Cliënten ontwikkelen vaak een hechte relatie met therapeuten. Tijdens therapiesessies zitten ze immers in een kamer over heel persoonlijke onderwerpen te praten, maar maakt dit patiënten en therapeuten vrienden? Sommige mensen denken zeker van wel, maar therapeuten zijn getraind om hun relaties met cliënten niet op zo'n manier te bekijken.
Feiten therapeut-cliëntrelatie Relationship
Psychotherapie is noodzakelijkerwijs een onevenwichtige relatie. Jij, de cliënt, stelt je open en de therapeut doet dat over het algemeen niet. Dit is nodig om u uitsluitend op uw problemen te kunnen concentreren. Hoe kan vertrouwen ontstaan in zo'n eenzijdige relatie?
Omdat de therapeut lang niet zoveel onthult, zul je de therapeut hopelijk gaan zien als een veilige, zorgzame luisteraar die toegewijd is om je te helpen erachter te komen jouw problemen, niet die van haar.
Vriendschap daarentegen is inherent tweezijdig. In de meeste relaties openen we ons geleidelijk naarmate de ander zich ook openstelt. Als je vriend weet ik veel dingen over jou en jij weet veel over mij. We hebben meestal gedeelde ervaringen die verder gaan dan alleen in een kamer zitten praten.
Therapie kan zeker een vriendelijk relatie, afhankelijk van de betrokken persoonlijkheden en de theoretische oriëntatie van de therapeut.
Historisch gezien deden bepaalde psychoanalytisch georiënteerde therapeuten er alles aan om geen enkel aspect van zichzelf aan hun patiënten te onthullen. Ze geloofden dat dit de reacties van de patiënt zou beïnvloeden op een nutteloze manier die bekend staat als overdracht.
De meeste hedendaagse psychoanalytici en therapeuten erkennen echter dat ze altijd aspecten van zichzelf onthullen. Het doel van de therapeut is niet om zijn persoonlijkheid te verbergen, maar om het soort relatie te bevorderen dat een volledige discussie en verkenning mogelijk maakt van alle reacties die plaatsvinden tussen de therapeut en de patiënt.
Je therapeut kan niet je vriend zijn
Je therapeut zou geen goede vriend moeten zijn, want dat zou een zogenaamde dubbele relatie creëren, iets dat onethisch is in therapie.
Dubbele relaties doen zich voor wanneer mensen tegelijkertijd twee zeer verschillende soorten relaties hebben. Het is bijvoorbeeld onethisch voor een therapeut om een goede vriend of familielid te behandelen. Het is ook onethisch voor een therapeut om een seksuele relatie met een cliënt te hebben.
Een van de moeilijkheden bij dubbele relaties is dat een probleem in één relatie, zoals een vriendschap of een seksuele relatie, dan problemen kan veroorzaken in de therapeutische relatie. Als je boos op me bent omdat ik niet op je feest ben geweest, zal het moeilijk voor je zijn om je open te stellen in therapie.
Seksuele relaties met cliënten zijn niet alleen een dubbele relatie, maar exploiteren ook de kracht die inherent is aan het eenzijdige karakter van de therapierelatie. Dergelijke relaties zijn op verschillende gronden onethisch.
Als je klaar bent met therapie
Hoewel het niet gebruikelijk is, kan er een vriendschap ontstaan als je klaar bent met de therapie. Ethische richtlijnen fronsen dit echter om verschillende redenen, waaronder het idee dat de overdrachtsaspecten van de relatie en de machtsonbalans die in therapie wordt gevormd, nooit helemaal verdwijnen.
Als u momenteel in therapie bent, verwacht dan dat uw therapeut iemand is met wie u gemakkelijk kunt praten.
Als hij of zij vriendelijk is, kan dit een extra bonus zijn. Maar onthoud dat therapie niet hetzelfde is als een vriendschap. Door gebruik te maken van de persoonlijke en professionele relatie die zich in therapie ontwikkelt, zult u beter in staat zijn om de veranderingen die u nastreeft in uw leven aan te brengen.