In het verleden is er veel controverse geweest rond de wetenschappelijke studie van liefde. Veel mensen beschouwen liefde als mysterieus en niet te kwantificeren. Hier zijn vier veelgestelde vragen over de rol van liefde in de psychologie.
1. Hoe verschilt de studie van liefde van andere onderwerpen?
In de jaren zeventig gaf een Amerikaanse senator genaamd William Proxmire psycholoog Elaine Hatfield wat hij 'de Golden Fleece Award' noemde. In wezen beschuldigde hij haar van het verspillen van belastinggeld aan nutteloos onderzoek naar liefde. Veel mensen waren het destijds met hem eens.
Sindsdien heeft onderzoek naar liefde bijgedragen aan een andere kijk op ouderschap, onderwijs en de ontwikkeling van kinderen. Er is veel variatie in de manier waarop liefde wordt bestudeerd. De beroemde gehechtheidsexperimenten van Harry Harlow betroffen het ontnemen van alle sociale contacten aan jonge apen, wat aantoonde hoe verwoestend een gebrek aan liefde kan zijn voor de normale ontwikkeling. Tegenwoordig gebruiken de meeste liefdeonderzoekers zelfrapportage-enquêtes om informatie te verzamelen over houdingen, percepties en reacties houden van.
2. Welk liefdesmodel wordt algemeen aanvaard?
Misschien wel het bekendste model van vandaag is Sternberg's Triangular Theory of Love. De reden dat deze theorie veel aandacht krijgt, is dat het veel van de elementen combineert die in eerdere liefdestheorieën werden gevonden. Volgens Sternberg zijn er drie essentiële elementen van liefde: intimiteit, passie en toewijding
Een relatie die op slechts één van deze elementen is gebaseerd, wordt over het algemeen als zwak beschouwd, terwijl een relatie die op twee of meer elementen is gebaseerd veel duurzamer is. Een combinatie van passie en intimiteit zou bijvoorbeeld zijn wat Sternberg 'hartstochtelijke liefde' noemt.
Een combinatie van intimiteit, passie en toewijding vormen wat bekend staat als 'volmaakte liefde'.
3. Zijn er onderzoeken die de liefde tussen ouder en kind vergelijken met toekomstige romantische relaties?
Ja. Er is de laatste tijd nogal wat onderzoek gedaan op dit gebied. Traditioneel geloof heeft gesuggereerd dat, hoewel ouder-kindrelaties een belangrijke basis vormen voor toekomstige relatiestijlen, de vroegste relaties tussen ouders en kinderen niet noodzakelijk bepalen hoe een persoon zich als volwassene in relaties zal gedragen. Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat het verband tussen onze vroegste liefdesrelaties en relaties met volwassenen sterker kan zijn dan eerder werd gedacht
Veel onderzoeken hebben aangetoond dat personen die in hun kindertijd als veilig gehecht worden beschouwd, opgroeien met gezondere en langdurigere volwassen relaties. Onderzoek heeft echter ook consequent aangetoond dat mensen een slechte hechting in de kindertijd kunnen overwinnen om als volwassenen gezonde romantische relaties te ontwikkelen
4. Hebben mensen soms hulp nodig met liefde?
Een van de meest voorkomende beoordelingen die door artsen en therapeuten wordt gegeven, wordt een 'Global Assessment of Functioning' genoemd. Deze beoordeling is bedoeld om alle aspecten van het leven van een persoon te bekijken om te zien hoe goed het individu functioneert. Liefde valt onder de paraplu van sociaal functioneren. Problemen met liefde en interpersoonlijke relaties kunnen een aanwijzing zijn voor grote problemen, dus de meeste professionals nemen deze informatie zeer serieus. De meeste artsen en psychologen zijn het erover eens dat problemen met liefdesrelaties een ernstige medische aandoening zijn die enige vorm van interventie vereist.
Een type therapie dat wordt gebruikt om te helpen bij interpersoonlijke problemen zoals liefde, is interpersoonlijke therapie, die zich richt op gehechtheden en het oplossen van problemen met interpersoonlijke relaties. Het is een kortdurende therapie gebaseerd op de overtuiging dat problemen in ons interpersoonlijke leven zich kunnen manifesteren in psychische stoornissen en symptomen zoals depressie.