Het Mandela-effect verwijst naar een situatie waarin een grote massa mensen gelooft dat een gebeurtenis heeft plaatsgevonden terwijl dat niet het geval was. Als we kijken naar de oorsprong van het Mandela-effect, kunnen enkele beroemde voorbeelden, evenals enkele mogelijke verklaringen voor deze vreemde samenvloeiing van waarnemingen, helpen om licht te werpen op dit unieke fenomeen.
Oorsprong van het Mandela-effect
De term 'Mandela-effect' begon toen het in 2009 voor het eerst werd bedacht door Fiona Broome toen ze een website publiceerde waarin ze haar observatie van het fenomeen beschrijft. Broome was op een conferentie en sprak met andere mensen over hoe ze zich de tragedie herinnerde van de dood van de voormalige Zuid-Afrikaanse president Nelson Mandela in een Zuid-Afrikaanse gevangenis in de jaren tachtig.
Nelson Mandela stierf echter niet in de jaren tachtig in een gevangenis - hij stierf in 2013. Toen Broome met andere mensen begon te praten over haar herinneringen, ontdekte ze dat ze niet alleen was. Anderen herinnerden zich dat ze berichtgeving over zijn dood hadden gezien, evenals een toespraak van zijn weduwe.
Broome was geschokt dat zo'n grote massa mensen zich dezelfde identieke gebeurtenis zo gedetailleerd kon herinneren terwijl het nooit heeft plaatsgevonden. Aangemoedigd door haar boekuitgever, begon ze een website om te bespreken wat ze het Mandela-effect en andere soortgelijke incidenten noemde.
opmerkelijke voorbeelden
Het verhaal van Nelson Mandela is niet het enige voorbeeld van dit soort valse groepsherinneringen. Naarmate het concept van het Mandela-effect samen met Broome's website groeide, begonnen er andere valse herinneringen van de groep naar boven te komen.
Henry VIII eet een kalkoenpoot
Mensen herinnerden zich een schilderij van Henry VIII die een kalkoenpoot eet, hoewel zo'n schilderij ooit heeft bestaan. Er zijn echter soortgelijke cartoons gemaakt.
Luke, ik ben je vader
Als je Star Wars: Episode V-The Empire Strikes Back hebt gezien, herinner je je waarschijnlijk dat Darth Vader de beroemde regel uitsprak: "Luke, ik ben je vader."
Het zal je dan misschien verbazen dat de regel eigenlijk was: "Nee, ik ben je vader." De meeste mensen hebben herinneringen dat de regel eerder de eerste is dan de laatste.
Spiegeltje spiegeltje aan de wand
Als je naar Sneeuwwitje en de zeven dwergen hebt gekeken, herinner je je waarschijnlijk de regel: "Spiegel, spiegel aan de muur, wie is de mooiste van allemaal?" Je zult dan misschien geschokt zijn om te horen dat de regel eigenlijk begon met de zin "Magie spiegel aan de muur" in plaats daarvan.
Oscar Meyer
Er is enige controverse over de spelling van het beroemde merk hotdogs, Oscar Mayer weiners. Sommige mensen beweren dat ze zich het merk herinneren als "Meyer" in plaats van "Mayer" (de juiste spelling).
Locatie van Nieuw-Zeeland
Waar ligt Nieuw-Zeeland ten opzichte van Australië? Als je op een kaart kijkt, zie je dat het ten zuidoosten van het land ligt. Er is echter een gemeenschap van mensen die beweren zich te herinneren dat Nieuw-Zeeland in het noordoosten ligt in plaats van in het zuidoosten.
Berenstein Beren
De bekende kinderboekenreeks de "Berenstain Bears" is niet immuun voor het Mandela-effect. Veel mensen melden dat ze zich de naam herinneren als de Berenstein Beren (gespeld met een "e" in plaats van een "a").
Dit is vergelijkbaar met de Oscar Mayer-kwestie en verwijst naar misschien een onderliggende cognitieve reden voor het Mandela-effect in plaats van parallelle realiteiten, zoals sommige mensen denken.
Shazaam
Een van de bekendste voorbeelden van het Mandela-effect is de collectieve herinnering aan een film genaamd "Shazaam" waarin de acteur/komiek Sinbad in de jaren negentig de hoofdrol speelde.
In feite bestaat zo'n film niet, hoewel er een kinderfilm was genaamd Kazaam en enkele andere toevalligheden die zouden kunnen helpen verklaren hoe deze film werd gemaakt (of herinnerd) in de hoofden van veel mensen.
Mogelijke verklaringen
Dus waarom zou dit effect zelfs optreden? Laten we onderzoeken.
Alternatieve werkelijkheden
Eén theorie over de basis voor het Mandela-effect is afkomstig uit de kwantumfysica en heeft betrekking op het idee dat in plaats van één tijdlijn van gebeurtenissen, het mogelijk is dat er alternatieve werkelijkheden of universums plaatsvinden en zich vermengen met onze tijdlijn. In theorie zou dit ertoe leiden dat groepen mensen dezelfde herinneringen hebben, omdat de tijdlijn is gewijzigd terwijl we tussen deze verschillende realiteiten schakelen.
Je bent niet de enige als je denkt dat dit een beetje onrealistisch klinkt. Helaas is het idee van alternatieve realiteiten niet te falsifiëren, wat betekent dat er geen manier is om echt te weerleggen dat deze andere universa niet bestaan.
Dit is de reden waarom zo'n vergezochte theorie steeds meer grip krijgt onder de Mandela-effectgemeenschappen. Je kunt niet bewijzen dat het niet echt is, dus je kunt de mogelijkheid ervan niet helemaal uitsluiten. Voor veel mensen speelt waarschijnlijk ook de opwinding van een beetje mysterie in het dagelijks leven een rol.
Valse herinneringen
Een meer waarschijnlijke verklaring voor het Mandela-effect betreft valse herinneringen. Voordat we nadenken over wat wordt bedoeld met valse herinneringen, laten we eens kijken naar een voorbeeld van het Mandela-effect, omdat dit ons zal helpen begrijpen hoe het geheugen defect kan zijn (en kan leiden tot het fenomeen dat we beschrijven).
Wie was Alexander Hamilton? De meeste Amerikanen leerden op school dat hij de grondlegger van de Verenigde Staten van Amerika was, maar dat hij geen president was. Echter, wanneer gevraagd wordt naar de presidenten van de Verenigde Staten, geloven veel mensen ten onrechte dat Hamilton een president was. Waarom?
Als we een eenvoudige neurowetenschappelijke verklaring beschouwen, is het geheugen voor Alexander Hamilton gecodeerd in een gebied van de hersenen waar de herinneringen voor de presidenten van de Verenigde Staten zijn opgeslagen. De manier waarop geheugensporen worden opgeslagen, wordt het engram genoemd en het raamwerk waarin soortgelijke herinneringen met elkaar worden geassocieerd, wordt het schema genoemd.
Dus wanneer mensen zich Hamilton proberen te herinneren, activeert dit de neuronen die nauw met elkaar verbonden zijn, wat de herinnering aan de presidenten met zich meebrengt. (Hoewel dit een te vereenvoudigde uitleg is, illustreert het het algemene proces.)
Wanneer herinneringen worden opgeroepen, in plaats van perfect te worden onthouden, worden ze zodanig beïnvloed dat ze uiteindelijk onjuist kunnen worden. Op deze manier is het geheugen onbetrouwbaar en niet onfeilbaar.
Geheugengerelateerde concepten
Dit leidt tot de waarschijnlijkheid dat problemen met het geheugen, en niet met alternatieve universums, de verklaring zijn voor het Mandela-effect. In feite zijn er een aantal subonderwerpen met betrekking tot geheugen die een rol kunnen spelen bij dit fenomeen.
Hier zijn een paar mogelijkheden om te overwegen:
- confabulatie: Confabulatie houdt in dat je hersenen gaten opvullen die ontbreken in je herinneringen om ze beter te begrijpen. Dit is niet liegen, maar het onthouden van details die nooit zijn gebeurd. Confabulatie heeft de neiging toe te nemen met de leeftijd.
- Informatie na het evenement: Informatie die je leert na een evenement kan je herinnering aan een evenement veranderen. Dit omvat subtiele informatie over gebeurtenissen en helpt verklaren waarom ooggetuigenverklaringen onbetrouwbaar kunnen zijn.
- Priming: Priming beschrijft de factoren die leiden tot een gebeurtenis die onze perceptie ervan beïnvloedt. Ook wel suggestibiliteit en vooronderstelling genoemd, priming is het verschil tussen vragen hoe kort een persoon is, versus hoe hoog een persoon is. Zeggen: "Heb je gezien?" de zwarte auto?" in plaats van "… een zwarte auto?" doet een subtiele suggestie die de respons en het geheugen beïnvloedt.
In wezen zijn herinneringen kwetsbare stukjes informatie die in de hersenen zijn opgeslagen en die in de loop van de tijd kunnen worden gewijzigd. Hoewel we aannemen dat onze herinneringen accuraat zijn, is dit niet noodzakelijk het geval.
De impact van internet
De rol van internet bij het beïnvloeden van de herinneringen van de massa mag niet worden onderschat. Het is waarschijnlijk geen toeval dat de aandacht voor het Mandela-effect in dit digitale tijdperk is toegenomen.
Het internet is een krachtige manier om informatie te verspreiden, en met deze verspreiding van informatie ontstaat het potentieel voor misvattingen en onwaarheden om grip te krijgen. Mensen beginnen dan gemeenschappen te creëren die gebaseerd zijn op deze onwaarheden en wat ooit in de verbeelding was, begint feitelijk te lijken.
In een grote studie van meer dan 100.000 nieuwsberichten die op Twitter werden besproken, uitgevoerd over een periode van 10 jaar, bleek zelfs dat hoaxen en geruchten het elke keer met ongeveer 70% over de waarheid wonnen. Dit was niet het resultaat van manipulatie of bots ofwel echte geverifieerde accounts van echte mensen waren verantwoordelijk voor het verspreiden van valse informatie.
Dit idee van de snelheid waarmee valse informatie zich op internet verspreidt, zou het Mandela-effect kunnen helpen verklaren.
Terwijl elke persoon inspeelt met zijn eigen ervaring of herinnering aan een gebeurtenis, kunnen die valse herinneringen de herinneringen van andere mensen beïnvloeden, waardoor ze kleuren om de gebeurtenissen op dezelfde manier te onthouden.
Sinbad speelde bijvoorbeeld in andere films in de jaren negentig en verscheen in een filmposter voor de film "Houseguest" die uit een brievenbus kwam (dit leek op een geest, wat de associatie met de film "Shazaam" zou kunnen verklaren). Sinbad verkleedde zich ook als een geest voor een evenement dat hij in de jaren negentig organiseerde.
Toen een persoon deze film "Shazaam" noemde (waarschijnlijk op internet), veranderde dit de herinneringen van andere mensen die probeerden zich de films te herinneren die Sinbad uit de jaren negentig maakte. Online communities verspreidden deze informatie totdat het feitelijk bleek te zijn.
Deze verklaring wordt ondersteund door bewijs dat het herhaaldelijk herinneren van iets je vertrouwen in het geheugen opbouwt, zelfs als het in de loop van de tijd onnauwkeuriger wordt. Naarmate meer en meer mensen onjuiste gegevens verstrekten, werden deze als feiten in het geheugen van anderen opgenomen en versterkten hun overtuiging dat ze juist waren.
Een woord van Verywell
Het Mandela-effect wordt nog steeds fel bediscussieerd, ondanks redelijk bewijs dat het waarschijnlijker wordt verklaard in termen van de feilbaarheid van het menselijk geheugen dan een of andere vorm van parallelle universums aan het werk.
Natuurlijk weten we niet alles. Naarmate er meer incidenten van het Mandela-effect plaatsvinden, zal misschien meer onderzoek naar de oorsprong licht werpen op de oorzaken.
Neem een diepere kijk in het menselijk geheugen
