Meth-ontwenning is een natuurlijk maar ongemakkelijk proces dat begint onmiddellijk nadat iemand stopt met het gebruik van methamfetamine, ook bekend als crystal meth.
Overzicht
Ontwenning brengt een voorspelbare reeks symptomen met zich mee, die geleidelijk afnemen naarmate het lichaam zich aanpast aan het feit dat het medicijn niet langer aanwezig is. Ontwenning gaat gepaard met lichamelijke symptomen zoals vermoeidheid en psychiatrische symptomen zoals depressie of psychose. Terwijl de fysieke symptomen verdwijnen, kunnen de psychologische symptomen zoals angst lang aanhouden.
In de eerste 24 uur na het gebruik van meth kunnen mensen ontwenningsverschijnselen beginnen te ervaren, waaronder vermoeidheid en toegenomen eetlust. U kunt zich prikkelbaar, angstig en depressief voelen.
Duur en ernst
Onderzoek toont aan dat meth-ontwenning uit twee fasen bestaat. De eerste fase is het meest intens gedurende de eerste 24 uur na het laatste gebruik van meth en wordt de volgende week geleidelijk minder intens. Er is vaak een "subacute" fase die nog een paar weken duurt
De ernst van het stoppen met meth hangt af van een aantal verschillende factoren, zoals hoe lang en hoeveel meth het individu heeft gebruikt, en hoe afhankelijk de persoon is van meth.
Hoe lang duurt de opname?
Als algemene vuistregel geldt dat hoe langer iemand meth gebruikt, hoe erger de ontwenningsverschijnselen zullen zijn. Hetzelfde geldt voor leeftijd, waarbij oudere mensen doorgaans slechtere symptomen ervaren dan jongere mensen.
De tweede fase is minder intens en duurt nog ongeveer twee tot drie weken. Soms ervaren meth-gebruikers maandenlang ontwenningsverschijnselen, ook wel bekend als het postacute ontwenningssyndroom (PAWS).
Andere factoren die een rol kunnen spelen bij de duur en ernst van meth-ontwenningsverschijnselen zijn onder meer:
- De mentale en fysieke gezondheid van een persoon voor en tijdens het gebruik van meth
- De kwaliteit van de meth die het individu gebruikte
- Geschiedenis van ander drugsgebruik, inclusief alcohol
Tekenen en symptomen
De ervaring van meth-ontwenning is voor iedereen anders, maar er zijn bepaalde tekenen en symptomen die vaak voorkomen.
Als uw symptomen ernstig aanvoelen, zoek dan zo snel mogelijk hulp en vertel uw arts dat u stopt met meth.
Ongerustheid
Angst komt veel voor bij mensen die meth-ontwenning ondergaan, en onderzoeken tonen aan dat het percentage angststoornissen bij personen die methamfetamine gebruiken naar schatting zo hoog is als 30%.
Vermoeidheid en slaperigheid
Bij het gebruik van meth voelen mensen zich vaak hyperactief en hebben ze het gevoel dat ze niet hoeven te slapen. Tijdens het afkicken van meth voelen ze vaak precies het tegenovergestelde. Vooral tijdens de eerste week van afkicken voelen mensen zich waarschijnlijk erg inactief, moe en slaperig.
Symptomen van vermoeidheid pieken meestal rond de vijfde dag van ontwenning, gedurende welke mensen gemiddeld 11 uur per dag slapen (een fenomeen dat bekend staat als hypersomnie).
Het is niet ongewoon om levendige dromen te ervaren, maar deze verdwijnen meestal gedurende de eerste week of zo.
Depressie
Het hebben van een lage, vlakke of depressieve stemming is normaal als je door meth-ontwenning gaat. Voor de meesten zal het tegen het einde van de derde week verdwenen zijn, hoewel depressie kan aanhouden voor een klein deel van de mensen die van meth afkomen.
Psychose
Psychose kan een symptoom zijn van meth-ontwenning en bestaat voornamelijk uit hallucinaties: dingen zien, horen en voelen die er niet zijn. Het kan ook gaan om waanideeën, waarbij ideeën die waar lijken, maar in werkelijkheid niet waar zijn. Deze symptomen kunnen ook optreden als mensen high zijn van meth.
Meth-cravings
De meeste mensen die zich terugtrekken uit meth ervaren een sterk verlangen om daadwerkelijk meer te nemen; ze ervaren hunkeren, die vaak voorkomen bij mensen die zich terugtrekken uit verslavende middelen
Verhoogde eetlust
Tijdens het gebruik van meth ervaren mensen vaak een gebrek aan eetlust voor voedsel. Dat verandert tijdens het stoppen met meth, waarbij mensen waarschijnlijk een sterk verlangen hebben naar koolhydraten - suikerachtig of zetmeelrijk voedsel - vooral aan het begin van de ontwenning, en meestal aanhoudend tot de tweede en derde week.
Omgaan met en opluchting
Meth-ontwenning kan moeilijk zijn, maar er zijn enkele dingen die u kunt doen om met uw symptomen om te gaan en het proces gemakkelijker te maken.
- Oefening: Lichaamsbeweging en medicatie kunnen helpen bij angst, hoewel verder onderzoek nodig is om dit te bevestigen.
- Leid jezelf af: Hoewel deze hunkering behoorlijk intens begint, nemen de frequentie en intensiteit van de hunkering naar drugs geleidelijk af over twee tot vijf weken. Het beste wat je kunt doen, is proberen om te gaan met de hunkering totdat ze afnemen. Vind manieren om bezig en afgeleid te blijven, zodat je je niet op deze hunkeringen concentreert.
- Vermijd triggers: Als er bepaalde situaties of mensen zijn die de neiging hebben om uw onbedwingbare trek op te wekken, zorg er dan voor dat u ze tijdens uw ontwenningsperiode vermijdt om het risico op een terugval te minimaliseren.
- Eet gezond: Uw eetlust voor voedsel kan tijdens het ontwenningsverschijnselen terugkeren, maar het is belangrijk om te proberen alles met mate te houden. Probeer niet meer te eten dan u normaal zou doen voordat u meth inneemt, aangezien u een vervangende verslaving aan voedsel kunt ontwikkelen.
Als de symptomen van depressie aanhouden na het stoppen met meth, raadpleeg dan uw arts. Medicijnen zijn vaak nuttig bij het behandelen van deze symptomen.
Waarschuwingen
Het is vaak het beste om het meth-ontgif.webpting- en ontwenningsproces te doorlopen onder toezicht van getrainde professionals.
Hoewel het misschien ontmoedigend lijkt, is de beste plaats om naartoe te gaan als je ernstige symptomen hebt, een ziekenhuis of een medisch beheerd detoxcentrum. Hoewel de symptomen meestal verdwijnen na de eerste week van ontwenning, kunnen mensen ernstige moeilijkheden ondervinden bij het zelfstandig omgaan met symptomen, zoals psychose.
Antipsychotica kunnen samen met andere medicijnen worden voorgeschreven om psychiatrische symptomen te behandelen.
Als u of iemand die u kent een psychose ervaart tijdens meth-intoxicatie of meth-ontwenning, bel dan 911 en informeer de paramedici over het drugsgebruik.
Langdurige behandeling
Het National Institute on Drug Abuse suggereert dat gedragstherapie een van de meest effectieve langetermijnbehandelingen is die momenteel beschikbaar zijn voor methamfetamineverslaving. Twee van de belangrijkste soorten die kunnen worden gebruikt, zijn cognitieve gedragstherapie (CGT) en contingentiebeheer (CM). ).
- Cognitieve gedragstherapie richt zich op het veranderen van de onderliggende gedachten en overtuigingen die bijdragen aan onaangepast gedrag.
- Beheer van onvoorziene gebeurtenissen maakt gebruik van operante conditionering om meth-onthouding aan te moedigen. Mensen ontvangen prikkels, zoals vouchers, voor het slagen voor drugstests.
Andere benaderingen die ook kunnen worden gebruikt, zijn onder meer gezinseducatie, individuele counseling en 12-stappen-ondersteuningsgroepen
Middelen
Als jij of een naaste er klaar voor is om te stoppen met meth, neem dan contact op met je arts voor advies. Uw arts kan uw gezondheid beoordelen en u doorverwijzen naar behandelcentra bij u in de buurt.
U moet ook medische hulp zoeken als u ernstige of zorgwekkende ontwenningsverschijnselen heeft, zoals depressie, paranoia of psychose.
Als u of een geliefde worstelt met middelengebruik of verslaving, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Een woord van Verywell
Hoewel meth-ontwenning moeilijk kan zijn, is verslaving behandelbaar en is herstel mogelijk. Voor jezelf zorgen in deze tijd is essentieel. Oefen effectieve terugvalpreventietechnieken en wees lief voor jezelf. Het belangrijkste is dat u niet bang bent om contact op te nemen met vrienden, familie, steungroepen of behandelaars als u hulp nodig heeft.