De status-quo-bias is een type cognitieve vooringenomenheid waarbij mensen er de voorkeur aan geven dat de dingen blijven zoals ze zijn of dat de huidige stand van zaken hetzelfde blijft. Deze vooringenomenheid kan een effect hebben op menselijk gedrag, maar het is ook een onderwerp van belang op andere gebieden, waaronder sociologie, politiek en economie.
Door je bewust te zijn van hoe de status-quo-bias je beslissingen en gedrag beïnvloedt, kun je zoeken naar manieren om de bias in de keuzes die je elke dag maakt te verminderen. reduce
Overzicht
Verandering kan voor veel mensen eng zijn, wat misschien de reden is waarom velen er de voorkeur aan geven dat dingen gewoon blijven zoals ze zijn. In de psychologie staat deze neiging bekend als de status-quo-bias, een soort cognitieve vooringenomenheid waarbij mensen een voorkeur vertonen voor hoe de dingen nu zijn. Wanneer er veranderingen optreden, hebben mensen de neiging deze als een verlies of nadeel te ervaren.
De status-quo-bias kan mensen resistent maken tegen verandering, maar het kan ook een krachtig effect hebben op de beslissingen die ze nemen.
De term "status-quo-bias" werd voor het eerst geïntroduceerd door onderzoekers William Samuelson en Richard Zeckhauser in 1988. In een reeks gecontroleerde experimenten ontdekten Samuelson en Zeckhauser dat mensen een onevenredige voorkeur tonen voor keuzes die de status-quo handhaven. een verscheidenheid aan vragen, bijvoorbeeld waarin ze de rol van beslisser moesten opnemen in situaties waarmee individuen, managers en overheidsfunctionarissen worden geconfronteerd.
Op basis van de resultaten toonde het onderzoek een sterke status-quo-bias in de antwoorden. Bij het maken van een belangrijke keuze kiezen mensen eerder voor de optie die de dingen in stand houdt zoals ze nu zijn.
Een status-quo-bias minimaliseert de risico's die gepaard gaan met verandering, maar het zorgt er ook voor dat mensen potentiële voordelen mislopen die misschien wel opwegen tegen de risico's.
uitleg
Dus waarom hebben mensen de neiging om zo'n sterke voorkeur te hebben voor de status-quo? Een aantal andere cognitieve vooroordelen ondersteunen het bestaan van de status-quo-bias.
Verliesaversie bias
Bij het overwegen van hun keuzes concentreren mensen zich meer op wat ze te verliezen hebben dan op hoe ze er voordeel uit zouden kunnen halen. Volgens de 'vooruitzichtentheorie', een economische theorie ontwikkeld door de onderzoekers Daniel Kahneman en Amos Tversky in 1979, 'doemen verliezen groter op dan winst'. Met andere woorden, het potentieel voor verlies valt veel prominenter op in de hoofden van mensen dan de potentieel voor winst.
Uit het onderzoek van Samuelson en Zeckhauser bleek bijvoorbeeld ook dat jongere werknemers zich eerder aanmeldden voor een ziektekostenverzekering met betere premies en eigen risico's, terwijl oudere werknemers eerder vasthielden aan hun oude maar minder gunstige plannen.
De oudere werknemers zijn misschien meer bezig met het minimaliseren van eventuele verliezen in plaats van alles op het spel te zetten voor een aantal potentiële winsten. Ze weten wat ze kunnen verwachten van hun huidige plan, dus ze zijn niet bereid het risico te nemen voor een nieuw plan, ook al kan de overstap financiële voordelen met zich meebrengen.
Blootstelling
Louter exposure, of de neiging om de dingen te verkiezen zoals ze zijn, simpelweg omdat ze bekend zijn, kan ook een rol spelen. Onderzoekers hebben ontdekt dat mensen de voorkeur geven aan een grote verscheidenheid aan dingen, simpelweg omdat ze er bekend mee zijn, inclusief woorden, gezichten, lijntekeningen en zelfs geluiden. Heel vaak krijgen de dingen waarvan we denken dat we de voorkeur hebben alleen maar de voorkeur omdat we meer vertrouwd zijn met met hen.
Gevolg
De status-quo-bias kan een ernstige impact hebben op een breed scala aan alledaagse beslissingen. U kunt bijvoorbeeld merken dat u elke keer dat u uw favoriete restaurant bezoekt hetzelfde menu-item bestelt. Sommige van de nieuwere items op het menu zien er misschien verleidelijk uit, maar u weet al dat u tevreden zult zijn met uw oude favoriet.
In plaats van een nieuw gerecht te proberen, en het risico te lopen dat je het niet lekker zult vinden, blijf je liever bij je beproefde favoriet. Dit minimaliseert het risico op mogelijke verliezen (niet tevreden zijn met wat je hebt besteld), maar je loopt ook de mogelijke voordelen mis, zoals het vinden van een nieuw favoriet gerecht.
Vasthouden aan uw huidige kabel-/satellietprovider is een ander voorbeeld van hoe de status-quo-bias de dagelijkse beslissingen kan beïnvloeden. Ook al biedt een andere provider misschien meer kanalen tegen een lagere prijs, je bent al bekend met de tarieven, keuzes en klantenservice van je huidige provider. De status-quo-bias kan ertoe leiden dat u bij uw huidige provider blijft om de dingen te laten zoals ze zijn, in plaats van een risico te nemen op een onbekende maar potentieel betere service-optie.
De status-quo-bias kan ook van invloed zijn op belangrijkere levenskeuzes die van invloed kunnen zijn op uw financiën, uw politieke keuzes en zelfs uw gezondheid.
De bias wordt bijvoorbeeld vaak gebruikt om uit te leggen waarom mensen geen gebruik maken van investerings- en spaarmogelijkheden. In plaats van hun geld te beleggen in beleggingen met een bepaald risico, laten mensen hun geld vaak achter op spaarrekeningen met een laag rendement. De status-quo-bias leidt ertoe dat mensen hun financiële situatie behouden zoals die nu is, in plaats van een risico te nemen om hun financiële vooruitzichten te verbeteren.
In de politiek wordt de status-quo-bias ook vaak gebruikt om de conservatieve denkwijze te verklaren. Mensen die zich als conservatief beschouwen, hebben de neiging zich te concentreren op het in stand houden van tradities en het houden van de dingen zoals ze zijn. Dit vermijdt risico's die gepaard gaan met verandering, maar mist ook mogelijke voordelen die verandering met zich mee kan brengen.
De status-quo-bias kan ook een impact hebben op de gezondheidskeuzes die mensen maken. Eén studie toonde aan dat mensen, wanneer ze de keuze krijgen tussen hun huidige medicatie en een nog betere medicatie, bevooroordeeld zijn om hun huidige medicijn te kiezen. In plaats van het risico te lopen een onbekend medicijn te proberen dat onbekende effecten kan hebben, houden mensen liever vast aan wat ze weten, zelfs als het mogelijk niet zo goed is als de alternatieven.
Natuurlijk heeft de status-quo-bias, net als veel andere cognitieve vooroordelen, voordelen. Omdat het voorkomt dat mensen risico's nemen, biedt de bias een zekere mate van bescherming. Deze risicomijding kan echter ook negatieve effecten hebben als de alternatieven daadwerkelijk meer veiligheid en voordelen bieden dan de huidige stand van zaken.
