Word je griezelig of gestrest als je losse haren vindt die op je shirt of stoel zijn gevallen? Als dat zo is, heb je misschien wat bekend staat als trichofobie, wat een buitensporige en aanhoudende angst voor haar is. Dit kan angst voor haar op het hoofd zijn, maar het gaat vaak om het aanraken of zien van losse haren die op kleding, het lichaam, meubels of een ander oppervlak zijn gevallen. Een borstel bedekt met losse haren kan bijvoorbeeld gevoelens van angst en ongerustheid oproepen.
Hoewel trichofobie geen duidelijke aandoening is die wordt erkend door de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), kunnen de symptomen ervan voldoen aan de diagnostische criteria voor een specifieke fobie. Een specifieke fobie is een intense en irrationele angst voor een specifiek object of een specifieke situatie.
Volgens het National Institute of Mental Health zal ongeveer 12,5% van de volwassenen in de Verenigde Staten op enig moment in hun leven een specifieke fobie hebben.
Oorzaken, triggers en risicofactoren
Net als bij andere specifieke fobieën zijn de exacte oorzaken van trichofobie niet helemaal duidelijk, hoewel wordt aangenomen dat verschillende factoren een rol kunnen spelen.
Angst voor ziekte of besmetting kan bijdragen aan de aandoening, vooral als de focus van de angst ligt op het gevoel of het zien van los haar op de huid. De overtuiging dat haar een verontreiniging is, kan ervoor zorgen dat mensen bang worden om los haar te zien. Mensen kunnen zelfs obsessief schoonmaken om losse haren te verwijderen die op oppervlakken in huis zijn gevallen.
Trichofobie kan ook bijdragen aan of verergeren van een aandoening die bekend staat als trichotillomanie. Deze aandoening wordt gekenmerkt door haaruitval veroorzaakt door trekken of druk uitoefenen op het haar. Mensen met trichofobie kunnen geloven dat de wortels van hun eigen haar vreemde entiteiten bevatten die alleen kunnen worden verwijderd door het haar eruit te trekken. In dit geval houdt de fobie de angst in voor haar dat nog aan het hoofd of lichaam vastzit.
Andere risicofactoren die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van specifieke fobieën, zoals trichofobie, zijn onder meer:
- Ervaring: Na een schokkende ervaring kan een persoon een verband ontwikkelen tussen een specifiek object en paniekgevoelens
- Modellering: Een andere theorie suggereert dat specifieke fobieën kunnen ontstaan nadat een persoon heeft geobserveerd dat anderen fobische reacties vertonen als reactie op een specifiek object.
- Genetica: Genetische factoren kunnen een bijdragende rol spelen bij de ontwikkeling van fobieën. Onderzoek heeft aangetoond dat genetische factoren een belangrijke rol spelen bij de ontwikkeling van het bloed/letsel/injectie-subtype van fobieën, die vaak worden geassocieerd met angst voor ziekte, ziekte of besmetting.
Trichofobie Symptomen
De symptomen van trichofobie zijn voor elke persoon anders en variëren in ernst. Net als bij andere fobieën ervaren mensen zowel fysieke als emotionele reacties als reactie op de bron van hun angsten.
Lichamelijke symptomen van trichofobie zijn onder meer:
- Verhoogde hartslag
- Snel ademhalen
- Zweten
- bevend
- Duizeligheid
- Moeite met ademhalen
Emotionele symptomen kunnen zijn:
- Gevoelens van walging of preutsheid bij het zien van haar
- Extreme angst of paniek
- Een gevoel van angst
- Machteloos en onbeheerst voelen
- Een behoefte om te ontsnappen
- Een gevoel van naderend onheil
- Gevoelens van onwerkelijkheid
- Een gevoel dat de dood nabij kan zijn
Vermijding is een ander veel voorkomend symptoom van specifieke fobieën. Mensen met trichofobie kunnen proberen losse haren of bosjes haar te vermijden door overmatig schoon te maken. In sommige gevallen kunnen mensen zelfs een paniekaanval krijgen wanneer ze worden geconfronteerd met de bron van hun angst.
Een paniekaanval wordt gekenmerkt door het plotseling optreden van extreme angst. Mensen kunnen het gevoel hebben dat ze niet kunnen ademen, het gevoel hebben dat ze stikken en zelfs bang zijn dat ze dood gaan.
Diagnose
Op basis van de hierboven beschreven symptomen, kun je misschien bepalen of je trichofobie hebt. Als uw symptomen mild zijn, kunt u het gevoel hebben dat de aandoening beheersbaar is. Voor ernstigere symptomen die uw vermogen om normaal te functioneren in uw dagelijks leven belemmeren, is het belangrijk om met uw arts te praten.
Hoewel trichofobie niet formeel door de DSM-5 wordt erkend als een afzonderlijke aandoening, kan uw arts u diagnosticeren met een specifieke fobie op basis van uw symptomen. De diagnostische criteria voor specifieke fobieën zijn:
- Onredelijke, buitensporige angst
- Onmiddellijke angstreactie op de bron van de angst (in dit geval haar)
- Vermijden van het object of extreme nood wanneer het wordt aangetroffen
- Een significante impact op het leven en het vermogen van het individu om te functioneren
Diagnose vereist ook dat de symptomen minstens zes maanden aanwezig zijn en niet worden veroorzaakt door een andere aandoening. De symptomen mogen bijvoorbeeld niet beter verklaard worden door een andere aandoening zoals een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Een persoon met OCS kan bijvoorbeeld los haar als rommelig of wanordelijk beschouwen, wat symptomen van angst kan veroorzaken en de noodzaak om de bronnen van dat leed op te ruimen of weg te nemen.
Trichofobie behandeling
Als bij u de diagnose trichofobie is gesteld, zijn er effectieve behandelingen die kunnen helpen.
Blootstellingstherapieën, waaronder systematische desensibilisatie, zijn de eerstelijnsbehandelingen voor specifieke fobieën. Deze benadering houdt in dat je geleidelijk en herhaaldelijk wordt blootgesteld aan de bron van je angst, terwijl je ook ontspanningsstrategieën toepast om de angstreactie te beheersen.
Voor trichofobie kun je beginnen met het leren en oefenen van een aantal ontspanningsstrategieën, zoals diep ademhalen en progressieve spierontspanning. Als je deze eenmaal hebt geleerd, kun je je misschien voorstellen dat je in de buurt van los haar zit terwijl je die ontspanningsstrategieën oefent.
Vervolgens kunt u doorgaan naar een foto van los haar voordat u geleidelijk aan werkt om los haar te zien of daadwerkelijk op uw huid of kleding te krijgen. Na verloop van tijd kan het koppelen van de ontspanningsreactie aan de bron van je angst je helpen om je angst te beheersen wanneer je het gevreesde object tegenkomt.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) kan ook nuttig zijn om de onderliggende gedachten, gevoelens en gedragingen aan te pakken die kunnen bijdragen aan fobische reacties.
Hoewel medicijnen meestal niet zijn geïndiceerd bij de behandeling van specifieke fobieën, kunnen ze soms worden gebruikt in combinatie met gedragsbehandelingen om enkele van de symptomen van angst te beheersen.
Complicaties
Net als andere specifieke fobieën kan trichofobie een aanzienlijke impact hebben op het dagelijks leven van een persoon. Enkele van de mogelijke complicaties waarmee een persoon te maken kan krijgen als gevolg van zijn aandoening zijn:
- Isolatie en eenzaamheid: Mensen doen soms veel moeite om de bron van hun angst te vermijden. Bij trichofobie kan dit betekenen dat je plaatsen moet vermijden waar los haar veel voorkomt, zoals een kapsalon. In andere gevallen kunnen mensen zo bang worden voor een paniekaanval dat ze zelfs niet meer naar hun werk, school of andere sociale evenementen kunnen gaan.
- Drugmisbruik: Mensen met symptomen van trichofobie zullen waarschijnlijk eerder proberen hun angst onder controle te krijgen met alcohol of andere middelen.
- Andere aandoeningen: Het is niet ongebruikelijk dat een persoon comorbide aandoeningen zoals angst of depressie ervaart. Trichofobie kan ook voorkomen naast andere aandoeningen zoals OCS of trichotillomanie.
Prognose en preventie
Blootstellingstherapie is empirisch gevalideerd als een effectieve behandeling voor specifieke fobieën zoals trichofobie. Onderzoek heeft aangetoond dat 90% van de mensen die een exposure-therapiebehandeling ondergaan, significante vermindering van angst en vermijding ervaren en dat 65% na de behandeling geen specifieke fobie meer heeft.
Hoewel er geen manier is om alle risicofactoren voor trichofobie te elimineren, kan vroege interventie en behandeling nuttig zijn. Ouders en andere familieleden die deze of een andere fobie hebben, kunnen het risico op het modelleren van fobisch gedrag minimaliseren door behandeling te krijgen.
Coping-tips
Als u symptomen van trichofobie heeft, zijn er dingen die u kunt doen om met uw angsten om te gaan en uw angsten te beheersen.
Leer ontspanningstechnieken. Het kan nuttig zijn om enkele van dezelfde strategieën te gebruiken die worden gebruikt in blootstellingstherapieën. Ontdek methoden zoals visualisatie, diepe ademhaling en progressieve spierontspanning. Als je merkt dat je angstsymptomen ervaart als reactie op het zien van haar, gebruik dan de technieken die je hebt beoefend om je lichaam en geest te ontspannen.
Zorg voor jezelf. Vasthouden aan gezonde routines, zoals voldoende slapen, goed eten en regelmatig bewegen, is belangrijk voor het algehele welzijn. Als u zich goed voelt, zult u waarschijnlijk beter in staat zijn om uw angst effectief te beheersen.
Oefen je angsten onder ogen te zien. Je zou kunnen beginnen door alleen het haar in beeld te brengen of online naar afbeeldingen van los haar te kijken. Na verloop van tijd kan het u helpen om uw angstgevoelens beter te beheersen door uzelf geleidelijk aan uw angsten bloot te stellen.
Als de symptomen van trichofobie uw leven ernstig beïnvloeden en het u moeilijk maken om normaal te functioneren, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken. Praat met uw arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg over wat u voelt. Samen kun je werken aan een behandelplan dat je weer op weg helpt.
Trichofobie kan symptomen veroorzaken die veel verschillende aspecten van uw leven aanzienlijk kunnen beïnvloeden, waaronder uw vermogen om te werken, naar school te gaan en relaties te onderhouden. Gelukkig kunnen effectieve behandelingen de symptomen van deze aandoening verminderen of zelfs elimineren.
U kunt ook de National Alliance on Mental Health (NAMI) bellen op 1-800-950-6264 voor meer bronnen en verwijzingen naar professionals in de geestelijke gezondheidszorg in uw regio.
