De International Classification of Diseases (ICD-11) is de 11e editie van een wereldwijd categorisatiesysteem voor lichamelijke en geestelijke ziekten, gepubliceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). De ICD-11 is een herziene versie van de ICD-10 en de eerste update die in twee decennia is ontwikkeld en gepubliceerd.
Ontwikkeling en release van de ICD-11
De nieuwe versie van de ICD is op 18 juni 2018 uitgebracht als voorlopige versie. Het werd officieel gepresenteerd op de Wereldgezondheidsvergadering in mei 2019 en zal vanaf 1 januari 2022 door de lidstaten worden gebruikt als het officiële rapportagesysteem.
De eerste release als vooruitblik is bedoeld om de lidstaten de tijd te geven om te plannen hoe ze de nieuwe ICD-11 zullen gebruiken, gezondheidswerkers op te leiden in het gebruik ervan en om de nodige vertalingen te verkrijgen. Het is ook belangrijk op te merken dat iedereen een evidence-based voorstel voor ICD-revisies kan indienen en dat deze op een open en transparante manier worden verwerkt.
Deze nieuwe versie is het resultaat van werk dat in de loop van een decennium is voltooid en waarbij 300 specialisten zijn betrokken, verdeeld over 30 werkgroepen in 55 landen die input hebben geleverd. Gezondheidswerkers namen deel aan gezamenlijke bijeenkomsten om naast theoretische concepten ook praktische toepassingen in de ICD-11-revisie op te nemen, met name op het gebied van geestelijke gezondheid.
Na het goedkeurings- en herzieningsproces van de ICD-11 zal het Department of Mental Health and Substance Abuse van de WHO klinische beschrijvingen en diagnostische richtlijnen (CDDG) publiceren voor de mentale, gedrags- en neurologische ontwikkelingsstoornissen die in de ICD-11 worden vermeld.
De ICD-11 catalogiseert bekende menselijke ziekten, medische aandoeningen en psychische stoornissen en wordt gebruikt voor het coderen van verzekeringen, voor het statistisch volgen van ziekten en als een wereldwijd hulpmiddel voor het categoriseren van gezondheid dat in verschillende landen en in verschillende talen kan worden gebruikt.
Verbeteringen in de ICD-11
Verbeteringen in de ICD-11 zijn bedoeld om lacunes in de ICD-10 aan te pakken en medische updates, ontdekkingen of veranderingen in denken op te nemen. Er zijn belangrijke wijzigingen aangebracht in de nieuwe ICD wat betreft de benadering van categorisering en coderingsstructuur, internationaal gebruik, digitale gereedheid en gebruiksvriendelijkheid.
Coderingsstructuur
In termen van algemene verbeteringen heeft de ICD-11 een meer geavanceerde structuur dan de ICD-10. Met ongeveer 55.000 codes die kunnen worden gebruikt om ziekten, aandoeningen, verwondingen en doodsoorzaken te classificeren, biedt de ICD-11 een fijn niveau van detail bij het coderen van deze ziekten.
Een belangrijk kenmerk van het herziene systeem is dat het een eenvoudige coderingsstructuur biedt die het gemakkelijker maakt om verschillende aandoeningen specifiek vast te leggen.
Internationale toepasbaarheid
De ICD-11 biedt richtlijnen voor het gebruik met verschillende culturen en voor vertalingen in 43 verschillende talen. Op deze manier biedt het herziene systeem een gemeenschappelijke codeertaal die kan worden gebruikt door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg en onderzoekers over de hele wereld, wat zal helpen bij internationale vergelijkingen en gebruik.
Klaar voor digitaal en gebruiksvriendelijk
De nieuwe ICD-11 is ontworpen om elektronisch en gebruiksvriendelijk te zijn voor gebruik door een wereldwijd publiek. Het draait op een centraal platform en kan verbinding maken met alle software. Bovendien kan het een machinaal leesbaar formaat zijn, waardoor het potentiële gebruik ervan in het digitale tijdperk wordt uitgebreid.
Dimensionale benadering:
Een andere verbetering van de ICD-11 is dat het gebaseerd is op een dimensionale benadering die het beter maakt in het vastleggen van veranderingen in de tijd, consistent is met onderzoeksgegevens en het herstel van ziekte zal verbeteren.
Deze dimensionale benadering helpt ook om kunstmatige comorbiditeit te verminderen, wat verwijst naar een persoon die wordt gediagnosticeerd met meer dan één ziekte terwijl zijn symptomen in feite allemaal deel uitmaken van dezelfde ziekte. Om deze dimensionale benadering te ondersteunen, omvat het nieuwe systeem twee nieuwe hoofdstukken en een nieuwe reeks categorieën.
ICD-11 versus DSM-5
De ICD-11 en de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-5) delen veel overeenkomsten. Beide zijn gezaghebbende gidsen voor medische professionals om te gebruiken voor de diagnose en behandeling van ziekten en aandoeningen. Ze delen een grote overlap van materiaal over psychische stoornissen, waarbij de DSM uitsluitend gericht is op geestelijke gezondheidsproblemen, terwijl de ICD alle delen van lichaam en geest bestrijkt.
De meest recente versie van de DSM werd op 18 mei 2013 gepubliceerd door de American Psychiatric Association (APA). Vergeleken met de DSM-5 is de ICD-11 breder, zowel qua reikwijdte als qua auteurschap.
Beroepsbeoefenaren in de geestelijke gezondheidszorg in de Verenigde Staten zijn eerder geneigd om te vertrouwen op de DSM, in plaats van met de ICD, van classificaties voor geestelijke gezondheid, aangezien de DSM-gids specifiek is toegespitst op psychische stoornissen zoals die in dit land worden ervaren en behandeld.
Terwijl de DSM-5 wordt uitgegeven door de APA en een vrij beperkte reikwijdte en gezaghebbendheid heeft omdat het gericht is op Noord-Amerika, trekt de ICD-11 zijn auteurschap wereldwijd en staat het open voor het publiek voor inzendingen. De ICD-11 omvat naast psychische stoornissen ook medische ziekten.
Een ander groot verschil is dat de DSM zijn diagnoses niet codeert. Beroepsbeoefenaren in de geestelijke gezondheidszorg in de Verenigde Staten gebruiken de DSM voornamelijk voor diagnose, maar vertrouwen op de ICD-codes voor de facturering van verzekeringen. Dit kan verwarring en conflicten veroorzaken wanneer een stoornis van de ene handleiding tot de andere anders (of helemaal niet) wordt geclassificeerd.
Ten slotte zijn er specifieke verschillen in de manier waarop verschillende aandoeningen worden behandeld tussen de twee categorieën. Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) werd bijvoorbeeld pas net toegevoegd aan de ICD-11 (ADHD zat niet in de ICD-10), terwijl het volgens de DSM-5 al lang in Noord-Amerika wordt gediagnosticeerd.
Wijzigingen in de ICD-11
Deze nieuwe versie van de ICD-11 bracht verschillende veranderingen met zich mee in de psychische stoornissen die worden vermeld, waaronder enkele die als controversieel kunnen worden beschouwd en andere die in de ogen van clinici al veel te laat zijn. In de volgende secties worden de diagnoses beschreven die zijn toegevoegd of verwijderd in de nieuwe ICD-11.
ICD-11 Diagnoses toegevoegd
De volgende diagnoses zijn nu opgenomen in de ICD-11.
Aandachtsstoornis
Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) werd uiteindelijk toegevoegd aan de ICD-11 nadat het niet was opgenomen in de ICD-10. Aangezien deze diagnose voornamelijk in de Verenigde Staten is gesteld vanwege de opname in de DSM-5 , is dit een belangrijke verandering die van invloed kan zijn op het aantal ADHD-diagnoses wereldwijd.
Complexe PTSS
De definitie van complexe posttraumatische stressstoornis (PTSS) in de ICD-11 omvat de drie symptomen van PTSS (herbeleven, het vermijden van herinneringen en een verhoogd gevoel van dreiging/opwinding) samen met bredere problemen in emotieregulatie, schaamte, schuldgevoelens en interpersoonlijke conflicten, zodat het het hele leven van de persoon beïnvloedt.
Dwangmatige seksuele gedragsstoornis
Dwangmatige seksuele gedragsstoornis wordt in de ICD-11 gedefinieerd als "gekenmerkt door een aanhoudend patroon van falen om intense, repetitieve seksuele impulsen of driften te beheersen, resulterend in repetitief seksueel gedrag." Het is geclassificeerd als een stoornis in de impulsbeheersing in plaats van een verslavende stoornis.
Gamestoornis
Gaming-stoornis is nieuw gedefinieerd in de ICD-11 als "een patroon van aanhoudend of terugkerend spelgedrag ('digital gaming' of 'video-gaming')."
Langdurige rouwstoornis
Langdurige rouwstoornis wordt in de ICD-11 gedefinieerd als rouw die verder gaat dan wat de meeste mensen als een redelijke of verwachte hoeveelheid tijd zouden beschouwen. Langdurige rouwstoornis wordt vermeld als een voorgestelde stoornis in de DSM-5.
ICD-11 verwijderde diagnoses
In de nieuwe versie zijn de volgende aandoeningen verwijderd.
Acute stressstoornis
Acute stressstoornis wordt niet langer opgenomen als een psychische stoornis en wordt nu geclassificeerd als een reactie op trauma (factor die de gezondheid beïnvloedt). Dit in tegenstelling tot de DSM-5.
Geslachtsincongruentie
Genderincongruentie (genderdysforie in de DSM) wordt niet langer vermeld als een psychische stoornis, maar eerder als een seksuele gezondheidstoestand om stigmatisering te voorkomen dat het eerder een psychologische dan een medische aandoening is.
Persoonlijkheidsstoornissen
Het gedeelte over persoonlijkheidsstoornissen is volledig herzien. Er is nu één diagnose van "persoonlijkheidsstoornis", omdat bleek dat er veel overlap was in de klinische praktijk.
Deze diagnose wordt aangeduid als mild, matig of ernstig en wordt gemeten in termen van zes gebieden van het kenmerkdomein om een deel van de eerdere specificiteit van de diagnose te behouden. Dit is een vrij significante afwijking van de oorspronkelijke diagnose van de ICD-persoonlijkheidsstoornis.
Wat zit er in de ICD-11
De ICD-11 bevat een implementatiepakket met de volgende componenten die kunnen worden gebruikt om de overgang te vergemakkelijken en het categorisatiesysteem beter te gebruiken:
- Codeertool
- Handleiding
- Oefenmateriaal
- Overgangstabellen van ICD-10 naar ICD-11
- Vertaaltool
- webservices
Al deze tools zijn toegankelijk voor degenen die zich online registreren op het ICD-11-platform.
Geestelijke gezondheidsstoornissen in de ICD-11
Binnen de ICD-11 bevat elke vermelde mentale, gedrags- en neurologische ontwikkelingsstoornis een beschrijving met aanwijzingen over de betekenis die u via de website kunt openen. Het volgende is een lijst van elk van de aandoeningen die momenteel zijn opgenomen in de ICD-11 die online beschikbaar is:
- Angst of angstgerelateerde stoornissen
- Catatonia
- Aandoeningen van lichamelijk leed of lichamelijke ervaring
- Aandoeningen als gevolg van middelengebruik of verslavend gedrag
- Aandoeningen die specifiek verband houden met stress
- Disruptief gedrag of dissociale stoornissen
- Dissociatieve stoornissen
- Eliminatiestoornissen
- Nagebootste stoornissen
- Voedings- of eetstoornissen
- Stoornissen in de impulsbeheersing
- Psychische of gedragsstoornissen geassocieerd met zwangerschap, bevalling en kraambed
- Stemmingsstoornissen
- Neurocognitieve stoornissen
- Neurologische ontwikkelingsstoornissen
- Obsessief-compulsieve of verwante stoornissen
- Parafiele stoornissen
- Persoonlijkheidsstoornissen en gerelateerde eigenschappen
- Schizofrenie of andere primaire psychotische stoornissen
Een woord van Verywell
Hoewel het verwarrend kan zijn dat er twee systemen zijn voor het diagnosticeren van psychische stoornissen, is het belangrijk om te onthouden dat de DSM-5 voornamelijk wordt gebruikt in de Verenigde Staten, terwijl de ICD internationaal wordt gebruikt en voor verzekeringscoderingsdoeleinden.
Deze nieuwe herziening van de ICD zou echter de normen voor diagnose en ziekteclassificatie kunnen beïnvloeden of wijzigen. De verschuiving naar een dimensionale benadering is inderdaad meer in overeenstemming met het huidige onderzoeksbewijs en is in lijn met benaderingen van behandeling en herstel die de nadruk leggen op verbetering in plaats van op de aanwezigheid of afwezigheid van een stoornis.
Als bij u een ziekte is vastgesteld, moet u uw zorgverlener vragen welk diagnostisch systeem is gebruikt voor categorisering en welke specifieke aandoening (en code) van toepassing is, zodat u deze informatie heeft voor toekomstige bezoeken aan gezondheidswerkers en voor uw verzekeringsmaatschappij.
5 vragen om jezelf te stellen na een eerste diagnose Dia