Heb je ooit ineengedoken om een slecht geheugen? Je loopt over straat en plotseling word je overvallen door een golf van schaamte over iets wat je weken, maanden of zelfs jaren geleden hebt gedaan?
Als je dat hebt, ben je niet de enige. Bijna iedereen heeft deze "cringe-aanvallen" minstens één keer, zo niet meerdere keren meegemaakt. Voor sommigen vervagen deze slechte herinneringen met de tijd. Maar als je een sociale angststoornis (SAD) hebt, kan het voelen alsof je constant je meest gênante momenten herbeleeft.
Negatieve sociale herinneringen
Het kan moeilijk zijn om een slecht geheugen te vergeten, of je nu wel of geen SAD hebt. Het kan voelen alsof je een 'geheugenbank' hebt opgebouwd vol met alle situaties die je je herinnert als beschamend en gênant.
Hoewel de specifieke herinneringen die bij je blijven van persoon tot persoon zullen verschillen, zijn enkele voorbeelden de volgende. Deze kunnen subjectief zijn, zodat alleen jij het negatieve aspect van de situatie zou zien of ze kunnen openlijk traumatiserend zijn, zoals het voorwerp van spot:
- Een fout maken in een sociale situatie, zoals iemand bij de verkeerde naam noemen
- Bevriezen tijdens een prestatiesituatie
- Door iemand afgewezen worden, vooral in een romantische relatie
- Geloven dat anderen op de hoogte waren van uw angstige symptomen, zoals handen schudden of blozen
- Gepest of uitgelachen worden door je leeftijdsgenoten
Na dit soort gebeurtenissen, als je ze terugdenkt, zou je dingen tegen jezelf kunnen zeggen, zoals:
- "Waarom zei/deed ik dat?"
- "Ik ben zo gênant"
- "Waarom kan ik niet gemakkelijk met anderen omgaan?"
In wezen blijf je die gênante herinneringen herbeleven en kan het voelen alsof je je hersenen niet kunt afsluiten.
Oxytocine en slechte herinneringen
Hoewel algemeen wordt aangekondigd dat het hormoon oxytocine een positieve invloed heeft in sociale situaties, heeft recent onderzoek gewezen op het potentieel om negatieve sociale herinneringen in te bedden bij mensen met SAD.
Op deze manier kan oxytocine het effect hebben dat het emotionele pijn veroorzaakt en de reden zijn dat stressvolle sociale situaties lang na de oorspronkelijke gebeurtenis bij ons blijven - en zelfs toekomstige angst en angst kunnen veroorzaken.
Onderzoek bij muizen
In een studie gepubliceerd in het tijdschrift Natuur Neurowetenschap in 2013 werden muizen met verschillende niveaus van oxytocinereceptoren (geen receptoren, verhoogde receptoren, normale niveaus van receptoren) in de hersenen bestudeerd om de effecten van angst en angst te onderzoeken.
In het eerste experiment werden de muizen in een situatie met agressieve muizen geplaatst waarin ze een sociale nederlaag ervoeren, waardoor een stressvolle sociale situatie ontstond. De muizen die de oxytocinereceptoren misten, zouden geen oxytocine in hun hersenen hebben gekregen.
Zes uur later legden de onderzoekers de muizen terug bij de agressieve muizen. Wat ze ontdekten was dat de muizen zonder receptoren geen tekenen van angst vertoonden. De muizen met extra receptoren vertonen verhoogde niveaus van angst. Ten slotte vertoonden de muizen met normale hoeveelheden receptoren een typisch niveau van angst.
In een tweede experiment konden de onderzoekers aantonen dat oxytocine in een stressvolle sociale situatie zelfs angst kon omzetten in een situatie die erop volgde - in het geval van de muizen was dit een elektrische schok. Nogmaals, de muizen zonder receptoren vertoonden geen tekenen of herinnerden zich dat ze bang waren voor de elektrische schok.
Onderzoek bij mensen
In een studie uit 2017 daarentegen werd oxytocine in de neus van mannen toegediend. Eerst kregen deze mannen een neutrale stimulus te zien (foto's van gezichten en huizen) die soms gepaard ging met een elektrische schok. Vervolgens kregen de proefpersonen een enkele dosis oxytocine of een placebo. Vervolgens ondergingen ze angst voor uitstervingstherapie terwijl ze MRI-scans ontvingen.
Ze kregen opnieuw de foto's te zien, maar zonder de koppeling van de elektrische schok. Wat ze ontdekten was dat de proefpersonen die de oxytocine kregen, verhoogde activiteit in de prefrontale cortex hadden (voor het beheersen van angst) en verminderde respons in de amygdala wanneer de afbeeldingen werden getoond. Dit suggereerde dat een enkele dosis oxytocine effectief was om het gebruik van op extinctie gebaseerde therapie voor angst en angst te verbeteren.
Hoewel deze resultaten (muizen versus mannen) tegenstrijdig lijken, kan dit verband houden met de timing van de oxytocinedosis. Als de mannen die oxytocine hadden gekregen het tegelijk met de elektrische schok hadden gekregen, zou de herinnering aan de schok hen dan langer zijn bijgebleven? Het antwoord op deze kwestie is niet duidelijk.
Oxytocine en sociale angsten
Wat vertelt dit onderzoek ons over onze eigen angst, angst en hun relatie tot slechte herinneringen?
Het lijkt erop dat oxytocine sociale herinneringen in de hersenen (met name in het laterale septum) kan versterken of het effect van intensivering of versterking kan hebben. Dit is belangrijk omdat bekend is dat chronische sociale stress angst en depressie veroorzaakt. Dit effect lijkt ook lang aan te houden - minstens zes uur.
Dit soort onderzoek suggereert ook dat, net zoals sociale angst een genetische component lijkt te hebben, het vermogen van je hersenen om toegang te krijgen tot oxytocine mogelijk verband houdt met hoe goed je slechte herinneringen codeert in sociale situaties, zodat ze je in de toekomst bang kunnen maken. .
Omgaan met
Als negatieve sociale gebeurtenissen uit het verleden een centrale rol spelen bij SAD, is het logisch dat het elimineren van herinneringen aan deze gebeurtenissen zou helpen om uw angst te verminderen:
- Als je vaak flashbacks of 'ineenkrimpaanvallen' hebt over beschamende situaties uit het verleden, kan het handig zijn om een dagboek bij te houden waarin je ook blije of positieve gebeurtenissen vastlegt. Telkens wanneer u zich een negatieve herinnering herinnert, probeer deze dan op te volgen met een positieve.
- Als reactie op flashbacks kun je ook een paar zinnen hebben die je tegen jezelf herhaalt, zoals 'die gebeurtenis definieert mij niet'.
- Je kunt ook proberen mindfulness te oefenen wanneer herinneringen bij je terugkomen. In plaats van jezelf te laten opgaan in de herinnering, kun je proberen je aandacht te vestigen op iets in het huidige moment, zoals een aanblik of geur.
- Als je nog steeds worstelt, probeer dan een cognitief-gedragsmatige benadering te gebruiken en vraag jezelf af: "Herinnert iemand anders dan ik zich die situatie echt of denkt erover na?"
- Tot slot, als je merkt dat je het slachtoffer wordt van de behoefte om perfect te zijn en je herinneringen zich concentreren op tijden dat je fouten hebt gemaakt, probeer dan fouten te maken en dingen met opzet verkeerd te doen. Na verloop van tijd, als je jezelf in verlegenheid wilt brengen, zullen herinneringen aan die situaties een andere smaak hebben. Zeg tegen jezelf dat je nu, op dit moment, sociale acceptatie verdient, in plaats van op een later tijdstip wanneer je de 'perfecte' persoon bent geworden.
- Gebruik vooral geen negatieve strategieën om slechte herinneringen te vergeten, zoals drugs- of alcoholmisbruik.
Genvariaties en slechte herinneringen
Zou het niet geweldig zijn om al je negatieve herinneringen volledig te wissen? Hoewel dat misschien als sciencefiction klinkt, is de moderne geneeskunde misschien dichter bij het realiseren ervan dan u zich realiseert.
Onderzoek heeft aangetoond dat een van de hersenen afgeleide neurotrofe factor (BDNF) genvariatie gerelateerd is aan het genereren van angst. BDNF-gentherapie zou in de toekomst kunnen worden gebruikt door genen te veranderen die bijdragen aan angst en angst
Op dezelfde manier is aangetoond dat de Tac2-genroute de opslag van traumatische herinneringen vermindert. Als gevolg hiervan zou een medicijn dat de activiteit van dit pad blokkeert de opslag van traumatische herinneringen in de eerste plaats kunnen voorkomen. Hoewel dit het meest nuttig zou zijn voor posttraumatische stressstoornis (PTSS), kan dit soort onderzoek uiteindelijk ook leiden tot negatieve herinneringen bij SAD.
Maar maak je geen zorgen - die slechte herinneringen worden niet voorgoed gewist. Ze staan nog ergens opgeslagen maar zijn niet meer toegankelijk.
Een woord van Verywell
Word je achtervolgd door herinneringen aan fouten die je in het verleden hebt gemaakt? Hoewel terugdenken aan fouten uit het verleden normaal is, is het zo lang stil blijven staan dat ze intense angst en onrust in het heden veroorzaken.
Als u merkt dat deze gedachten vaker voorkomen en uw dagelijks leven onderbreken, overweeg dan om uw arts te raadplegen. Vooral een ontmoeting met een therapeut die gespecialiseerd is in SAD kan nuttig zijn om strategieën te ontwikkelen om beter met deze negatieve herinneringen om te gaan.