Wanneer u een eetstoornis heeft, zoals anorexia, boulimia of eetbuistoornis, is het niet ongebruikelijk dat u ook een ander psychisch probleem heeft. Deze problemen kunnen omvatten (maar zijn niet beperkt tot) depressie, gegeneraliseerde angststoornis, sociale fobie, posttraumatische stressstoornis en obsessief-compulsieve stoornis.
Studies tonen zelfs aan dat ongeveer tweederde van de mensen met een eetstoornis ook een gelijktijdig voorkomende angststoornis heeft. Een van de meest voorkomende hiervan is obsessief-compulsieve stoornis of OCS. Studies hebben zelfs aangetoond dat mensen die gediagnosticeerd zijn met eetstoornissen zoals anorexia nervosa of boulimia nervosa, 11 tot 69% meer kans hebben om OCS te ontwikkelen. Er wordt aangenomen dat eetstoornissen en angststoornissen eigenschappen delen die bijdragen hun ontwikkeling en verklaren het hoge percentage comorbiditeit.
Wat is een obsessief-compulsieve stoornis?
Zoals de naam al aangeeft, worstelen mensen met een obsessief-compulsieve stoornis met obsessies of dwanghandelingen, of (vaker) beide.
Obsessies zijn terugkerende en frequente gedachten of impulsen. Ze maken inbreuk op uw dagelijks leven en kunnen ongepast zijn (sommige mensen hebben bijvoorbeeld seksuele obsessies of obsessies om anderen kwaad te doen). Deze obsessies veroorzaken leed en angst
De gedachten zijn niet alleen zorgen over problemen uit het echte leven (hoewel het overdreven versies van problemen uit het echte leven kunnen zijn). De betrokken persoon probeert meestal de gedachten te negeren, te onderdrukken of te stoppen door een andere handeling of gedachte te doen - een dwang.
Compulsies zijn repetitieve gedragingen of mentale handelingen die worden uitgevoerd als reactie op een obsessie. Veelvoorkomende dwanghandelingen zijn handelingen als handen wassen, herhaaldelijk controleren (bijvoorbeeld om te zien of de deur op slot zit of een apparaat uit staat), bidden, tellen of het herhalen van woorden. Hoewel het doel van deze handelingen is om angst en zorgen te verminderen, zijn ze overdreven.
De persoon die deze obsessies en dwanghandelingen ervaart, kan zich ervan bewust zijn dat de gedachten en acties buitensporig en onredelijk zijn. De obsessies en dwanghandelingen blijven echter leed veroorzaken en nemen een aanzienlijk deel van de tijd in beslag. Dit verstoort de normale routine van de persoon en kan problemen veroorzaken op het werk, op school en/of relaties.
Veel mensen vragen zich af: wanneer overschrijdt iets de grens van obsessief-compulsief gedrag? Er zijn geen specifieke richtlijnen over hoe vaak of hoe vaak een gedachte of handeling moet plaatsvinden om als obsessief-compulsieve stoornis te worden beschouwd, maar je kunt jezelf de vraag stellen: "Staat het mijn leven in de weg?" als een startpunt om te bepalen of het een probleem voor u is.
Handen wassen is bijvoorbeeld een activiteit waartoe we worden aangemoedigd om onszelf en anderen schoon en gezond te houden. Maar wanneer handen wassen zo tijdrovend wordt dat handen beginnen te bloeden, of dat een persoon niet kan deelnemen aan activiteiten, dan is het een probleem geworden.
Hoe OCS verband houdt met eetstoornissen
Zowel mensen met een eetstoornis als mensen met ocs ervaren opdringerige gedachten en dwanghandelingen. Maar voor die mensen die alleen een eetstoornis hebben, zijn deze obsessies en dwanghandelingen doorgaans beperkt tot gedachten en handelingen met betrekking tot voedsel en/of gewicht.
Ze kunnen bijvoorbeeld overmatig sporten of herhaaldelijk calorieën tellen. Wanneer een persoon met een eetstoornis ook obsessies en dwanghandelingen heeft over andere gebieden van hun leven, kunnen ze ook symptomen van OCS ervaren.
Interessant is dat een onderzoek uit 2003 aantoonde dat vrouwen die OCS in de kindertijd hebben gehad, een hoger risico lopen om later in hun leven een eetstoornis te ontwikkelen.
Mensen met een eetstoornis kunnen symptomen hebben die sterk lijken op symptomen van OCS. Mensen met eetstoornissen kunnen bijvoorbeeld repetitieve gedachten hebben over voedsel, lichaamsgewicht en lichaamsbeeld. Ze kunnen zich ook bezighouden met ritueel gedrag, zoals het controleren van het lichaam en frequent wegen.
Het verschil is dat mensen met een eetstoornis deze gedachten en gedragingen niet als problematisch beschouwen, terwijl mensen met OCS deze gedachten en gedragingen doorgaans hinderlijk of verontrustend vinden. Bij een eetstoornis helpen de gedachten en het gedrag om de conditie in stand te houden en passen ze bij hun stoornis.
Hoe dit de behandeling beïnvloedt?
Elke keer dat een persoon symptomen van meer dan één aandoening ervaart, kan dit de behandeling bemoeilijken. Gelukkig zijn er effectieve behandelingen voor zowel eetstoornissen als OCS. Obsessief-compulsieve stoornis wordt meestal behandeld met medicatie en/of psychotherapie.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een effectieve behandeling gebleken voor zowel OCS als eetstoornissen. Bij CGT wordt cliënten geleerd gedragspatronen aan te passen en disfunctionele gedachten te herkennen en uit te dagen.
Exposure en responspreventie (ERP) is een ander type psychotherapie waarvan is aangetoond dat het effectief is bij de behandeling van OCS. Zoals de naam al aangeeft, zal een therapeut die ERP gebruikt de cliënt blootstellen aan angst- of obsessie-inducerende situaties en vervolgens werken met de cliënt om te voorkomen dat ze zich inlaten met dwangmatig gedrag.
De 9 beste online therapieprogramma's We hebben onpartijdige beoordelingen geprobeerd, getest en geschreven van de beste online therapieprogramma's, waaronder Talkspace, Betterhelp en Regain.Als de persoon bijvoorbeeld worstelt met frequent handen wassen, kan een ERP-therapeut met de cliënt samenwerken om zijn handen minder vaak te wassen of zijn handen korter te wassen.
Dit lijkt eigenlijk erg op wat veel mensen doormaken bij de behandeling en het herstel van hun eetstoornis. Iemand met anorexia of boulimia ervaart bijvoorbeeld veel angst bij het eten van een maaltijd. Hoewel ze na een maaltijd misschien de neiging hebben om te oefenen, te zuiveren of te beperken, werkt het behandelteam met hen samen om deze situaties te voorkomen. In een hoger zorgniveau, zoals ziekenhuisopname of residentiële behandeling, kunnen ze fysiek worden verhinderd om op die drang in te spelen.
Een gecombineerd protocol voor een comorbide eetstoornis en OCS moet exposure en responspreventie omvatten. Gelukkig zijn veel therapeuten die met eetstoornissen werken bekend met de behandeling van andere aandoeningen die vaak samen voorkomen. Maar als uw therapeut uw ocs niet kan behandelen, zien mensen soms twee verschillende therapeuten, waarbij elke therapeut zich richt op de specifieke symptomen waarin zij gespecialiseerd zijn.
