Na meer dan tien jaar herzieningen werd in 2013 de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) gepubliceerd door de American Psychiatric Association (APA), maar niet zonder controverse. De DSM-5 wordt veel gebruikt door gezondheidswerkers om gedragsproblemen te diagnosticeren en wordt gebruikt voor verzekeringsfacturering.
Verschillende secties van de nieuwe DSM-5 zijn bekritiseerd, waaronder de sectie over alcoholisme.
Alcoholmisbruikstoornissen
In de vorige versie van de handleiding, de DSM-IV, gepubliceerd in 1994, werden stoornissen in alcoholgebruik onderverdeeld in twee categorieën, alcoholmisbruik en alcoholafhankelijkheid.
Volgens de APA: "Het onderscheid tussen misbruik en afhankelijkheid was gebaseerd op het concept van misbruik als een milde of vroege fase, en afhankelijkheid als de meer ernstige manifestatie."
In plaats van twee afzonderlijke diagnoses, heeft de herziene handleiding een enkele diagnose van alcoholgebruiksstoornis (AUD), die volgens de APA "beter overeenkomt met de symptomen die patiënten ervaren".
De diagnostische criteria voor AUD
In de vijfde editie van de handleiding kan AUD worden gecategoriseerd als mild, matig of ernstig. De diagnose is gebaseerd op 11 criteria. De ernst van de aandoening wordt beoordeeld aan de hand van het aantal criteria waaraan het individu voldoet. Van 0 tot 1 heeft de persoon geen AUD. Van 2 tot 3 is de diagnose mild; van 4 tot 5, gemiddeld; en 6 of meer, ernstig.
Verwarring over de term afhankelijkheid
Volgens de APA was een reden voor het combineren van de twee afzonderlijke diagnoses in de eerste plaats omdat de diagnose alcoholafhankelijkheid verwarring veroorzaakte. De meeste mensen dachten dat afhankelijkheid verslaving betekende. Afhankelijkheid kan echter uw normale lichaamsreactie zijn op het gebruik van een stof, bijvoorbeeld wanneer u fysiologisch afhankelijk wordt van een medicijn terwijl u het voorgeschreven regime van uw arts volgt.
11 Criteria voor een diagnose van alcoholmisbruikstoornis
De volgende verkorte beschrijvingen zijn wat gezondheidswerkers gebruiken voor diagnose als de 11 criteria van alcoholgebruiksstoornis:
- Ontbrekend werk of school
- Drinken in gevaarlijke situaties
- Drinken ondanks sociale of persoonlijke problemen
- Verlangen naar alcohol
- Opbouwen van tolerantie
- Opnames wanneer u probeert te stoppen
- Meer drinken dan bedoeld
- Proberen te stoppen zonder succes
- Verhoogd alcoholzoekgedrag
- Interferentie met belangrijke activiteiten
- Voortgezet gebruik ondanks gezondheidsproblemen
De hunkeringscriteria vervingen een eerder symptoom van terugkerende juridische problemen als gevolg van drinken, die de APA elimineerde vanwege verschillende culturele overwegingen die de criteria moeilijk internationaal toepasten.
Critici beweren dat alcoholisme verkeerd is gelabeld met nieuwe criteria
Volgens de nieuwe criteria zou een student die in het weekend drinkt en af en toe een les mist, worden gediagnosticeerd met een milde alcoholmisbruikstoornis. Dit is een deel van waar de controverse ligt.
Critici zeggen dat de herziene criteria ertoe kunnen leiden dat binge-drinkers op school of minderjarige drinkers verkeerd worden bestempeld als milde alcoholisten, een diagnose die hen tot in hun latere jaren zou kunnen volgen.
Task Force gelooft dat nieuwere handleiding zorgt voor meer accurate diagnose
De taskforce die heeft geholpen bij het herzien van de handleiding, beweert dat de nieuwe criteria een stap in de goede richting zijn naar een nauwkeuriger diagnose van de aandoening.
"Het gebied van middelenmisbruik en verslaving is de afgelopen twee decennia getuige geweest van een explosie van belangrijk onderzoek", zegt Dr. David Kupfer, voorzitter van de DSM-5-taskforce. "De veranderingen weerspiegelen de beste wetenschap in het veld en bieden nieuwe duidelijkheid over het diagnosticeren van deze aandoeningen."
Een van de auteurs van de vorige DSM-IV is het er niet mee eens dat onderzoek de enige factor bij de diagnose zou moeten zijn. "De beslissing van de DSM-5 om beginnende drinkers op één hoop te gooien met alcoholisten in het eindstadium, werd ingegeven door onderzoekers die niet gevoelig zijn voor hoe het label zich zou uitwerken in het leven van jonge mensen", zegt Dr. Allen Frances, voorzitter van de DSM-IV-taskforce.
Wat onderzoek suggereert?
Een studie uit 2013 door onderzoekers van de Virginia Commonwealth University die 7.000 tweelingen bestudeerden, toont aan dat de nieuwe criteria niet resulteren in een verbeterde alcoholgerelateerde diagnose. De nieuwe criteria leiden evenmin tot minder nauwkeurige diagnoses.
Onnodige toename van diagnoses
Critici van de herzieningen beweren dat de DSM-5 de lijst uitbreidt van wat als geestesziekte wordt beschouwd en leidt tot een onnodige toename van diagnoses. De meest schadelijke kritiek op de DSM-5 kwam van het National Institute of Mental Health (NIHM), dat zijn steun aan de handleiding twee weken voor publicatie introk. Het NIMH, de grootste financieringsinstantie voor onderzoek naar geestelijke gezondheid, kondigde aan dat het zijn onderzoek zou gaan heroriënteren van de DSM-categorieën.
Voldoen aan criteria is niet genoeg voor diagnose
Volgens Dr. Thomas Insel, directeur van het NIMH toen de handleiding werd uitgebracht, beweerde hij dat het grootste probleem met de DSM-5 de validiteit was. Het voldoen aan criteria gaat niet ver genoeg om een diagnose te rechtvaardigen. Hij zei: "Dit zou gelijk staan aan het creëren van diagnostische systemen op basis van de aard van pijn op de borst of de kwaliteit van koorts", wat impliceert dat symptomen alleen zelden wijzen op de beste behandelingskeuze of een nauwkeurige diagnose.
Het NIMH is bezig met het ontwikkelen van een eigen Research Domain Criteria (RDoC) als alternatief voor de DSM. Het zou nieuwe manieren vinden om psychische stoornissen te classificeren op basis van dimensies van waarneembaar gedrag en objectieve neurobiologische metingen.