Gedragsremmingskenmerken worden gebruikt om het potentieel voor het ontwikkelen van angst te bepalen door gedrag bij kinderen te onderzoeken, zoals angst, verlegenheid of terugtrekking in nieuwe of vreemde situaties en omgevingen.
Hoewel onderzoek naar gedragsremming en de betrouwbaarheid ervan voor het voorspellen van angst later in het leven nog in de kinderschoenen staat, suggereren studies die tot nu toe zijn voltooid dat dit een belangrijke indicator zou kunnen zijn die eerdere behandeling mogelijk zou kunnen maken. Sociale angst kan een overweldigende psychische aandoening zijn met ernstige negatieve effecten. Vroege identificatie en interventie zijn belangrijk om de kwaliteit van leven te verbeteren en andere aandoeningen zoals depressie te voorkomen.
Begin van sociale angst
Hoewel wetenschappers de specifieke oorzaak van angststoornissen zoals sociale fobie (SAD) niet hebben geïdentificeerd, geloven velen dat het verband houdt met biologische, psychologische en sociale factoren. Veel mensen ervaren jarenlang ernstige sociale angst zonder de juiste behandeling te krijgen, hetzij omdat ze geen hulp zoeken of omdat ze een onnauwkeurige diagnose hebben. Onbehandelde angst kan leiden tot ernstige depressies en zelfs suïcidaal gedrag, dus het is belangrijk om zo vroeg mogelijk hulp te krijgen.
Voor velen begint sociale angst in de tienerjaren en in de jonge volwassenheid. Door mensen op jonge leeftijd te identificeren en hen de kans te geven op effectieve behandelingsopties, kan de ernst van sociale angst worden geminimaliseerd. Gedragsremming is een belangrijk aspect van de kindertijd omdat het een vroege indicator kan zijn van angststoornissen en waardevol kan zijn voor het verkrijgen van een geschikte diagnose.
Gedragsremming en sociale angst
Een groeiend aantal onderzoeken wijst op een verband tussen persoonlijkheidsstijlen uit de kindertijd en het ontwikkelen van sociale angst op latere leeftijd. Gedragsremming is een persoonlijkheidstype dat een neiging vertoont tot angst en nervositeit in nieuwe situaties. Gedragsremming bij kinderen omvat verlegenheid rond onbekende mensen en terugtrekking uit nieuwe plaatsen.
Vroege gedragsremming is geen garantie voor het ontwikkelen van angst later. Naarmate kinderen ouder worden, leren velen op een meer rationele manier te reageren op nieuwe situaties en nieuwe mensen. Anderen zullen echter hun hele leven en tot in de volwassenheid angstig gedrag blijven vertonen.
Sommige onderzoeken zijn begonnen om te onderzoeken hoe gedragsinhibitie kan worden verminderd om sociale angst te minimaliseren.
- Zorgstrategieën zoals die welke onafhankelijkheid, zelfvertrouwen en vindingrijkheid bij kinderen stimuleren, kunnen later helpen om gedragsremmingen te overwinnen.
- Door kinderen te laten kennismaken met nieuwe sociale situaties en activiteiten, kunnen ze hun eigen sociale vaardigheden ontwikkelen.
- Overbeschermende mantelzorg, zoals hulp bieden wanneer dat niet nodig is, kan gedragsremming vergroten en angst in nieuwe situaties versterken.
Het beperkte beschikbare onderzoek suggereert dat de beste manier om een kind aan te moedigen om zelfverzekerd en niet angstig te zijn, is hem of haar aan te moedigen om onafhankelijk te zijn en hem of haar de kans te geven om problemen voor zichzelf op te lossen. Dit kan een fundament leggen waarop het kind in sociale situaties niet op anderen hoeft te vertrouwen, waardoor de kans op latere ontwikkeling van sociale angst wordt verkleind.
Door gedragsremming en sociale angst te bestuderen, kunnen therapeuten vroeg ingrijpen om te voorkomen dat de angst verergert tot het punt van remming van dagelijkse activiteiten.
Als u of een geliefde worstelt met sociale angst, neem dan contact op met de nationale hulplijn voor middelenmisbruik en geestelijke gezondheidszorg (SAMHSA) op 1-800-662-4357 voor informatie over ondersteunings- en behandelfaciliteiten bij u in de buurt.
Zie onze Nationale Hulplijn Database voor meer informatie over geestelijke gezondheid.
Een woord van Verywell
Als uw kind gedragsremming vertoont, is dit niet noodzakelijk een teken van een sociale fobie. Het is echter belangrijk om het gedrag van uw kind te controleren om te zien of het verergert. Zorg er als ouder voor dat u uw kind veel kansen geeft om problemen op te lossen voordat u te hulp schiet. Naarmate het zelfvertrouwen van uw kind groeit, merkt u misschien dat de gedragsremming minder wordt.
Als gedragsremming in de loop van de tijd lijkt toe te nemen in plaats van af te nemen, kan het nuttig zijn om met uw arts te praten over het gedrag van uw kind. Op dat moment kunt u bespreken of een beoordeling van angst gerechtvaardigd is en of interventie passend kan zijn. Onthoud dat vroege interventie de sleutel is tot het beheersen van angst, dus voel je niet ontmoedigd als je kind een diagnose krijgt. Het is beter om een probleem op jonge leeftijd te identificeren voordat het in de tienerjaren uitgroeit tot iets onhandelbaars.
