.
Gemiddelde IQ-scores
Het meten van intelligentie is al lang een hot topic in de psychologie en het onderwijs - en een controversieel onderwerp. Intelligentietests zijn een van de meest populaire soorten psychologische tests die tegenwoordig worden gebruikt. Sinds de eerste IQ-tests verschenen, volgden pogingen om IQ te classificeren.
Om te begrijpen wat een gemiddelde IQ-score is en wat deze betekent, is het essentieel om eerst te begrijpen hoe IQ wordt gemeten. Hoewel verschillende testuitgevers verschillende scoresystemen gebruiken, wordt voor veel moderne IQ-tests de gemiddelde (of gemiddelde) score vastgesteld op 100 met een standaarddeviatie van 15, zodat de scores overeenkomen met een normale verdelingscurve.
Belangrijke overwegingen
- Bij veel tests wordt een score van 100 als het gemiddelde IQ beschouwd.
- Achtenzestig procent van de scores valt binnen één standaarddeviatie van het gemiddelde (dat wil zeggen tussen 85 en 115). Dat betekent dat bijna 70% van alle mensen binnen plus of min 15 punten van de gemiddelde score scoort.
- Vijfennegentig procent van de scores valt binnen twee standaarddeviaties (tussen 70 en 130). Uitschieters buiten die punten vertegenwoordigen slechts een klein deel van de bevolking, wat betekent dat slechts een klein percentage van de mensen een zeer laag IQ (onder 70) of een zeer hoog IQ (boven 130) heeft.
- Scores onder de 70 kunnen wijzen op de aanwezigheid van een soort ontwikkelings- of leerstoornis, terwijl scores boven de 130 op hoogbegaafdheid kunnen duiden.
Hoe IQ wordt berekend
Historisch gezien zijn IQ-tests op twee manieren gescoord. Bij de eerste methode werd de mentale leeftijd van een persoon gedeeld door hun chronologische leeftijd en vervolgens vermenigvuldigd met 100. De andere methoden omvatten het vergelijken van scores met de scores van anderen in dezelfde leeftijdsgroep.
Bij deze methode gebruiken psychometrici een proces dat bekend staat als standaardisatie om het mogelijk te maken de betekenis van IQ-scores te vergelijken en te interpreteren. Dit proces wordt bereikt door de test af te nemen aan een representatieve steekproef en deze scores te gebruiken om normen vast te stellen, meestal normen genoemd, waarmee alle individuele scores kunnen worden vergeleken.
Omdat de mediaanscore 100 is, kunnen experts snel individuele testscores vergelijken met de mediaan om te bepalen waar deze scores op de normale verdeling vallen. Dit betekent dat 50% van de scores boven en onder de mediaan valt. In het geval van IQ-scores is zowel de gemiddelde als de mediane score 100. Classificatiesystemen kunnen van uitgever tot uitgever verschillen, hoewel velen de neiging hebben om een redelijk vergelijkbaar beoordelingssysteem te volgen.
Op de Wechsler Adult Intelligence Scale en de Stanford-Binet-test worden scores die tussen 90 en 109 liggen bijvoorbeeld beschouwd als gemiddelde IQ-scores. Bij dezelfde tests worden scores die tussen 110 en 119 vallen, beschouwd als hoge gemiddelde IQ-scores. Scores tussen 80 en 89 worden geclassificeerd als laag gemiddeld.
Dus in de meeste gevallen, als je een IQ-score van rond de 100 krijgt, heb je wat als een gemiddeld IQ wordt beschouwd. Maak je geen zorgen, je bent in goed gezelschap. De meeste mensen scoren binnen één standaarddeviatie van dit gemiddelde.
Hoe intelligentie wordt gemeten
Intelligentietests zijn ontworpen om gekristalliseerde en vloeibare intelligentie te meten. Gekristalliseerde intelligentie omvat uw kennis en vaardigheden die u tijdens uw leven hebt verworven, terwijl vloeiende intelligentie uw vermogen is om te redeneren, problemen op te lossen en abstracte informatie te begrijpen.
Vloeibare intelligentie wordt beschouwd als onafhankelijk van leren en heeft de neiging af te nemen in de latere volwassenheid. Gekristalliseerde intelligentie is daarentegen direct gerelateerd aan leren en ervaren en neemt meestal toe naarmate mensen ouder worden.
IQ-tests worden afgenomen door gediplomeerde psychologen. Er zijn verschillende soorten intelligentietests, maar veel ervan omvatten een reeks subtests die zijn ontworpen om wiskundige vaardigheden, taalvaardigheden, geheugen, redeneervaardigheden en informatieverwerkingssnelheid te meten.
Scores op deze subtests worden vervolgens gecombineerd om een algemene IQ-score te vormen. Enkele van de meest voorkomende IQ-tests die tegenwoordig worden gebruikt, zijn:
- De Wechsler Intelligentieschaal voor Volwassenen voor Volwassenen
- De Wechsler-intelligentieschaal voor kinderen
- De Stanford-Binet intelligentieschalen
- De Kaufman-beoordelingsbatterij voor kinderen
- Het cognitieve beoordelingssysteem
- De differentiële vaardigheidsschalen
- De Woodcock-Johnson-tests van cognitieve vaardigheden
Het is belangrijk op te merken dat hoewel mensen vaak praten over gemiddelde, lage en geniale IQ's, er niet één enkele IQ-test is.
Er zijn tegenwoordig veel verschillende tests in gebruik, waaronder de eerder genoemde Stanford-Binet en de Wechsler Adult Intelligence Scale, evenals de Woodcock-Johnson Tests of Cognitive Abilities. Elke individuele test is anders in termen van wat er precies wordt gemeten, hoe het wordt gescoord en hoe deze scores worden geïnterpreteerd.
Controverses over IQ
Sinds het begin van de allereerste intelligentietests hebben zowel academici als leunstoelpsychologen gedebatteerd over verschillen in intelligentie, inclusief mogelijke verbanden tussen IQ en ras.
Naast verbanden tussen ras en IQ, hebben mensen ook geprobeerd om IQ-verschillen in verband te brengen met andere factoren, zoals sekseverschillen en nationaliteit.
Een belangrijke factor om ook op te merken is dat de IQ-scores over het algemeen wereldwijd zijn gestegen, een fenomeen dat bekend staat als het Flynn-effect.
Race- en IQ-scores
Tijdens de jaren 1920 gebruikte het Amerikaanse leger IQ-tests op rekruten en ontdekte dat verschillende populaties groepsverschillen vertoonden in gemiddelde IQ-scores. Dergelijke bevindingen hielpen de eugenetica-beweging en degenen die raciale segregatie steunden, van brandstof te voorzien.
Het boek uit 1994 De klokkromme het argument en de controverse nieuw leven ingeblazen, omdat het boek het idee promootte dat verschillen tussen raciale groepen in gemiddelde IQ-scores grotendeels het gevolg waren van genetica. Critici suggereren dat dergelijke groepsverschillen nauwkeuriger een product zijn van omgevingsvariabelen.
Dergelijke argumenten over ras en IQ zijn een weerspiegeling van het eeuwenoude debat over nature versus nurture. Worden bepaalde eigenschappen, kenmerken en vaardigheden sterker beïnvloed door genetica of door omgevingsfactoren? Degenen die geloven dat ras een bepalende factor is voor IQ, kiezen de kant van de natuur, wat suggereert dat erfelijkheid de belangrijkste determinant van IQ is.
Uit onderzoek is echter gebleken dat, hoewel genetica een rol speelt bij het bepalen van intelligentie, omgevingsfactoren ook een belangrijke rol spelen.
Ook omgevingsfactoren spelen een belangrijke rol. Sommige factoren die verband houden met groepsverschillen in gemiddelde IQ-scores zijn onderwijs, gezondheid en voeding, sociaaleconomische status, testbias en minderheidsstatus.
Als reactie daarop vormde de American Psychological Association een speciale taskforce onder leiding van psycholoog Ulric Neisser om de beweringen van het boek te onderzoeken. Ze vonden geen direct bewijs ter ondersteuning van genetische verklaringen voor verschillen in testscores tussen zwarten en blanken. In plaats daarvan verklaarden ze dat er op dit moment geen verklaringen bekend zijn voor dergelijke verschillen.
Nationaliteitsverschillen in gemiddelde IQ-scores
Studies naar nationale cognitieve vaardigheden suggereren dat er verschillen zijn in IQ-scores tussen verschillende landen. Dergelijke studies blijven beperkt, maar sommige verkenningen van dit onderwerp zijn uitgevoerd door schattingen te maken van het gemiddelde IQ voor verschillende landen. Dergelijke verschillen kunnen grotendeels verband houden met omgevingsinvloeden zoals sociaal-economische factoren, alfabetiseringsgraad, opleidingsniveau en levensverwachting.
Volgens onderzoek uitgevoerd door Richard Lynn en Tatu Vanhanen had Hong Kong het hoogste gemiddelde IQ op 108, terwijl Equatoriaal-Guinea het laagste had op 59. De gemiddelde groep IQ's van sommige andere landen waren de Verenigde Staten op 98, het Verenigd Koninkrijk op 100, en Italië op 102.
Geslachtsverschillen in gemiddelde IQ-scores
In de loop der jaren hebben sommige onderzoekers betoogd dat mannen of vrouwen een voordeel hadden in termen van IQ, terwijl anderen beweerden dat er geen significante verschillen zijn tussen mannen en vrouwen.
Eén studie toonde aan dat hoewel er geen gemiddeld verschil was in IQ-scores tussen mannen en vrouwen, er meer variabiliteit in IQ-scores bij mannen was.
Onderzoek heeft uitgewezen dat er kleine verschillen zijn in de uitvoering van verbale en ruimtelijke taken, waarbij vrouwen beter presteren op sommige verbale taken en mannen beter presteren op sommige ruimtelijke vaardigheden. Onderzoekers zijn echter van mening dat deze ongelijkheid slechts gedeeltelijk te wijten is aan biologische verschillen en ook wordt beïnvloed door cultuur, ervaringen en opleiding.
Wat een gemiddelde IQ-score voor u betekent?
Hoewel er enkele beperkte generalisaties kunnen worden gemaakt met betrekking tot uw gemiddelde IQ-score, moet u rekening houden met het volgende:
- Het betekent dat je een gemiddeld redeneer- en probleemoplossend vermogen hebt. Je IQ-score is misschien een goede algemene indicator van je redeneer- en probleemoplossend vermogen, maar veel psychologen suggereren dat deze tests niet het hele verhaal vertellen.
- Een gemiddelde IQ-score vertelt misschien niet het hele verhaal over wat je kunt. Een paar dingen die ze niet meten, zijn praktische vaardigheden en talenten. Je hebt misschien een gemiddelde IQ-score, maar je kunt ook een geweldige muzikant, een creatieve artiest, een ongelooflijke zanger of een mechanische whizzkid zijn. Psycholoog Howard Gardner ontwikkelde een theorie van meervoudige intelligenties, ontworpen om deze waargenomen tekortkoming in populaire opvattingen over IQ aan te pakken.
- IQ-scores zijn niet noodzakelijk in steen gebeiteld. Onderzoekers hebben ook ontdekt dat IQ-scores in de loop van de tijd kunnen veranderen. In één onderzoek werd gekeken naar het IQ van tieners tijdens de vroege adolescentie en vier jaar later opnieuw. Uit de resultaten bleek dat de scores in die periode van vier jaar maar liefst 20 punten varieerden
- Sommige experts suggereren dat EQ er misschien zelfs meer toe doet dan IQ. IQ-tests gaan ook niet in op zaken als hoe nieuwsgierig je bent naar de wereld om je heen en hoe goed je bent in het begrijpen en beheersen van emoties. Sommige experts, waaronder schrijver Daniel Goleman, suggereren dat emotionele intelligentie (vaak EQ genoemd) misschien zelfs belangrijker is dan IQ. En onderzoekers hebben ontdekt dat hoewel een hoog IQ mensen inderdaad een voorsprong kan geven op veel gebieden van het leven, het zeker geen garantie is voor succes in het leven.
Een woord van Verywell
Maak je geen zorgen als je geen 'genie' bent - de overgrote meerderheid van de mensen zijn ook geen genieën. In plaats daarvan bevinden de meeste mensen zich ergens binnen een bereik van 15 punten van de gemiddelde IQ-score.
Net zoals een hoog IQ geen garantie is voor succes, zorgt een gemiddeld of laag IQ niet voor falen of middelmatigheid. Andere factoren zoals hard werken, veerkracht, doorzettingsvermogen en algehele houding zijn belangrijke stukjes van de puzzel.
